Utwór „Pomysł na temat” autorstwa Kapsla i WSE (prawdopodobnie Wujka Samo Zło, postaci o ugruntowanej pozycji w polskim hip-hopie) to swoista meta-opowieść o procesie twórczym, zmaganiach z weną i niezachwianej pasji do rapu. Obaj artyści, znani z autentyczności i zakorzenienia w undergroundowej scenie, dzielą się swoimi doświadczeniami, tworząc jednocześnie uniwersalny portret artysty, który nieustannie szuka inspiracji.

WSE rozpoczyna utwór od dynamicznego wezwania do działania: „Masz pomysł na temat to ogarniaj go szybko”. Podkreśla tu ulotność natchnienia i potrzebę natychmiastowego przekucia myśli w wersy. Rap staje się dla niego nie tyle wyborem, co koniecznością – „Ja robię ten rap bo bez tego mnie suszy”, co świadczy o głębokim, wręcz organicznym związku z tą formą ekspresji. Inspiracji szuka w sobie ("W mojej duszy myślę co mnie w gębie krztusi") oraz w otaczającym świecie ("Przemyśl to zobacz co się dzieje za szybą"). Ta perspektywa rzuca światło na korzenie hip-hopu, który często czerpał z obserwacji życia ulicznego i osobistych refleksji. WSE zachęca do podążania za własnymi marzeniami („Jeśli chcesz to opisuj swoje sny”), podkreślając znaczenie zamiłowania do „tej ważnej gry” – rapu. Jego wersy niosą przesłanie wytrwałości, by „finisz nie był zbyt przedwczesny”.

Kapsel w swojej części w humorystyczny, ale i refleksyjny sposób odnosi się do tej samej tematyki, przyznając się do własnych trudności: „Tak sobie główkowałem nad tematem / A więc nagrałem numer o główkowaniu nad tematem”. Ten autoreferencyjny zabieg doskonale oddaje stan twórczej blokady. Z nostalgią wspomina „stronę www.dobry-rap.pl [która] już jest dawno zamknięta”, co stanowi symboliczną referencję do przemian w polskiej kulturze hip-hopowej. Dobry-rap.pl był prawdopodobnie ważnym miejscem dla sceny, a jego zniknięcie może symbolizować utratę pewnej ery czy kanału komunikacji. Kapsel ironizuje na temat swojej kreatywności ("Tematy wymyślam tak szybko jak gepard"), by zaraz zostać "poprawionym" przez WSE, co dodaje piosence lekkości i autentyczności dialogu. Odczucie, że „wszystko już było”, jest powszechnym doświadczeniem artystów, którzy zmagają się z poszukiwaniem oryginalności. Frustracja, gdy "sensowne rozkminy" kończą się "kawałkami o dupie Maryny", to gorzka prawda o kreatywnym procesie.

Powracający WSE w ostatniej zwrotce ponownie stawia na energię i niezłomność. Opisuje bezsenne noce z pustą kartką i uciekające myśli – „Miałem napad wielu słów i uciekły Ci szesnastką”. To obraz walki z czasem i ulotnością pomysłów. Podkreśla, że nie marnuje czasu, ale jednocześnie przyznaje, że pomysły potrafią "rozpierdalać zanim ja złapię go w garść". Finalnie jednak deklaruje, że zawsze ma gotowe rozwiązania („Pomysł na numer ja mam już gotowy”). Wyraźnie zaznacza swoją odrębność i autentyzm, przeciwstawiając się tym, którzy uczą się na „żarstwach” (być może oznacza to efemeryczne, słabe trendy), podczas gdy on sam bazuje na „klasykach”. Utwór kończy się manifestem o bezkompromisowej pasji do tworzenia, odrzucającym nałogi na rzecz rymowania i tworzenia tematów. Metafora „Siedzę głęboko jak jezioro Hańcza / Wymyślam, rozmyślam wciąż nowe tematy / Wybuchające jak te mocne granaty” doskonale oddaje intensywność i siłę jego twórczości, która ma potencjał do poruszania i wywoływania reakcji. To hołd dla niezłomnego ducha hip-hopu, który mimo wszelkich przeszkód zawsze znajdzie swój „pomysł na temat”.