Interpretacja Bajka z jajka - Jedyneczka

Utwór "Bajka z jajka" autorstwa "Jedyneczki" to prawdziwa perła dziecięcej wyobraźni, osadzona w kontekście kultowego programu telewizyjnego, który przez lata bawił i edukował młodych Polaków. Piosenka, będąca częścią albumu "Pioseneczki Jedyneczki" z 2001 roku, doskonale oddaje ducha kreatywności i beztroskiej zabawy, który charakteryzował cały cykl programów "Jedyneczka". Program ten, emitowany pięć razy w tygodniu w TVP1 i oglądany przez setki tysięcy dzieci, miał za zadanie rozwijać ich twórczość poprzez piosenki, wierszyki i prace plastyczne.

Już pierwsza zwrotka wprowadza nas w świat różnorodnych opowieści – tych z książek, teatru, kina czy telewizji, a także tych wymyślonych przez mamę. To podkreśla wszechobecność bajek w życiu dziecka i ukazuje ich rozmaite źródła. Punktem zwrotnym jest jednak zaskakujące stwierdzenie: "lecz skąd się wzięła ta bajka? Przenigdy nie odgadniecie! Ona... wykluła się z jajka!" Ta metafora "bajki wykluwającej się z jajka" jest kluczowa. Jajko, symbol nowego życia i niespodzianki, idealnie pasuje do idei dziecięcej wyobraźni, która jest nieograniczona, świeża i pełna potencjału. Jest to zaproszenie do świata, gdzie wszystko jest możliwe, a najbardziej niezwykłe pomysły mogą nagle przyjść do głowy.

Refren utworu, powtarzający frazę "To bajka z jajka-niespodzianka, Najdziwniejsza bajka, kolorowa jak pisanka!", wzmacnia ten motyw. Słowo "niespodzianka" sugeruje element zaskoczenia i radości, które towarzyszą odkrywaniu czegoś nowego i nieoczekiwanego. Porównanie do "pisanki" dodaje wizualnej warstwy – pisanka to coś pięknie zdobionego, unikalnego i pełnego koloru, zupełnie jak bogata wyobraźnia dziecka. W kontekście programu "Jedyneczka", który angażował dzieci w twórcze działania, takie jak rysowanie czy śpiewanie, "kolorowa jak pisanka" może również odnosić się do efektów ich własnej kreatywności.

Druga zwrotka przedstawia nam główną bohaterkę tej niezwykłej historii: "Była raz sobie królewna, Co na omlecie jeździła". Ten obraz jest kwintesencją dziecięcej fantazji, która przełamuje wszelkie logiczne bariery. Królewna jest postacią całkowicie oderwaną od konwencjonalnych ról. Jej zachowania są kapryśne i nieprzewidywalne: raz niegrzeczna, raz miła, w niedzielę stoi na głowie, w środę lata na miotle, a jej rozmiar zmienia się z dnia na dzień. Noszenie wąsów, gra na saksofonie, bicie talerzy i hodowla trzech słoni to przykłady absurdu i swobody, z jaką dzieci tworzą swoje światy. Ta część piosenki doskonale ilustruje, jak nieskrępowana wyobraźnia dziecka nie potrzebuje realizmu ani spójności. Artyści wykonujący utwór, Magdalena Stużyńska i Arkadiusz Jakubik, z pewnością z humorem i lekkością oddawali tę beztroskę.

Ostatnia zwrotka podkreśla pozytywną rolę tej zwariowanej królewny w życiu dzieci. "Kochała wszystkie dzieciaki, Rzeźbiła im klocki z drewna i kupowała lizaki" – to świadectwo jej dobroci i tego, że sama jest jak dziecko, które rozumie potrzeby innych maluchów. Opowiada im bajki, a dzieci chętnie słuchały. Jednakże, co jest najbardziej fascynujące, "bajki po pewnym czasie w dziwne się rzeczy zmieniały". To fenomenalna obserwacja procesu twórczego u dzieci, gdzie historie nigdy nie są stałe; ewoluują, mutują i przybierają zaskakujące formy. Zakończenie, w którym królewna smaruje "tę bajkę z jajka musztardą, A ona się zamieniła w jajko zupełnie na twardo", jest uroczo absurdalne. Jest to symboliczne ukazanie, jak ulotna i plastyczna jest dziecięca opowieść, która pod wpływem nawet najprostszego działania (posmarowania musztardą) może przybrać zupełnie nową, choć wciąż "jajeczną", formę. Ostatecznie, ta "bajka z jajka" pozostaje niespodzianką, która ciągle się przeobraża.

"Bajka z jajka" to hymn na cześć nieskończonej dziecięcej fantazji, gdzie granice między rzeczywistością a wyobraźnią zacierają się, a wszystko jest możliwe. Utwór ten, z humorem i lekkością, zachęca do kreatywności i pokazuje, że najpiękniejsze opowieści rodzą się z najbardziej nieoczekiwanych źródeł, tak jak kolorowa pisanka wykluwa się z prostego jajka.