"W małej piwnicy" autorstwa rapera Gospela, znanego również jako Krzysztof Gos, to utwór, który wstrząsa słuchaczy swoją niebywałą dosadnością i brutalnym, bezkompromisowym opisem jednej z najgłośniejszych i najbardziej przerażających spraw kryminalnych ostatnich dekad. Utwór, który pojawił się na jego mixtape'ie "Piski, zyski i wytryski" wydanym w 2012 roku, choć sam pomysł na piosenkę datowany jest na rok 2009, gdy sprawa Josefa Fritzla ujrzała światło dzienne, jest bezsprzecznie jednym z najbardziej kontrowersyjnych i jednocześnie charakterystycznych elementów twórczości artysty.

Piosenka wprost odnosi się do głośnej historii Josefa Fritzla z austriackiego Amstetten, który przez 24 lata więził swoją córkę Elisabeth w specjalnie zbudowanej piwnicy, gwałcił ją i spłodził z nią siedmioro dzieci. Gospel, znany ze swojego ekscentrycznego stylu i odważnego podejścia do tematów, nie owija w bawełnę. Już w pierwszych linijkach, po lekko nonszalanckim wstępie, przenosi słuchacza do centrum koszmaru, używając języka, który ma za zadanie zszokować i wywołać oburzenie. Wypowiedzi takie jak "Dar Austriaków dla świata, lepszy od jodłowania" czy ironiczne "Je m'appelle, Gospel, Ich verstehe nicht, was sie sagen" stanowią gorzkie preludium do opowieści o bestialstwie.

Centralna część utworu to kronika zbrodni Fritzla. Tekst szczegółowo, choć w sposób przerysowany i wulgarny, opisuje uwięzienie dzieci, kazirodcze akty ("prute jak sweter", "nabijać je na rożen"), a nawet morderstwo jednego z noworodków i jego spopielenie. Warto zauważyć, że Gospel wprowadza tu pewne artystyczne przekłamanie: Josef Fritzl w rzeczywistości był inżynierem elektrykiem, a nie "hyclem", jak sugeruje piosenka. Ta zmiana w tekście może służyć celowemu demonizowaniu postaci, nadając jej dodatkowy, groteskowy wymiar "wyłapującego bezdomne burki", co koresponduje z jego późniejszymi, bestialskimi czynami. Powtarzający się refren "Josef Fritzl, Josef Fritzl, Josef Fritzl, hop, hop, hop / Nie kochali go rodzice, go rodzice, hop, hop, hop / Dzieciobójca i gwałciciel, i gwałciciel, hop, hop, hop / Co zamykał swą piwnicę, swą piwnicę, hop, hop, hop" jest niczym upiorna, dziecięca rymowanka, która zamiast niewinności, budzi najgłębszy lęk i obrzydzenie.

Druga zwrotka kontynuuje ten makabryczny obraz, ukazując codzienne życie Josefa Fritzla pośród jego ofiar – wnuków i córki. Opisuje brutalne traktowanie dzieci, "stukające" wnuka, a następnie jego morderstwo i spalenie w piecu. Piosenka sugeruje, że to przypadek ("jakiś typek cykał mu fotki") doprowadził do ujawnienia zbrodni, co jest zgodne z faktem, że sprawa wyszła na jaw, gdy jedna z córek Elisabeth ciężko zachorowała, a Fritzl zabrał ją do szpitala, co wzbudziło podejrzenia. W zakończeniu tej części, Gospel ironicznie stwierdza, że Fritzl "nie był zły, on był tylko po prostu odrobinę zagubiony", co jest cynicznym komentarzem do prób bagatelizowania zła i podkreśla, że "prawda zawsze wygrzebie się z gówna na wierzch".

Niezwykle istotnym elementem utworu jest jego kontrowersyjne outro z udziałem Muflona. Muflon, również raper, występuje tu jako postać zdystansowana i oburzona, publicznie odmawia nagrania swojej zwrotki do tego utworu. Wyraża swoje "zażenowanie i degustaację" treścią, oczekując "dobrego rapu" o "czterech elementach" hip-hopu z lat 90., a nie "steku bezeceństw". Ta wypowiedź stanowi meta-komentarz do samej piosenki i do kondycji rapu, jednocześnie dodając Gospelowi charakterystycznego dla niego humoru i autentyczności. Co ciekawe, Gospel dziękuje Muflonowi za jego postawę, co pokazuje, że cała ta sytuacja jest świadomą prowokacją, wpisaną w artystyczną wizję Gospela – wizję, która celowo burzy granice dobrego smaku, aby wywołać silne emocje i dyskusję.

"W małej piwnicy" to utwór, który z jednej strony budzi odrazę i niepokój swoją brutalną dosłownością, z drugiej – jest błyskotliwym przykładem szokującego rapu, który, choć wulgarny i kontrowersyjny, osiąga swój cel: zmusza do refleksji nad naturą zła i tym, jak artysta może posługiwać się tabu, by poruszyć społeczeństwo. Krzysztof Gos, jako raper o wielu twarzach i niebywałej oryginalności, świadomie testuje granice percepcji, dostarczając słuchaczom zarówno mrocznej rozrywki, jak i prowokacji do myślenia.