Piosenka "Watermelon" autorstwa "John + Jane Q. Public" to dynamiczna i bezkompromisowa deklaracja miłości, obsesji i pragnienia absolutnej wyłączności w związku. Utwór, który stał się rozpoznawalny dzięki filmowi Dinner in America z 2022 roku, gdzie został napisany i wykonany przez Emily Skeggs i Adama Cartera Rehmeiera, zanurza słuchacza w emocjonalnym rollercoasterze, charakteryzującym się zarówno wrażliwością, jak i buntowniczą energią. Płyta ze ścieżką dźwiękową do filmu, zawierająca "Watermelon", została wydana 31 maja 2022 roku.

Centralną metaforą utworu jest obraz melona rzuconego na podjazd: "I'm a watermelon slammed into your driveway". To otwierające zdanie od razu ustanawia ton – narrator przedstawia się jako coś, co wdarło się w życie drugiej osoby, z impetem i bez ostrzeżenia. Prośba "Crack me open so I feel the air inside me" jest potężnym wyrazem bezbronności i głębokiej tęsknoty za pełnym otwarciem się, za byciem całkowicie przejrzystym i zrozumianym przez ukochaną osobę. To pragnienie, aby partner zburzył wszelkie bariery i pozwolił narratorowi odczuć pełnię emocjonalnej bliskości, wyzwalając wewnętrzne uczucia.

Dalsze wersy, takie jak "Like a tongue-tongue / In my ear drum dumb-dumb / Music boyfriend I'm your yum-yum / Call me and I'll come", wprowadzają element zmysłowości i nieokiełznanego pożądania. "Język" w uchu to intymna, niemal prowokacyjna gra, która łączy fizyczność z dźwiękiem, a określenie partnera jako "muzycznego chłopaka" (lub dziewczyny, w zależności od interpretacji perspektywy) i siebie jako "mniam-mniam" ("yum-yum") podkreśla apetyt na bliskość i radosną, wręcz figlarną naturę tej relacji. Całość sprawia wrażenie nieodpartej siły przyciągania i gotowości do natychmiastowej reakcji na każde wezwanie.

Refren, powtarzany z niemal mantryczną intensywnością, stanowi esencję przesłania piosenki: "Fuck the rest of them / Fuck 'em all / Fuck 'em all but us". To jest buntownicza deklaracja wyłączności, odrzucająca wszelkie zewnętrzne opinie, oczekiwania czy przeszkody. Podkreśla, że w obliczu tak intensywnego uczucia, cały świat poza parą traci znaczenie. Jest to afirmacja związku, który jest tak silny i autentyczny, że staje się jedyną ważną rzeczą, ignorując konwencje i dezaprobatę innych. Ten bezkompromisowy i bezpośredni język wzmacnia poczucie determinacji i oddania.

W drugiej zwrotce pojawia się moment niepewności, szybko jednak zastąpiony pewnością: "Am I dreaming or did you just kiss me / You don't know it but you already miss me". To krótkotrwałe zawahanie, czy intymność jest rzeczywistością, zostaje rozwiane przez absolutne przekonanie o wzajemności uczuć. Narrator jest tak pewien wpływu, jaki wywiera na drugą osobę, że zakłada jej tęsknotę, nawet jeśli partner jeszcze tego nie uświadamia. Ta pewność buduje obraz silnego, symbiotycznego związku, w którym partnerzy intuicyjnie rozumieją swoje emocje.

Muzycznie utwór charakteryzuje się żywiołowym i figlarnym nastrojem. Ma umiarkowane tempo 80 uderzeń na minutę i jest utrzymany w tonacji e-moll, z metrum 4/4. Mimo krótkiego czasu trwania, zaledwie 1 minuta i 50 sekund, piosenka jest niezwykle energetyczna i "bardzo taneczna". Wyraźnie elektryczne lub elektroniczne brzmienie, połączone z wokalem, tworzy atmosferę punk rocka i soundtracku, co idealnie współgra z bezpośrednim i odważnym tekstem.

Podsumowując, "Watermelon" to piosenka o intensywnym pragnieniu, całkowitym oddaniu i buntowniczej miłości, która odrzuca wszelkie zewnętrzne wpływy na rzecz ekskluzywnej więzi. To hymn dla par, które odnajdują schronienie i pełnię w sobie nawzajem, stawiając swoją relację ponad wszystko inne.