Piosenka „Lie Down” Jamesa Arthura, pochodząca z jego debiutanckiego, eponymicznego albumu wydanego 1 listopada 2013 roku, stanowi niezwykle bezpośrednie i surowe przedstawienie spontanicznego pożądania. Utwór wyróżnia się na tle wielu romantycznych ballad artysty, oferując słuchaczowi intymny wgląd w męskie pragnienia, pozbawione wszelkich ozdobników czy prób romantyzowania sytuacji.

Już początkowe wersy – „Do my eyes deceive me? Yeah, I never saw a creature like you” – od razu wprowadzają w stan zauroczenia, niemal oszołomienia. Podmiot liryczny jest pod wrażeniem urody napotkanej osoby, a stan ten potęgowany jest przez alkohol: „And I've had a few so I am brave”. To właśnie ten stan dodaje mu odwagi, by w sposób brutalnie szczery i bezkompromisowy wyrazić swoje myśli: „Brave enough to tell you 'you are one hot motherfucker!'”. To zdanie, choć wulgarne, jest esencją piosenki – uderzającą deklaracją czysto fizycznej fascynacji. Arthur, współtworząc tekst z Richardem Stannardem, Ashem Howesem, Bradfordem Ellisem i J.J. Johnsonem, stworzył utwór, który nie boi się używać kolokwialnego, wręcz ulicznego języka, co nadaje mu autentyczności i surowości.

Refren jasno określa granice i intencje: „And I don't wanna marry you / And I don't wanna sing you to sleep / I just wanna, I just wanna take you home”. Nie ma tu miejsca na długoterminowe plany, romantyczne gesty czy budowanie więzi emocjonalnej. Pragnienie jest natychmiastowe i jednoznaczne: chęć zabrania obiektu pożądania do domu, co w kontekście reszty tekstu jest jednoznaczną propozycją intymnego spotkania. Powtarzające się, niemal hipnotyzujące wezwanie „So lie down baby, lie down baby” staje się refrenem, który podkreśla determinację i główny cel narratora. To nie prośba, a raczej sugestia granicząca z uporem, z której wybrzmiewa nagląca potrzeba fizycznej bliskości.

Druga zwrotka podtrzymuje ten sam ton, dodając element wspólnego "zamroczenia": „I just don't believe it / Why would you mess with a brother like me? / 'Coz she's had a few, so maybe she's blind / But I don't give a fuck 'cause tonight she's mine”. Podmiot liryczny wyraża pewne zaskoczenie, że ta „gorąca” kobieta w ogóle zwróciłaby na niego uwagę, jednocześnie tłumacząc to stanem upojenia kobiety, co może być postrzegane jako lekka gra z percepcją rzeczywistości lub nawet usprawiedliwienie dla intensywności chwili. Niezależnie od tego, deklaracja „tonight she's mine” jest kolejnym aktem bezkompromisowego zawłaszczenia chwili.

„Lie Down” stanowi ciekawe uzupełnienie debiutanckiego albumu Jamesa Arthura, który zawierał również jego zwycięski singiel z X Factora, „Impossible”, oraz inne hity takie jak „You're Nobody 'til Somebody Loves You” czy „Recovery”. Chociaż album spotkał się z sukcesem, debiutując na drugim miejscu brytyjskiej listy przebojów, jego wydanie w 2013 roku zbiegło się w czasie z kontrowersjami dotyczącymi Arthura, co doprowadziło nawet do oferowania zwrotów pieniędzy za album przez iTunes. Sama piosenka „Lie Down” nie była jednak centralnym punktem tych sporów. Mimo to, jej nieprzefiltrowana autentyczność idealnie oddaje wczesny styl Jamesa Arthura, który często eksplorował bardziej surowe i osobiste tematy w swojej muzyce. Ten utwór, choć jawnie hedonistyczny i pozbawiony sentymentalizmu, pokazuje inną stronę artysty – stronę, która nie boi się wyrażać podstawowych instynktów i pragnień bez skrępowania, co czyni go jednym z najbardziej odważnych i zapadających w pamięć kawałków na jego debiutanckim krążku.