"The White Man Marches On" to piosenka autorstwa Johnny'ego Rebela, pseudonimu Clifforda Josepha Trahana (1938–2016), amerykańskiego piosenkarza i muzyka kojarzonego z muzyką propagującą ideologię białej supremacji. Nagrania te powstały w latach 60. XX wieku w odpowiedzi na ruch praw obywatelskich i charakteryzują się otwarcie rasistowskimi tekstami. Trahan pod pseudonimem Johnny Rebel wydał serię nagrań dla wytwórni Reb Rebel J.D. "Jaya" Millera. W 2003 roku Trahan stwierdził, że "robił to tylko dla pieniędzy" i że "nie zamierzał szerzyć nienawiści ani wywoływać kłopotów", dodając, że "w tamtym czasie było wiele niechęci – białych wobec czarnych i czarnych wobec białych". Mimo to, jego twórczość jest powszechnie potępiana jako mowa nienawiści, a jej wpływ na rozwój gatunku "white power music" jest znaczący.

Utwór "The White Man Marches On" jest jaskrawym przykładem ekstremistycznej propagandy, promującej białą supremację, rasizm i antysemityzm. Pierwsza zwrotka od razu uderza wulgarnymi i brutalnymi obrazami: "My eyes have seen the glory of the trampling at the zoo, We washed our hands in niggers blood and all the mongrels too" (Moje oczy widziały chwałę deptania w zoo, umyliśmy ręce we krwi czarnuchów i wszystkich mieszańców też). To otwarta gloryfikacja przemocy na tle rasowym i dehumanizacja osób czarnoskórych. Wyrażenie "trampling at the zoo" może sugerować bestialskie traktowanie i sprowadzanie ludzi do poziomu zwierząt. Następnie tekst wprowadza motyw antysemicki: "We're bringing down the zog machine jew by jew by jew" (Niszczymy maszynę ZOG, Żyda po Żydzie). "ZOG" to akronim od "Zionist Occupation Government" (Syjonistyczny Rząd Okupacyjny), antysemicka teoria spiskowa, która twierdzi, że rządy zachodnich państw są potajemnie kontrolowane przez Żydów. Teoria ta, której korzenie sięgają "Protokołów Mędrców Syjonu", jest szeroko rozpowszechniona w kręgach białych supremacjonistów i neo-nazistów, przypisując Żydom kontrolę nad międzynarodowymi bankami, rządami i mediami w celu spiskowania przeciwko interesom białych i chrześcijan.

Refren "Glory, glory blood and honor" (Chwała, chwała, krew i honor) jest bezpośrednim nawiązaniem do nazistowskiego sloganu "Blut und Ehre", używanego przez Hitlerjugend, co jeszcze bardziej podkreśla ideologiczne zakorzenienie utworu w skrajnie prawicowych, faszystowskich i białych nacjonalistycznych ruchach. Hasło to symbolizuje centralne wartości, takie jak lojalność rasowa i gotowość do przemocy w imię idei białej supremacji.

Druga zwrotka atakuje konkretną osobę publiczną – Katie Price i jej syna Harveya: "Have you heard of katie price's Kiddy mongrel son, Is he black or is he white or did he Come out the bum, I've yet to count if he's deaf or Dumb boo-hoo-hoo, Katie's mongrel son" (Czy słyszałeś o dziecięcym mieszańcu Katie Price, Czy jest czarny, czy biały, czy wyszedł z tyłka, Muszę jeszcze sprawdzić, czy jest głuchy, czy niemy, buu-huu-huu, Mieszańcowy syn Katie). Ten fragment jest wyjątkowo okrutny i obleśny. Harvey Price, syn Katie Price, jest dzieckiem rasy mieszanej, cierpiącym na zespół Pradera-Williego, autyzm, septo-optyczną dysplazję (powodującą ślepotę) oraz trudności w uczeniu się. Piosenka wykorzystuje jego niepełnosprawności i mieszane pochodzenie rasowe do obrzydliwego wyśmiewania i poniżania, łącząc rasizm z ableizmem (dyskryminacją osób z niepełnosprawnościami). Użycie terminu "mongrel" (mieszaniec, kundel) jest głęboko pogardliwe i ma na celu odebranie mu człowieczeństwa.

Ostatnia zwrotka kontynuuje antysemickie ataki, tym razem na Jerry'ego Springera: "Have your heard of jerry springer Jew by through and through, Then gerald's parents went two Months since 1942, They told them they were going to The zoo the zoo the zoo, Jewish scumbag jew" (Czy słyszałeś o Jerrym Springerze, Żydzie na wskroś, A potem rodzice Geralda poszli dwa miesiące od 1942, Powiedzieli im, że idą do zoo, zoo, zoo, Żydowski szumowina, Żyd). Jerry Springer, znany amerykański prezenter telewizyjny, był synem polsko-żydowskich uchodźców, którzy uciekli z nazistowskich Niemiec i przeżyli Holocaust. Jego babka ze strony ojca i wuj zginęli w obozie koncentracyjnym Theresienstadt, a babcia ze strony matki została zagazowana w obozie Chełmno. Wzmianka o roku "1942" i "zoo" w kontekście jego rodziców to przerażająca próba drwienia z Holokaustu, negowania jego powagi i dalszego dehumanizowania Żydów poprzez nawiązanie do obozów zagłady.

"The White Man Marches On" jest typowym przykładem "hate rocka" – muzyki, która służy szerzeniu nienawiści i werbowaniu nowych członków do ruchów ekstremistycznych. Twórczość Johnny'ego Rebela, w tym ta piosenka, nie zyskała nigdy szerokiego rozgłosu w głównym nurcie muzyki, ale stała się kultowa w podziemiu białej supremacji. Mimo, że sam Trahan utrzymywał, iż jego piosenki były "subtelną, łaskoczącą satyrą", rzeczywisty przekaz tych utworów jest jawną mową nienawiści, która ma na celu szerzenie rasizmu, antysemityzmu i podżeganie do przemocy. Raport Anti-Defamation League zauważa, że od czasu nagrań Johnny'ego Rebela w latach 60. XX wieku, powstało ponad 500 "hate rockowych" zespołów na całym świecie. Utwory Rebela były coverowane przez inne zespoły, w tym niemiecki neonazistowski zespół Landser. Chociaż "The White Man Marches On" jest przypisywana Johnny'emu Rebelowi, niektóre źródła wskazują, że istnieją wątpliwości co do tego, czy to on jest jej autorem, a melodia w pewnych wersjach utworu przypomina "The Battle Hymn of the Republic". Niemniej jednak, piosenka ta jest powszechnie kojarzona z jego nazwiskiem i wpisuje się w jego twórczość.

Piosenka ta, ze swoją ohydną retoryką, stanowi mroczne świadectwo nienawiści i uprzedzeń, które niestety nadal istnieją w społeczeństwie. Jest to utwór, który nie tylko obraża, ale także ma na celu podsycanie podziałów i dehumanizację całych grup ludzi, co czyni go niebezpiecznym narzędziem propagandy ekstremistycznej.