Interpretacja Poison - Hazbin Hotel

Utwór „Poison” z serialu „Hazbin Hotel”, zaśpiewany przez postać Angel Dusta, to głęboko poruszająca ballada o toksycznej miłości i autodestrukcji, ubrana w maskę energicznego dance pop rocka. Piosenka, której autorami są Sam Haft i Andrew Underberg, a Vivienne Medrano również jest wymieniana jako kompozytor, stanowi kontynuację mrocznych tematów z wcześniejszego utworu „Addict”, koncentrując się na psychologicznym i seksualnym znęcaniu, jakiego Angel Dust doświadcza ze strony Valentino.

Tekst rozpoczyna się od przyznania, że narrator nie stroni od powierzchownych relacji, określanych jako „love to cash in” oraz „ruthless nights” pod „flashin’ lights”. Już na wstępie wyraża poczucie winy i samoświadomość pułapki, w którą wpadł, mówiąc: „I shoulda known it when I looked in your red hot eyes, Spewin’ all your red hot lies”. Najbardziej bolesna jest jednak konkluzja: „What’s the worst part of this hell? I can only blame myself” – zdanie to podkreśla wewnętrzny konflikt i zrozumienie własnego udziału w utrwalaniu destrukcyjnego cyklu.

Główne przesłanie utworu krystalizuje się w refrenie: „’Cause I know you’re poison, You’re feeding me poison”. Samo „poison” (trucizna) jest tu metaforą toksycznej miłości, a akt „swallow up your poison” symbolizuje nałogowe uleganie tej szkodliwej relacji, mimo pełnej świadomości jej natury. Angel Dust jest uzależniony od tego uczucia, odczuwając przymus, którego nie potrafi się pozbyć. Deklaracja „I made my choice and every night I’m living like there’s no tomorrow” ukazuje fatalistyczne podejście do życia, poczucie braku kontroli i oddanie się destrukcyjnym przyjemnościom, co często jest związane z jego uzależnieniami od narkotyków i alkoholu.

W drugiej zwrotce narrator wyznaje, że stał się mistrzem w byciu nieszczerym, mówiąc innym to, co chcą usłyszeć: „I got so good at being untrue, I got so good at tellin’ you what you wanna hear”. Linia „I disassociate disappear” wskazuje na mechanizm obronny, jakim jest emocjonalne oderwanie się od rzeczywistości, aby przetrwać ból i pustkę. Trudność w „resist another gulp” dodatkowo wzmacnia motyw uzależnienia. Powtórzony refren, z modyfikacją „I’m chokin’ from the taste” zamiast „Addicted to this feelin’” oraz „I’m wasted like there’s no tomorrow” zamiast „living like there’s no tomorrow”, podkreśla eskalację cierpienia i przejście od ryzykownego życia do stanu fizycznego i emocjonalnego wyczerpania.

Mostek „Oh, any way you want me, baby, That’s the way you got me, I’ll be yours” jest wyraźnym znakiem całkowitego poddania się woli oprawcy. Przerażająca przepowiednia „My story’s gonna end with me dead from your poison” ukazuje beznadziejność i rezygnację z walki o własne życie.

W końcowej części, outro, Angel Dust woła: „Poison, I’m drownin’ in poison, I’m fillin’ up my glass, But it’s always hollow”. To „hollow” (puste) sugeruje, że mimo ciągłego poszukiwania, trucizna nigdy nie wypełnia wewnętrznej pustki ani nie przynosi prawdziwego spełnienia. Finałowe „I’m sick of the poison, Wish I had somethin’ to live for tomorrow” stanowi przełomowy moment, w którym Angel Dust, po raz pierwszy w sposób autentyczny, wyraża pragnienie wyjścia z toksycznego cyklu i znalezienia sensu życia. To desperackie życzenie nadziei jest kluczowe dla jego rozwoju jako postaci w serialu.

Interesującym aspektem utworu jest jego kontrastująca natura: skoczna, klubowa melodia (określana jako alternatywny dance pop rock lub techno-pop), za którą odpowiadają Sam Haft i Andrew Underberg, służy jako ironiczne tło dla niezwykle bolesnych i pełnych agonii słów. W teledysku do „Poison” Angel Dust często tańczy i występuje, co podkreśla fasadę, jaką utrzymuje, ukrywając swoje wewnętrzne cierpienie za maską performansu, podczas gdy w rzeczywistości jego piosenka jest „wołać o pomoc”.

Piosenka ta, wydana jako singiel promocyjny 5 stycznia 2024 roku przed premierą pierwszego sezonu serialu, szybko zdobyła popularność, osiągając drugie miejsce na liście US Bubbling Under Hot 100 i 34. miejsce na US Billboard Hot Rock & Alternative Songs chart, co świadczy o jej szerokim oddźwięku. Oficjalny remiks, stworzony przez The Living Tombstone, z udziałem Joela Pereza jako Valentino, został wydany 1 kwietnia 2024 roku, w urodziny Angel Dusta. Instrumentarium utworu opiera się głównie na syntezatorach, perkusji i basie, z użyciem cyfrowych stacji roboczych audio (DAW) takich jak Logic Pro, co nadaje mu charakterystyczne elektroniczne brzmienie.

„Poison” to zatem nie tylko chwytliwy utwór muzyczny, ale przede wszystkim głęboka psychologiczna eksploracja postaci Angel Dusta, ukazująca jego walkę z uzależnieniem, nadużyciami i poszukiwaniem nadziei w beznadziejnym świecie.