Gwangil Jo w swoim utworze "Benefit" prezentuje ostrą i bezkompromisową krytykę koreańskiej sceny hip-hopowej, jednocześnie podkreślając swoją wyjątkową pozycję i autentyczność jako artysty. Od samego początku piosenki, raper ustawia się jako postać antagonistyczna, ale niezapomniana, deklarując: "Wolę umrzeć przed tobą w pośpiechu, niż umrzeć. Moje martwe ciało zostanie zapamiętane w twojej głowie nawet po śmierci. Nawet jeśli pójdę do piekła, podążę za tobą, szepcząc ci do ucha: 'Otwórz oczy'. Jestem Lucyferem twojego przyszłego koszmaru". To mocne otwarcie natychmiast narzuca ton utworu, ukazując Jo jako nieustraszonego i prowokacyjnego artystę, który nie boi się stawić czoła swoim przeciwnikom.

Kolejne wersy ugruntowują jego niekonwencjonalne podejście do rapu. Gwangil Jo porównuje swój rap do "boksu bez ringu, nie do UFC", co sugeruje surowość, autentyczność i brak sztucznych ograniczeń w jego twórczości. Podkreśla, że nie przyjmuje białka jak "słabeusze", a jego "mięśnie są stworzone czysto", symbolizując, że jego umiejętności są naturalne i nie wzmocnione żadnymi sztucznymi środkami. Metafora "dopingu stworzonego przez przeżuwanie wspomnień" wskazuje, że jego siła i inspiracja pochodzą z przeżytych doświadczeń, a nie z ulotnych trendów czy zewnętrznych wpływów.

W piosence "Benefit" Jo otwarcie atakuje innych raperów, nazywając ich rap "śmiercionośnymi ruchami bez podstaw" i "prawdziwym gównem". Kwestionuje ich autentyczność, pytając, czy to "Shincheonji", nawiązując do kontrowersyjnej grupy religijnej, co może sugerować ślepe naśladowanie lub decepcyjne praktyki w branży. Wyraża również frustrację z powodu zalewu sceny przez "rapperów mumble" i artystów wrażliwych na trendy, nazywając ich dzieła "kubłem na śmieci pełnym wielu klejnotów", co jest jawną krytyką braku oryginalności i powszechnego kopiowania. Fragment, w którym ludzie szukają ratunku w "Show Me The Money" (popularnym programie typu talent show w Korei Południowej), by "uratować ich", podkreśla jego pogląd, że wielu artystów zbyt mocno polega na zewnętrznych czynnikach, a nie na własnych umiejętnościach.

Gwangil Jo odrzuca ideę z góry określonej ścieżki do sukcesu, którą uważa za "scenariusz, w którym wszystko jest ustawione". Używa metafory mrówczej kolonii, aby skrytykować hierarchię i system protekcji w branży. "Królowa mrówka" (ustaleni artyści/wytwórnie) pielęgnuje swoje "dzieci" (protegowanych), podczas gdy ci bez "zasług" stają się "naturalnymi odpadami" i "pustymi podajnikami". W ostrym kontraście, Gwangil Jo pozycjonuje się po przeciwnej stronie, nie będąc częścią tego systemu. Od momentu debiutu, mimo że inni "sąsiedzi" wydawali fortuny na promocję, on sam "sam wszedł na górę", bez "dróg na skróty" czy "znaków wywoławczych" (koneksji). W rezultacie, w "kolonii mrówek" innych artystów, Jo staje się "numerem jeden na liście do eliminacji", co dodatkowo podkreśla jego status outsidera i postrzegane zagrożenie dla ustalonej hierarchii.

W tekście piosenki Gwangil Jo wielokrotnie odwołuje się do swojej wytrwałości i nieugiętości. Zapewnia, że nawet będąc "otoczonym", "poszedł naprzód i stawiał opór", nigdy "nie wypluł poddania się". Powtarzanie tej walki "przez kilka lat, bez ani jednego dnia przerwy" ukazuje jego niezłomność i determinację w dążeniu do celu. W końcowych wersach utworu Gwangil Jo zręcznie gra słowem "Benefit". Odmawia "ślizgania się nawet po lodzie", symbolizując brak kompromisów. Mówi, że w przeciwieństwie do innych, on "nie dostaje haju na niczym innym niż rap", podkreślając swoją czystą pasję do muzyki. Końcowe wyzwanie: "jestem 'Benefit', ty jesteś 'bene-fit' – bierz korzyść, walcz ze mną", wraz z określeniem przeciwników jako "szpiegów tej sceny", to bezpośrednie wezwanie do konfrontacji, ostatecznie ugruntowujące jego dominującą pozycję i pewność siebie w świecie hip-hopu. "Benefit" to zatem manifest autentyczności, odwagi i bezkompromisowej walki o własną wizję w obliczu komercyjnych trendów i zakulisowych układów.