Interpretacja Back To Forgetting - JJ (Johannes Pietsch)

Utwór "Back To Forgetting" autorstwa JJ, czyli Johannesa Pietscha, to przejmująca opowieść o błędnym kole miłosnego uzależnienia i niemożności ucieczki od bolesnej przeszłości. Ta piosenka, wydana jako pierwszy singiel po triumfie JJ-a na Konkursie Piosenki Eurowizji 2025 z utworem "Wasted Love", stanowi kontynuację jego wcześniejszej historii miłosnej, pogłębiając narrację o skomplikowanej, toksycznej relacji typu "on-off", którą artysta sam doświadczył. Jak sam JJ wyjaśnił w wywiadach, utwór narodził się z bardzo osobistego momentu, kiedy to, będąc w procesie zapominania o kimś, otrzymał nagle wiadomość od tej osoby, co wywołało w nim pragnienie powrotu do stanu zapomnienia.

Piosenka otwiera się z poczuciem niekontrolowanego upadku: "Free falling / Back into it / Slipped on a message after dark" – frazy te od razu wprowadzają słuchacza w stan powrotu do starych, niezdrowych schematów, wywołanych niespodziewaną wiadomością po zmroku. Podkreślane "I know better / I swear I do" ukazuje wewnętrzny konflikt i świadomość popełnianych błędów, jednak towarzyszy temu poczucie bezsilności. To wyznanie sugeruje walkę z własnymi słabościami, gdzie rozum podpowiada jedno, a emocje ciągną w zupełnie innym kierunku.

Dalsze wersy, "You said it wouldn't / Mean a thing / Thought it could never go this far", odzwierciedlają złamane obietnice i niedocenienie siły tej relacji, być może przez obie strony. Poczucie "I'm untethered / I'm so untrue" może świadczyć o utracie poczucia zakorzenienia, a także o nieszczerości wobec siebie lub innych, powracając do czegoś, co już dawno powinno zostać zakończone.

Refren jest sercem piosenki, intensywnie powtarzającym się lamentem nad cyklicznością destrukcyjnego związku: "But we know this ends: to the bar, to the bed / And suddenly we're on and off again like we did it back then". To fraza "to the bar, to the bed" symbolizuje nie tylko miejsca fizyczne, ale też ucieczkę w rozrywkę i powierzchowną intymność jako część powtarzalnego cyklu. Artysta wyraża tęsknotę za emocjonalną amnezją: "Wishing we could just go back to forgetting it happened at all". Określenie "That same old game but in present tense" podkreśla bolesną powtarzalność, która zamiast być odległym wspomnieniem, wciąż jest żywą, aktualną rzeczywistością. JJ celowo prosi: "So don't let it happen no more", co jest zarówno błaganiem do drugiej osoby, jak i do samego siebie, by przerwać ten niekończący się taniec.

W dalszej części utworu pojawiają się "Tear drops stain these / Broken memories / The cold and empty nights", co maluje obraz trwałego cierpienia i niemożności uwolnienia się od przeszłości. Nawet w obliczu zimnych i pustych nocy, wspomnienia pozostają naznaczone smutkiem. Mimo świadomości potrzeby zamknięcia rozdziału, podmiot liryczny nie potrafi "Draw a line through / The faded echoes of your lullaby". "Kołysanka" może symbolizować dawne, uspokajające słowa lub obietnice, które teraz są jedynie bladym echem, ale wciąż na tyle silnym, by uniemożliwić prawdziwe zapomnienie.

Pod względem muzycznym "Back To Forgetting" stanowi celowy krok w stronę bardziej popowego brzmienia w porównaniu do operowego "Wasted Love". JJ, będący utalentowanym kontratenorem i absolwentem szkoły operowej wiedeńskiej Staatsoper, świadomie postanowił zaprezentować swoją bardziej radiową i elektroniczną stronę. Wskazał Arianę Grande i Charli XCX jako inspiracje dla brzmienia tej piosenki, co świadczy o jego dążeniu do bycia gwiazdą popu, co było jego marzeniem z dzieciństwa, jednocześnie zachowując subtelne klasyczne elementy, które są częścią jego tożsamości artystycznej. Utwór ten, napisany spontanicznie podczas obozu songwritingowego w Madrycie, pokazuje zdolność JJ-a do tworzenia intymnych i emocjonalnie naładowanych tekstów, które rezonują z doświadczeniami wielu osób.

Podsumowując, "Back To Forgetting" to szczery i uniwersalny portret walki z przeszłością, ukazujący ludzką tendencję do powrotu do starych ran, nawet wbrew własnej woli i lepszemu osądowi. JJ przekazuje tu, że zapomnienie bywa procesem o wiele trudniejszym, niż się wydaje, szczególnie gdy echo minionych uczuć wciąż potrafi zburzyć mozolnie budowany spokój.