Fragment tekstu piosenki:
Are you, are you
Coming to the tree
Where I told you to run
So we'd both be free
Are you, are you
Coming to the tree
Where I told you to run
So we'd both be free
„The Hanging Tree”, utwór zaśpiewany przez Jennifer Lawrence, to piosenka, która w świecie Igrzysk Śmierci staje się potężnym symbolem buntu i oporu. Jego tekst, napisany przez samą autorkę sagi, Suzanne Collins, pierwotnie pojawił się w powieści Kosogłos. Muzykę do tej przejmującej folkowej ballady, naznaczonej wpływami muzyki Appalachów, skomponowali James Newton Howard oraz Jeremiah Fraites i Wesley Schultz z zespołu The Lumineers. Reżyser Francis Lawrence poprosił Lumineersów o stworzenie melodii, która byłaby na tyle prosta, by „można ją było nucić lub śpiewać zarówno przez jedną osobę, jak i przez tysiąc”.
Tekst utworu opowiada o tytułowym „drzewie wisielców”, miejscu mrocznym i tragicznym, gdzie „powieszono człowieka, co zabił ponoć trzech”. Z każdym wersem zaproszenie: „Czy idziesz, czy idziesz / Na drzewo wisielców?” nabiera coraz głębszego, makabrycznego, a jednocześnie wyzwoleńczego znaczenia. Początkowo może wydawać się to zaproszenie na sekretne spotkanie kochanków, jednak kontekst wskazuje na coś znacznie bardziej złowrogiego – na miejsce śmierci.
W prequelowej powieści Ballada ptaków i węży, dowiadujemy się, że piosenkę napisała Lucy Gray Baird, pierwsza zwyciężczyni z Dwunastego Dystryktu. Była świadkiem egzekucji Arlo Chance’a, oskarżonego o zamordowanie dwóch Strażników Pokoju i szefa kopalni węgla, co zbiega się z tekstem o „człowieku, co zabił ponoć trzech”. Jego ukochana została aresztowana za protestowanie przeciwko jego niewinności, a Lucy Gray napisała tę pieśń, gdy Snow usłyszał, jak śpiewa ją przy drzewie wisielców w Dystrykcie 12. Ptaki Mimiki, widząc jej reakcję na niesprawiedliwość, zaczęły naśladować melodię. To właśnie to pierwotne zdarzenie nadało piosence jej tragiczne korzenie i ujawniło jej buntowniczy potencjał.
Dla Katniss Everdeen „The Hanging Tree” to pieśń, której nauczył ją ojciec. Po jego śmierci matka Katniss zabroniła jej śpiewania w domu. Mimo to, utwór pozostał silnie zakorzeniony w jej pamięci, a Peeta Mellark, który również słyszał ojca Katniss śpiewającego ją, kojarzył ją z nim. Piosenka stała się dla Peety pierwszym wspomnieniem związanym z Katniss, które nie wywoływało „załamania psychicznego” po tym, jak Kapitol poddał go indoktrynacji.
W filmie Igrzyska Śmierci: Kosogłos. Część 1, piosenka zostaje ponownie odkryta i staje się hymnem rebelii. Plutarch Heavensbee wykorzystuje nagranie Katniss śpiewającej ją jako potężny element propagandy skierowanej przeciwko Kapitolowi. W tej filmowej wersji, dla celów propagandowych, tekst „naszyjnika z liny” został zmieniony na „naszyjnik nadziei”, aby złagodzić makabryczny wydźwięk. Drzewo wisielców w tym kontekście symbolizuje nie tylko ból i śmierć, ale także paradoksalny pokój, w którym śmierć staje się ostateczną wolnością od ucisku. Piosenka sugeruje, że w obliczu życia pełnego cierpienia, śmierć u boku ukochanej osoby, w akcie wspólnego oporu, może być formą wyzwolenia.
Jennifer Lawrence, odtwórczyni roli Katniss, podeszła do nagrywania piosenki z ogromnym lękiem. Przyznała w wywiadach, że nienawidzi śpiewać przed innymi i płakała na planie w dniu filmowania tej sceny. Prosiła nawet reżysera, Franciszka Lawrence’a, aby to Lorde zaśpiewała piosenkę, a ona tylko będzie poruszać ustami. Mimo jej obaw, reżyser i krytycy chwalili jej „przejmujące” wykonanie, podkreślając naturalność jej głosu, z lekkim pęknięciem, co nadało balladzie autentyczności i surowości.
Pomimo niechęci aktorki, piosenka odniosła ogromny sukces komercyjny. Zadebiutowała na 12. miejscu listy Billboard Hot 100 w USA i na 20. miejscu w Wielkiej Brytanii. Zajęła pierwsze miejsce na listach iTunes w 42 krajach, w tym w Niemczech, Meksyku i Norwegii, i została najwyżej notowanym utworem z całej serii „Igrzysk Śmierci”. Otrzymała platynowe certyfikaty w Kanadzie i Niemczech oraz podwójną platynę w Stanach Zjednoczonych. „The Hanging Tree” to nie tylko ponura ballada ludowa, ale przede wszystkim symbol niezłomności, który, mimo swojej tragicznej wymowy, inspirował miliony do walki o wolność, przechodząc od osobistej melodii do globalnego okrzyku buntu.
Interpretacja została wygenerowana przez sztuczną inteligencję i może zawierać błędy lub nie oddawać zamysłu autora. Jeśli tak uważasz, kliknij „Nie”, aby nas o tym poinformować.
Czy ta interpretacja była pomocna?