"Dziewczyny z klasy" autorstwa Jan-rapowanie & Nocny to utwór, który zadebiutował 25 lutego 2020 roku jako część albumu "Uśmiech" Jana-rapowanie. Choć album "Plansze" z 2019 roku, również stworzony we współpracy z Nocnym, cieszył się ogromną popularnością, zdobywając szczyty list sprzedaży i uzyskując status złotej, a następnie platynowej płyty, a jego utwory były postrzegane jako "głos młodego pokolenia", "Dziewczyny z klasy" stanowi intymną refleksję na temat dorosłości, relacji rodzinnych i poszukiwania własnej tożsamości w obliczu presji społecznych.

Początkowe dialogi w intro, mówiące o pochodzeniu z "dobrych domów", ale braku zrozumienia potrzeb i oczekiwaniu, że "sobie poradzimy", od razu wprowadzają w temat dojrzewania i (nie)samodzielności. To rodzaj narracji, która przewija się przez cały utwór, ukazując doświadczenia artysty jako kontrast dla bardziej konwencjonalnych ścieżek jego rówieśników.

Refren piosenki maluje obraz typowego scenariusza dorosłości, gdzie "Dziewczyny z klasy mają już inne nazwiska", "znają ceny pieluch i mają chaty w miśkach", a "Chłopaki z klasy oświadczają się na FB". Artysta obserwuje, jak jego koledzy i koleżanki z ławki szkolnej osiadają na życie, zakładają rodziny i nabywają domy, często w "miśkach", czyli na przedmieściach. Z kolei określenie "dziewczynom z klasy, które kiedyś były średnie" może odnosić się do zmieniających się standardów piękna, percepcji atrakcyjności, bądź po prostu do faktu, że czas i dorosłość zacierają dawne hierarchie z liceum, nadając nowe wartości. To nostalgiczna refleksja nad upływającym czasem i zróżnicowanymi ścieżkami życiowymi.

W pierwszej zwrotce Jan-rapowanie odchodzi od ogólnego obrazu rówieśników, by skupić się na swojej osobistej historii i skomplikowanych relacjach rodzinnych. Mówi o tym, że jego "dzieciaki z klasy są na przeróżnych kierunkach", podczas gdy on sam "nie ma mnie na studiach". To podkreśla jego alternatywną drogę i poczucie bycia innym, co jest typowe dla wielu artystów. Jan Pasula (prawdziwe imię rapera) w wywiadach często wraca do tematu swoich trudnych relacji z rodzicami. Wspomina o zerwanej komunikacji z matką, sugerując potrzebę psychologa, co świadczy o głębokich problemach emocjonalnych. Jednocześnie otwarcie przyznaje, że jego ojciec, będący kiedyś "pierwszym idolem" i "najjaśniejszym wzorem" przez dwanaście lat, stał się "pomnikiem, który runął na moich oczach po czasie". W innych wywiadach Jan-rapowanie wspominał, że z ojcem łączyły go zawsze "bardzo rzeczowe, konkretne relacje" i nigdy nie byli "kolegami". Mimo to, artysta podkreśla, że dziś "między nami raczej już nie wieje chłodem" i "swoim rodzicom dziękuję i zawsze pomogę", co wskazuje na dojrzałe spojrzenie na przeszłość i próby naprawy relacji, mimo że "z obu stron to wspólne życie nie było najprostsze". W rozmowie dla naTemat.pl, raper przyznał, że rodzice poznali "większą część jego przeżyć" na jego płytach. Jego matka, jak wspomina w jednym z wywiadów po premierze "Plansz", napisała mu, że jest dumna z jego emocjonalnej płyty, a ojciec pogratulował spełniania marzeń.

Druga zwrotka kontynuuje temat rodzicielskiego wychowania i niezależności. Rodzice często powtarzali mu: "jesteś dorosły", "możesz wszystko, synu, ale nie chciej od nas nic" oraz "nic mi się nie należy", a "jeśli czegoś chcę to muszę zdobyć to sam". To silne przekazy o samowystarczalności, które ukształtowały jego podejście do życia. Kontrastuje to z "dzieciakami z klasy", które "brały hajs na taxi, pierwsza w nocy, zwijka i cześć", wskazując na różnice w metodach wychowawczych i oczekiwaniach. Wypowiedź "Rodzice mi powtarzali: 'ty nie jesteś każdy'" może świadczyć o próbie wpojenia mu wyjątkowości i unikania naśladowania tłumu, co ostatecznie doprowadziło go do kariery artystycznej. Na koniec zwrotki pojawia się poruszający fragment o jego młodszym bracie, Filipie, który "chce być piosenkarzem, śpiewa 'Ona by tak chciała'", co ukazuje wpływ Jana na jego rodzeństwo. Jednocześnie, świadomość, że inni "czytają o naszej mamie, że ktoś chce żeby umarła", dodaje utworu gorzkiej, osobistej nuty, ukazując ciemne strony sławy i narażenie bliskich na publiczną krytykę. W wywiadzie dla naTemat.pl Jan-rapowanie wyraził swoje zakłopotanie i dyskomfort psychiczny związany z "uciążliwą sławą" i tym, że ludzie "biegną za mną sto metrów, tylko po to, żeby mnie przytulić, poprosić o zdjęcie".

"Dziewczyny z klasy" to piosenka o poszukiwaniu miejsca w dorosłym świecie, o akceptacji własnej ścieżki, która różni się od ścieżek rówieśników, oraz o próbie zrozumienia i pogodzenia się z przeszłością, zwłaszcza w kontekście relacji rodzinnych. Jan-rapowanie w swojej twórczości często porusza temat trudności związanych z rozpoczęciem dorosłego życia i nostalgią za dzieciństwem, co jest szczególnie widoczne w albumie "Plansze". Utwór jest swego rodzaju bilansem otwarcia dojrzałości, w którym artysta mierzy się z oczekiwaniami, wspomnieniami i teraźniejszością, jednocześnie próbując znaleźć spokój i akceptację dla swojej niekonwencjonalnej drogi.