Interpretacja Lolite - Inori Minase

Piosenka „Iolite” autorstwa Inori Minase, będąca 11. singlem artystki wydanym 19 kwietnia 2023 roku, pełni funkcję pierwszego motywu końcowego do anime „Dead Mount Death Play”. Tekst i muzyka utworu zostały stworzone przez Mashiro Shimurę, a aranżacją zajął się EFFY, co nadaje kompozycji specyficzny emocjonalny ton. Tytułowy aioraito (アイオライト) odnosi się do kamienia szlachetnego iolitu, którego symbolika jest kluczowa dla głębi interpretacji utworu.

Utwór rozpoczyna się od obrazu podmiotu lirycznego, który „udaje, że nie widzi spadających kropel” i „szuka czegoś, co błyszczy w bocznej uliczce”. To może sugerować odrzucenie widocznych smutków czy problemów na rzecz poszukiwania głębszego sensu lub nadziei w miejscach nieoczywistych, często pomijanych. Zdanie „„Nie ma znaczenia, czy nie masz koloru przypominającego klejnot” – zaśmiałam się” podkreśla, że prawdziwa wartość nie zawsze kryje się w blichtrze i perfekcji; liczy się autentyczność i wewnętrzny blask, niezależnie od zewnętrznych pozorów.

W dalszej części podmiot liryczny zastanawia się, „co mogę zrobić, jeśli w końcu nadejdzie świt?”, jednocześnie deklarując, że „niepokój i dezorientację” odrzucił w odległą przeszłość. Jest to wyraz proaktywnej postawy wobec przyszłości, gdzie przeszłe lęki nie definiują obecnych wyborów ani działań. Przygotowanie na nowy początek wiąże się z odwagą i zdecydowaniem.

Refren jest emocjonalnym centrum piosenki. „Śpiewajcie o miłości, zarówno szczęściu, jak i łzach. Jeśli to do ciebie dotrze, złap to mocno” to apel o pełne przeżywanie życia – ze wszystkimi jego radościami i smutkami, oraz o poszukiwanie głębokiej, autentycznej więzi. W obliczu niepewności, „bez względu na to, jak ciemna jest przyszłość”, pojawia się niezłomna wola życia: „„Mimo wszystko chcę żyć””. Ten wers staje się mantrą odporności. Kluczowe jest stwierdzenie, że „kolor życia mienił się wieloma barwami”. To bezpośrednie nawiązanie do iolitu – kamienia, który jest znany z pleochroizmu, czyli zdolności do wykazywania różnych kolorów (zazwyczaj odcieni niebieskiego, fioletu i żółtego/szarego) w zależności od kąta patrzenia. Tak jak iolit ujawnia swoją wielobarwność, tak i życie jest bogate w różnorodne doświadczenia, emocje i perspektywy, które tworzą jego pełnię. Świadomość, że „nawet jeśli teraz nie znam odpowiedzi, to nie ma znaczenia”, przynosi ulgę i akceptację niewiadomego.

Kolejne zwrotki poruszają temat samotności i samopoznania. „W tłumie mijających się ludzi”, w „lśniącym świetle księżyca” podmiot liryczny błądzi, wielokrotnie pragnąc czegoś „poza nocą”. Wspomnienia „słabej siebie”, których nienawidził, prowadzą do ważnego odkrycia: „to wszystko, to wszystko byłem „ja””. Jest to akt samorealizacji i akceptacji, gdzie wszystkie aspekty przeszłości, zarówno te mocne, jak i te słabe, są integralną częścią tożsamości. Podkreśla to, że rozwój następuje poprzez integrację wszystkich doświadczeń.

W dalszej części tekstu pojawia się refleksja nad nieuchwytnością „odpowiedzi”, która „mimo długiego poszukiwania” nie zostaje znaleziona. Podmiot liryczny przebył „tysiące i miliardy chwil”, by „zbliżyć się do „samotności””. To może oznaczać, że prawdziwa odpowiedź nie jest czymś zewnętrznym do odkrycia, lecz procesem akceptacji własnej drogi, w tym momentów izolacji. Samotność staje się nie wrogiem, lecz towarzyszem podróży, prowadzącym do głębszego zrozumienia siebie.

Most utworu wzmacnia tę determinację. „Modlę się o miłość, lśniący iolit” – to tutaj kamień szlachetny zostaje spersonalizowany, stając się symbolem wewnętrznego światła, przewodnika w ciemności. „Wszystko to zapiszę w sercu” to obietnica zachowania wszystkich doświadczeń, niezależnie od ich charakteru. Nawet gdy „bicie serca jest bolesne”, podmiot liryczny krzyczy „„Mimo wszystko, mimo wszystko!””, demonstrując niezłomną wolę przetrwania i kontynuacji.

Końcowy refren utrwala przesłanie o radości i bólu jako nieodłącznych elementach życia, które podmiot liryczny śpiewa. Ponownie pojawia się prośba o trzymanie za rękę, symbolizująca potrzebę wsparcia i bliskości. Nawet jeśli „odpowiedzi nigdzie nie ma”, nieustająca wola życia jest silniejsza: „„Mimo wszystko, będę żył””. Obserwacja „płynącego nieba, a chwila rozbłysła” przypomina o ulotności i pięknie każdej chwili. Piosenka kończy się wspólną obietnicą: „Będziemy chronić świat, który widzieliśmy, i nasze jutro” oraz „Wielokrotnie pragnęliśmy „przetrwać tę noc” przez nas, którzy się spotkaliśmy”. To przesłanie o nadziei, wspólnym budowaniu przyszłości i sile tkwiącej w jedności i wsparciu, które rodzi się po wspólnym pokonaniu trudności. W ten sposób „Iolite” staje się hymnem o odporności, samopoznaniu i odwadze życia w obliczu niewiadomego, celebrując pełnię ludzkiego doświadczenia, które, podobnie jak kamień iolit, mieni się wieloma odcieniami.