Interpretacja Garion (가리온) (Feat. Dynamic Duo) (Prod. by Primary) - Gwangil Jo

Utwór „Garion” autorstwa Gwangila Jo, z udziałem Dynamic Duo i produkcją Primary’ego, to potężna deklaracja ambicji, umiejętności i szacunku dla dziedzictwa koreańskiego hip-hopu, stanowiąca jednocześnie triumfalne zwieńczenie jego drogi w programie Show Me The Money 10 (SMTM10). Tytułowy Garion ma podwójne znaczenie. Z jednej strony odnosi się do mitycznego białego konia z czarną grzywą z Mongolii, symbolizującego szybkość i siłę, co zostało wizualnie podkreślone podczas występu Gwangila Jo w SMTM10. Z drugiej, i co ważniejsze, jest to hołd dla pionierskiej grupy hip-hopowej Garion, która od końca lat 90. XX wieku stanowiła „filar” koreańskiej sceny undergroundowej, znana z rapowania wyłącznie w języku koreańskim. Wers „eo garion say so” w intro piosenki jest wyraźnym ukłonem w stronę tej legendy, sugerując, że Gwangil Jo przejmuje ich ducha i kontynuuje ich dziedzictwo.

Gwangil Jo przedstawia siebie jako „personę koreańskiego hip-hopu” (nan hanguk hipabe pereusona), czując się „jak król” (Feel like a king). Tekst jest naszpikowany metaforami biegu, wyścigu i nieustępliwej pogoni za doskonałością. Obrazy takie jak „moje grzywy pędzą z wiatrem, wzrok utkwiony prosto”, czy „Garion biegnący do celu, strzała wypuszczona z napiętego łuku aż do ust” podkreślają jego niezachwianą determinację i skupienie. Unikalny, niezwykle szybki styl rapowania Gwangila Jo, nazywany „chopper style”, jest w piosence celebrowany. On sam często podkreślał, że jego umiejętności to w dużej mierze efekt ciężkiej pracy i ciągłych ćwiczeń, w tym czytania koreańskiego słownika od początku do końca, aby poprawić wymowę i dykcję. To odzwierciedla się w linijkach takich jak „muszę nabrać więcej prędkości, nie jestem zadowolony, biegnę dalej”, co manifestuje jego nienasyconą ambicję.

Utwór otwarcie odnosi się do pozycji Gwangila Jo w przemyśle muzycznym i jego drogi do sukcesu. Wers „nawet jeśli jestem szary, oni nigdy nie zdejmują kolorowych okularów” mówi o początkowej krytyce i niedowierzaniu, z jakimi się spotykał. W odpowiedzi na to, Gwangil Jo wykonuje „podwójne sprzęgło” (double keulleochi), termin z wyścigów samochodowych, oznaczający płynną i mocną zmianę biegów, co symbolizuje jego zdolność do pokonywania przeszkód i przyspieszania w obliczu wyzwań. Jest „pełen życia jak Dennis” i „surowy jak tabber”, co wzmacnia obraz jego autentyczności i energii. Fraza „Live fast die crown” wyraża filozofię intensywnego życia w pogoni za najwyższym uznaniem.

Kluczowym elementem utworu jest udział Dynamic Duo, a konkretnie Gaeko i Choizy. Gaeko, wraz z Primarym, jest również współkompozytorem i aranżerem utworu. Wers „za moich czasów był Gaeko” stanowi osobisty ukłon w stronę starszego artysty, jednocześnie sugerując, że Gwangil Jo aspiruje do podobnego statusu legendy, którą będą wspominać przyszłe pokolenia. Dynamic Duo, będący ucieleśnieniem „dynamicznego duetu” w koreańskim hip-hopie, wnoszą do utworu swoje charakterystyczne brzmienie: wysoki ton Gaeko i niski ton Choizy, które w połączeniu z wybuchowym rapem Gwangila Jo stworzyły, zdaniem wielu, „najbardziej hip-hopowy” utwór w finale SMTM10. Ich obecność symbolizuje most między pokoleniami i przekazanie pałeczki, jednocześnie podkreślając siłę i wiarygodność przekazu Gwangila Jo.

Piosenka jest również manifestem przeciwko hipokryzji i pójściu na łatwiznę. Gwangil Jo nazywa siebie „jadem, który morduje tych, którzy w maratonie jeżdżą samochodami”, co jest wyraźną krytyką artystów, którzy szukają skrótów i nie wkładają prawdziwego wysiłku w swoją sztukę. Jest gotowy do walki, a jego „nowa piosenka” jest jak „piekło od początku, niczym Boska Komedia Dantego”, miażdżąca wszystkich wątpiących. Mimo, że niektórzy postrzegali jego styl jako „staromodny”, Jo Gwangil udowodnił swoje umiejętności, zyskując zaufanie producentów i jurorów SMTM10. W wywiadach podkreślał, że jego sukces to wynik ogromnej pracy, a jego celem jest dalsze eksplorowanie różnorodnych gatunków muzycznych. Utwór „Garion” to nie tylko opowieść o osobistym triumfie, ale także o przekazywaniu pałeczki w historii hip-hopu, gdzie młoda krew z szacunkiem kontynuuje dziedzictwo, jednocześnie wytyczając własną, bezkompromisową drogę.