"Mars napada" Kazika to utwór z płyty "Melassa" wydanej w 2000 roku, który stanowi metaforyczną opowieść o inwazji Marsjan na Polskę. Sam tytuł piosenki jest nawiązaniem do chorwackiej wersji tytułu filmu "Marsjanie atakują!" Tima Burtona, którego plakat Kazik zobaczył podczas wakacji w Chorwacji. Artysta, będąc wielkim admiratorem Eda Wooda Jr., uległ estetyce kiczu do granic wytrzymałości, co miało wpływ na koncepcję utworu. Pierwotnie piosenka nosiła roboczy tytuł „Kolejny zlew powszedni” i miała powstać jako "strumień świadomości", podobnie jak hit "12 groszy", jednak ostatecznie zyskała fabułę o inwazji Marsjan.

Tekst piosenki, choć na pierwszy rzut oka opowiada o kosmicznym najeździe, jest w istocie gorzkim komentarzem społecznym i politycznym. Marsjanie, którzy "zjadają owoce pracy naszej", symbolizują bliżej nieokreślone zagrożenie lub siły zewnętrzne, które bezlitośnie wykorzystują Polskę, a także, w szerszym kontekście, wewnętrzne patologie i absurdy. Kazik z chirurgiczną precyzją, choć w groteskowy sposób, obnaża bierność, niekompetencję i brak odpowiedzialności polskiego społeczeństwa oraz elit w obliczu kryzysu.

Inwazja Marsjan rozpoczyna się nad Bałtykiem, co jest echem ważnych wydarzeń historycznych, takich jak obrona Westerplatte, ale szybko zamienia się w "jedną wielką farsę". W Gdyni, gdzie zbiera się sztab kryzysowy, panuje chaos i wzajemne obrzucanie się oskarżeniami ("jeden drugim ubliżał"). Sceny takie jak "wszystkie deski obsikane, wszystkie kible osrane" w porcie, czy ludzie "za heroinę, panie, wszystko by oddali", malują obraz degeneracji i upadku moralnego. Brak paniki, wynikający rzekomo ze "słusznych decyzji", okazuje się być cyniczną grą słów ("Stan wyjątkowy – zawsze smaczny i zdrowy"), podkreślając bezduszność biurokracji.

Piosenka jest również pełna popkulturowych i historycznych odniesień. Kazik wspomina Johna Malkovicha, który "jak grał Ruska, to mówił 'madjer fakjer'". Choć Malkovich jest znany z ról dziwaków i jego kariera obfituje w niekomercyjne projekty, nie jest powszechnie kojarzony z konkretną rolą Rosjanina, w której użyłby tych słów. Możliwe, że jest to ironiczne odniesienie do stereotypów lub wewnętrzny żart artysty. Fragment o "prezydencie nie uciekł do Rumunii jak kiedyś" nawiązuje do wydarzeń z 17 września 1939 roku, kiedy to prezydent RP Ignacy Mościcki, premier i naczelny wódz Edward Rydz-Śmigły faktycznie przekroczyli granicę z Rumunią, gdzie zostali internowani po agresji ZSRR na Polskę. To porównanie może sugerować, że obecna sytuacja jest równie krytyczna, choć tym razem władza pozostaje na miejscu, co może być interpretowane jako próba budowania fałszywego poczucia bezpieczeństwa lub zwykła ironia.

Kazik podróżuje z Marsjanami przez Polskę – od Gdyni, przez Bydgoszcz, Toruń, Warszawę, Katowice, Kraków, aż po Wrocław. W każdej lokalizacji przedstawia charakterystyczne dla danego miejsca problemy lub symboliczne wydarzenia. W Gdańsku Oruni, dzielnicy, którą Kazik w wywiadzie z Grzegorzem Brzozowiczem nazwał "najgroźniejszą dzielnicą Trójmiasta", miał miejsce jedyny w jego karierze koncert zagrany "ze strachu" przed publicznością, co uwiecznił w piosence jako przykład "bohaterstwa" w obliczu zagrożenia. W Katowicach wspomniany jest Wojewoda Ziętek, postać kontrowersyjna w świetle ustaleń historyków, ale zasłużona dla rozwoju regionu w czasach PRL, którego pomniki nadal znajdują się w mieście. Odniesienie do "Radio Marii nadaje, chociaż pod bombardowaniem" w Toruniu, nadaje inwazji kontekst starcia cywilizacyjnego i duchowego, gdzie religia staje się ostatnią nadzieją dla przerażonego ludu.

Koniec piosenki, z liniami takimi jak "A jednak się kręci Słońce dookoła Ziemi / Zaświadczą o tym księża palcami swemi" jest jawnym nawiązaniem do słynnych słów Galileusza "E pur si muove" ("A jednak się kręci"), wypowiedzianych po odwołaniu swoich poglądów przed inkwizycją, co symbolizuje triumf prawdy naukowej nad dogmatem. Kazik odwraca jednak ten sens, przypisując słowa "księżom", co można interpretować jako krytykę zaściankowości i odrzucenia racjonalizmu na rzecz przestarzałych przekonań. Końcowe zdanie "Choć już płonął, to krzyczał: «A jednak się kręci!»" pogłębia tę ironię.

W tle całego bałaganu, zniszczeń i obnażania ludzkich słabości, Kazik kilkakrotnie wplata osobiste wyznanie: "W tym całym bałaganie jedno wiem na pewno / Jesteś moją królewną" oraz "Jak kochanie się czujesz?". Te intymne, czułe frazy stanowią kontrapunkt dla brutalnej i cynicznej narracji, sugerując, że pomimo chaosu i upadku, w życiu artysty istnieje ostateczna wartość, schronienie i ukojenie w osobie ukochanej osoby. To spoiwo prywatności i uczucia nadaje utworowi głębię, wykraczając poza samą krytykę społeczną i polityczną. Utwór "Mars napada" jest zatem wielowymiarową satyrą na polską rzeczywistość, przeplataną historycznymi aluzjami, popkulturowymi wtrąceniami i osobistymi refleksjami, które tworzą charakterystyczny dla Kazika obraz Polski.