Utwór „666” zespołu Twoyastara of Death to kwintesencja metalowej satyry, przepełniona prowokacją i czarnym humorem, typowym dla ich stylu. Zespół, wywodzący się z Chebzia w Rudzie Śląskiej, jest znany z łączenia ciężkiego brzmienia thrash i heavy metalu z nieoczywistymi, często absurdalnymi i kontrowersyjnymi tekstami, które poruszają tematykę Szatana, alkoholu, seksu i kurczaków. „666” jest jednym z ich najbardziej rozpoznawalnych utworów, charakteryzującym się potężnymi uderzeniami perkusji i masywnymi riffami gitarowymi, które budują klasycznie metalowy, złowieszczy klimat, kontrastujący z treścią liryczną.

Tekst piosenki rozpoczyna się od serii stwierdzeń o opętaniu przez Szatana, które od razu zderza sacrum z profanum w sposób jaskrawy i komiczny. Kiedy podmiot liryczny oznajmia, że „Szatan opętał moją dupę” i „Odwróconym krzyżem miesza zupę”, mamy do czynienia z parodystycznym wykorzystaniem symboliki satanistycznej. Odwrócony krzyż, ikoniczny symbol antychrześcijański, zostaje sprowadzony do absurdu codziennej, prozaicznej czynności, jaką jest mieszanie zupy. To natychmiast sygnalizuje, że utwór nie ma na celu szerzenia prawdziwych treści satanistycznych, lecz raczej wyśmiewanie ich pretensjonalności lub ich trywializację w popkulturze.

Kolejne zwrotki kontynuują ten motyw opętania, rozciągając go na kolejne sfery życia podmiotu lirycznego: „starą”, „oczy” i „włosy”. Zdania takie jak „Co ona robi z mą fujarą” czy „Pokaż, bejbe, swe kokosy” wprowadzają wulgarność i seksualną aluzję, która jest kolejnym znakiem rozpoznawczym humoru Twoyastara of Death. Zespół swobodnie operuje językiem potocznym i dosadnym, celowo szokując, by podkreślić swoją antykonformistyczną postawę. Opętanie oczu prowadzące do stwierdzenia „Nikt mi teraz nie podskoczy” jest próbą nadania mocy poprzez Szatana, ale w kontekście całości wydaje się to raczej buńczucznym przechwałką niż poważną deklaracją. W kontekście zespołu, którego lirykę stworzył Krzysztof Hofler, twórca jest często przypisywany również jako kompozytor.

Refren „6-6-6” – biblijna liczba Bestii – jest powtarzany wielokrotnie, stając się mantrą, która ma potęgować wrażenie diabelskiego wpływu, jednocześnie podkreślając jego komiczne rozmycie. To rytmiczne powtórzenie ma zarówno zaczepny, jak i wręcz hipnotyczny charakter, typowy dla metalowych hymnów.

Dalsze części utworu rozszerzają „szatańskie opętanie” poza samego podmiotu lirycznego. Szatan opętuje „mnie do licha”, co objawia się... kichaniem na kielicha. To kolejny przykład ironicznego zderzenia wzniosłości demonicznej z przyziemnością alkoholowych ekscesów. Opętanie Krzycha, który „Tydzień wali ze mną już u Zbycha”, wskazuje na typowo imprezowy, hedonistyczny kontekst, w którym diabelski wpływ jest jedynie pretekstem do swobodnego, niczym nieskrępowanego zachowania. W tym ujęciu Szatan staje się nie tyle władcą ciemności, ile spiritus movens dobrej zabawy i rozpasania.

Punktem kulminacyjnym tej groteskowej inwazji jest opętanie „wszystkich wokół” i wreszcie „całego świata”, co prowadzi do żartobliwego „Jestem, kurde, w niezłym szoku” oraz kolejnego wulgarnego zawołania „Pokaż cycki jeszcze raz”. To pokazuje, że „szatańskie opętanie” w świecie Twoyastara of Death jest synonimem totalnego rozprzężenia, zaniku wszelkich norm i konwencji, gdzie jedynym imperatywem jest niczym nieograniczona swoboda, często wyrażana przez pryzmat seksualności i imprezowania.

Podsumowując, „666” to hymn o swobodzie i braku zahamowań, ubrany w kostium metalowej prowokacji. Zespół Twoyastara of Death używa symboliki satanistycznej jako narzędzia do wyśmiewania hipokryzji, konserwatyzmu i wszelkich form uciemiężenia. Jest to utwór, który nie bierze siebie na poważnie, a raczej zaprasza słuchacza do wspólnego, rubasznego śmiechu z absurdu życia, w którym nawet Szatan może stać się pretekstem do dobrej imprezy czy sprośnych żartów. Tekst jest dosadny, bezpośredni i właśnie dzięki temu zyskuje swoją moc, stając się prześmiewczym komentarzem do subkultury metalowej oraz jednocześnie jej afirmacją, ale na własnych, nieco chaotycznych i zdecydowanie humorystycznych zasadach. Ich styl, określany jako „traszowo-drobiowa załoga z kurnika”, doskonale oddaje ten unikalny miks ciężkiego grania z bezpretensjonalnym, często absurdalnym humorem.