Interpretacja Giants On The Run - Helloween

Helloween, zespół uznawany za pionierów power metalu, wydaje utwór „Giants On The Run” na swoim najnowszym albumie Giants & Monsters, który ukazał się 29 sierpnia 2025 roku. Jest to druga płyta nagrana z pełnym składem Pumpkins United, z trzema wokalistami: Michaelem Kiske, Andim Derisem i Kaiem Hansenem. Według wokalisty Andiego Derisa, który jest autorem tekstu, piosenka ta opowiada o wewnętrznej sile, którą wszyscy posiadamy, ale rzadko ją pokazujemy, przypominając nam, że moglibyśmy być „gigantami”, gdybyśmy tylko na to pozwolili. To również ona stała się inspiracją dla tytułu całego albumu. Kai Hansen dodał, że środkowa część utworu, którą stworzył, "podniosła piosenkę na wyższy poziom".

Tekst rozpoczyna się od introspekcyjnego obrazu: „We are fine when asleep / Some nap light, some nap deep / Don't make noise, close the blinds / Keep the truth off our minds”. Te wersy sugerują stan ignorancji, samozadowolenia, a może nawet celowego uciekania od niewygodnej prawdy. Ludzkość, czy też jakaś inna rasa, zdaje się żyć w uśpieniu, unikając konfrontacji z własnym potencjałem lub niebezpieczeństwami świata. Jest to życie w nieświadomości, chronione przed hałasem i prawdą, by nie zakłócać pozornego spokoju.

Jednakże to uśpienie nie jest wieczne. Wraz z przebudzeniem przychodzi ostrzeżenie: „When we come to, no man can save you”. Ten moment przebudzenia jest kluczowy – oznacza on ujawnienie drzemiącej mocy, która jest tak ogromna, że nikt nie jest w stanie jej powstrzymać. Refren: „We are giants on the run / We are giants, one by one / We are gods inside / Dare and you may find / We are giants on the run” to serce utworu. Wyraża on ideę, że jesteśmy gigantami, bogami wewnątrz. Ta moc, choć uśpiona, jest immanentna dla każdego. Bycie „na ucieczce” może symbolizować zarówno unikanie własnego przeznaczenia, walkę z zewnętrznymi opresorami, jak i ucieczkę od własnego, nieznanego jeszcze, potencjału. Andi Deris wyjaśnił, że piosenka porusza temat społecznego, edukacyjnego czy politycznego powstrzymywania nas przed wyrażaniem naszej „boskiej” strony.

Kolejne zwrotki kontynuują ten temat: „When you see what is shown / There's no need to atone / Just beware of the foes / Lurking dormant, far and close”. Tutaj tekst namawia do świadomości, ale nie do pokuty. Zamiast tego, ostrzega przed ukrytymi wrogami, którzy czyhają w pobliżu i w oddali. Może to być odniesienie do „potworów” w życiu, które, jak ujął Kai Hansen, należy nieustannie zwalczać. Werset „Hold out losses, we are the masses” łączy pojęcie „gigantów” z masami, sugerując, że ta potężna istota to nie jednostki, lecz cała zbiorowość, która dotychczas ignorowała swoją siłę.

Most w utworze jest apokaliptycznym wezwaniem do walki: „Masters of dungeons, accept your downfall / Walk through the fire and burn for us all / Creatures of heaven, we once have been all / Accept our rising and pay up your toll”. Jest to bezpośrednie wyzwanie rzucone opresyjnym siłom (mistrzom lochów) i deklaracja odzyskania należnego statusu „stworzeń niebios”. Sugeruje to odwrócenie ról i konieczność zapłacenia ceny przez tych, którzy dotychczas dzierżyli władzę.

Najdłuższa część tekstu opowiada o tragicznej historii: „We have walked the Earth a long, long time ago / Like gods, we lived our lives / The elders in the sky then left us down to die / Like snowflakes in the sun / We're giants on the run and we came to be undone / And the afterlife was coming much too soon / Abandoned as we were, no place for us on Earth / And a grim fate hit us all to seal our doom”. Ten fragment odnosi się do dawnej, boskiej egzystencji, a następnie do porzucenia i upadku, co doprowadziło do ponurego losu. Porównanie do „płatków śniegu na słońcu” pięknie oddaje efemeryczność i bezbronność po utracie dawnej chwały. Tekst ten może być interpretowany jako odniesienie do starożytnych legend o gigantach, którzy niegdyś zamieszkiwali Ziemię, a następnie zniknęli, lub jako metafora ludzkości, która zapomniała o swoim prawdziwym, niemal boskim potencjale. Andi Deris wspomniał, że czerpał inspirację również z Biblii, gdzie wspominani są giganci.

Mimo tego tragicznego losu, zakończenie utworu niesie ze sobą poczucie wiecznej egzystencji lub niekończącej się walki: „We are giants / On the run / We are giants / Bound to live forevermore”. Nawet po doświadczeniu zguby i porzucenia, giganci są skazani na wieczne życie, co może oznaczać ich przetrwanie w świadomości, ciągłe odradzanie się, lub po prostu nieśmiertelność ich wewnętrznej mocy i potencjału, który zawsze będzie istniał, czekając na ponowne przebudzenie.

"Giants On The Run" idealnie wpasowuje się w charakterystykę albumu Giants & Monsters, który, jak powiedział Kai Hansen, "pozostawia wiele miejsca na interpretację", gdzie giganci mogą symbolizować "wielkie idee, cele, marzenia", a potwory to "demony, z którymi trzeba walczyć na co dzień". Album ten, wydany w 2025 roku, jest opisywany jako powrót do korzeni Helloween, oferując klasyczny heavy metal z nowoczesnymi elementami, z naciskiem na łatwe do zaśpiewania refreny i hooklines z lat 80.. Sam Andi Deris podkreślał, że podczas tworzenia tego albumu, w przeciwieństwie do poprzedniego, panowała „znacznie większa swoboda i brak presji”, co pozwoliło na organiczną współpracę i wzajemne wzbogacanie się pomysłami między członkami zespołu. Piosenka jest potężnym otwieraczem albumu, z połączoną siłą wokalną Derisa i Hansena.