Utwór „Browar prod ecane” autorstwa GULIWRAH to bezkompromisowy i prowokacyjny hymn ku czci alkoholu, a konkretnie piwa, ujęty w ramy surowego, ulicznego rapu. Już od pierwszych wersów artysta deklaruje swoje nadrzędne pragnienie: „Pierdolona dziwko wypić browara ja chcę, wypić trochę tej ambrozji to jest jedyny mój cel”. Użycie wulgaryzmu wzmacnia bezpardonowy ton i od razu ustawia słuchacza w świecie, gdzie konwencje językowe i społeczne są naginane lub wręcz ignorowane. „Ambrozja”, napój bogów, w tym kontekście zostaje zdegradowana do roli „browara”, co świadczy o ironicznym, a jednocześnie absolutnym kulcie, jakim podmiot liryczny darzy alkohol.

Kluczowym elementem interpretacji jest radykalne odrzucenie abstynencji i wszelkich związanych z nią norm. GULIWRAH wyraża pogardę dla tych, którzy „pierdolą, że nie piją no bo autem są jeżdżący”, by chwilę później zaprezentować własne, nieodpowiedzialne podejście: „piwko i za kierownicę, przemierzam sobie ulice jadę odwiedzić stolicę”. Ta jawna deklaracja łamania prawa i lekceważenia bezpieczeństwa jest nie tylko szokująca, ale stanowi manifest wolności rozumianej jako brak jakichkolwiek ograniczeń, nawet tych, które chronią życie. Podmiot liryczny celowo prowokuje, uderzając w powszechnie akceptowane zasady.

Następne wersy malują obraz konsekwencji, ale z zaskakującą, groteskową radością. „Obudzę się w rowie, mocno skacowany, browar obok mnie leżę na full rozebrany, śmieję się jak opętany, ja bardzo uradowany”. To nie jest opowieść o upadku, lecz o znajdowaniu szczęścia w stanie skrajnego upojenia i jego konsekwencjach. „Alkoholowa renta” w kieszeni symbolizuje swego rodzaju wynagrodzenie za ten tryb życia, a klucze od bramy mogą oznaczać zarówno dostęp do kolejnych przyjemności, jak i symboliczne wejście do własnego, odrębnego świata, gdzie normy społeczne nie obowiązują.

Artysta kontynuuje swoją tyradę przeciwko „żmijom”, które „wymyśliły” zasadę „przed dwunastą się nie pije”. Deklaruje, że sam ją łamie i „jakoś żyje”, a wręcz twierdzi, że to picie go chroni: „browarem se płuczę szyję i mi wątroba nie gnije”. To oczywiście jawna ignorancja faktów i celowa prowokacja, wzmocniona hiperbolicznym stwierdzeniem: „kto nie wypije browara ten na pewno szybko zginie”. Ten fragment podkreśla nonszalancki stosunek do zdrowia i jednocześnie buduje mitologiczny obraz alkoholu jako eliksiru życia.

Utwór zawiera również krytykę konwencjonalnego stylu życia. Podczas gdy inni „zapierdalasz ciągle” i mają „nieprzespane noce przez pracę”, podmiot liryczny „wali piwka pod kocem” i wprost przyznaje, że „jak się najebię nie mogę wstać”. To jawne przeciwstawienie się etosowi pracy i produktywności, wybór hedonizmu i bierności jako świadomej alternatywy. Moment zakupu „całej skrzynki” piwa i „paczki cameli”, z deklaracją poświęcenia nerki w razie braku pieniędzy, świadczy o absolutnym priorytecie i braku granic w dążeniu do zaspokojenia nałogu. Jest to ponure, ale konsekwentne przedstawienie skrajnego oddania przyjemnościom kosztem zdrowia i przyszłości.

W dalszych wersach GULIWRAH powraca do motywu jazdy samochodem po spożyciu alkoholu, dodając elementy agresji: „Jadę - 140 na liczniku, ale obrotów, problemów z autem mam bez liku, chce się siku, wystawiam faje przez okno, oblewam przechodniów - niech te głupie chuje mokną”. Ten fragment jeszcze bardziej demoluje wszelkie resztki empatii i odpowiedzialności, prezentując bohatera jako anarchistę, który czerpie satysfakcję z naruszania porządku i szkodzenia innym, choćby symbolicznie.

„Morał tej bajeczki” na koniec jest zwieńczeniem całej nihilistycznej i hedonistycznej wizji. „Kto nie wypije browara to temu pogniją flaki” – to groteskowa groźba, odwracająca tradycyjne ostrzeżenia przed piciem. Artysta zachęca do picia, by „latać tak jak ptaki” i uniknąć „draki”, sugerując, że alkohol jest kluczem do wolności i spokoju. Odrzuca „debili, co browara nie wypili i mądrością się dusili”, przewidując, że „stracą życie w jednej chwili (taki efekt abstynencji jest)”. To ironiczne przesłanie jest esencją utworu – to nie alkohol, lecz jego brak jest prawdziwym zagrożeniem.

Utwór GULIWRAH pt. „Browar prod ecane” (gdzie ecane jest producentem, współtworzącym surowe brzmienie) to śmiała i bezkompromisowa liryka, która z premedytacją epatuje wulgarnością, nieodpowiedzialnością i pogardą dla społecznych norm. Jest to tekst, który celowo ma szokować i prowokować, jednocześnie stanowiąc ironiczną laurkę dla życia pozbawionego ograniczeń i pełnego alkoholowej ucieczki. Brak szerszych informacji o artyście GULIWRAH czy kontekście powstawania utworu w mainstreamowych mediach może sugerować, że „Browar prod ecane” wpisuje się w nurt undergroundowego rapu, gdzie tego typu treści są często formą artystycznego buntu i ekspresji.