Utwór "Norweski ogrodnik" autorstwa Gospela, często opatrzony intrygującą adnotacją "(prod. scrillex)", to bezkompromisowa i niezwykle kontrowersyjna interpretacja historii Andersa Breivika, sprawcy zamachów terrorystycznych w Norwegii w 2011 roku. Piosenka, opublikowana na platformie YouTube około 12 czerwca 2013 roku, z miejsca wzbudziła dyskusje ze względu na swój drastyczny język i poruszany temat. Dodanie "prod. Skrillex" w tytule to najprawdopodobniej zabieg artystyczny lub prowokacja; znany producent muzyki elektronicznej Skrillex nie jest kojarzony z polskim rapem i produkcją tak specyficznych utworów, a inne piosenki Gospela wymieniają odmiennych producentów. Ten fałszywy trop już na wstępie podkreśla surrealistyczny, a wręcz makabryczny charakter utworu.

Tekst utworu to chronologiczny, choć pełen sarkazmu i czarnego humoru, opis drogi, która doprowadziła Breivika do zbrodni. Rozpoczyna się od sceny jego narodzin w 1979 roku w Oslo, gdzie płaczące niemowlę staje się w oczach rapera "psychobójcą" – przeznaczenie, które matka "skąd kurwa mogła wiedzieć, że rodzi psychobójcę?!" Stosowanie wulgaryzmów nie jest tu przypadkowe; ma ono szokować i podkreślać brutalność opisywanych zdarzeń oraz emocji.

Kolejne wersy przenoszą nas do lat 90., przedstawiając Breivika jako outsidera, który nie pasuje do rówieśników, gardzi "marksistowskimi szpiegami" i spędza czas na czacie, z dala od ojca. To buduje obraz samotnej, zradykalizowanej jednostki, której dewiacje stają się coraz bardziej widoczne. Pytanie "skąd on mógł kurwa wiedzieć, że spłodzi psychopatę?!" ponownie obarcza otoczenie – rodziców, społeczeństwo – niemożnością przewidzenia katastrofy.

Rok 2006 to okres, w którym Breivik prowadzi firmę importującą nawozy z Polski, otrzymując wsparcie od rządu. W tym fragmencie Gospel ironicznie punktuje hipokryzję lub ślepotę systemu, który nie dostrzega zagrożenia w młodym "przedsiębiorcy", wręcz mu sprzyjając: "skąd kurwy mogły wiedzieć, że coś w powietrze wyleci?!" To zdanie jest bezpośrednim nawiązaniem do wykorzystania nawozów do produkcji bomby, która eksplodowała w Oslo.

Następnie następuje kulminacja wydarzeń z 2011 roku: "20.11 - bomby w parlamencie", co odnosi się do zamachu bombowego w dzielnicy rządowej Oslo. Wers "Trochę nie umył mordy, kamera cyk mu zdjęcie, to bardzo nie przystoi, jak chce się być regentem!" to cyniczna uwaga na temat jego wyglądu po aresztowaniu, podkreślająca groteskę i absurdalność jego pretensji do roli zbawcy.

Refren jest najbardziej dosadny i bezpośredni. Określenie "Breiviku, Breiviku - norweski ogrodniku" to makabryczna metafora. Breivik, w swojej ideologii, postrzegał się jako ten, który "oczyszcza" społeczeństwo z "chwastów" lewactwa i multikulturalizmu, niczym ogrodnik pielący swoją grządkę. Jednak w ujęciu Gospela jest to ogrodnik, który "zgubił sumienie na śmietniku", a "mózg ofiar na chodniku to uśmiech na twej mordzie!". Podkreślenie, że "Tak bardzo pojebany, może być tylko Norweg!" to gorzka uwaga na temat idealizowanego wizerunku Skandynawii jako utopijnego, pokojowego regionu. Dźwięki "Bum ratatatatatatata, bum, bum, bum, bum Ratatatatatatata, kill, kill, kill, kill" w tle refrenu naśladują odgłosy strzelaniny, wzmacniając grozę i dosłowność przekazu.

Druga zwrotka odnosi się do kwestii poczytalności Breivika. Początkowo diagnozowany jako "schizofrenikoidalny", ostatecznie uznany za "zwykłego typa całkiem poczytalnego", co rodzi pytania o odpowiedzialność i naturę zła. Jego ideologiczna motywacja ("ma w cipie multikulti i euroarabię") jest tu przedstawiona z szokującą wulgarnością, a wers "nie dziw się, jak ciapaty mu ogórki z działki kradnie" to skrajnie ironiczne odniesienie do jego rasistowskich i ksenofobicznych przekonań, sprowadzające poważne problemy do absurdu.

Scena na wyspie Utoya, gdzie "W mundurze policmajstra, ląduje na Utoji", to kulminacja jego zbrodniczej misji. Gospel ukazuje jego zniekształconą perspektywę, gdzie Breivik "trochę się niepokoi, że zabraknie mu naboi, a musi odpierdolić, tylu lewackich zdrajców". To przerażający obraz chłodnej kalkulacji psychopaty, który postrzega swoje ofiary jako "zdrajców" zasługujących na śmierć. Końcowe "Breiviku, ach Breiviku, ty wstrętny pojebańcu!" to bezpośrednie potępienie, wyrażające oburzenie i bezsilność.

Ostatnia zwrotka pogłębia portret Breivika, podkreślając jego brak empatii ("lekko brak mu empatii i hołubi faszystów") i patologiczne relacje ("Trochę nie lubi matki, lewaków, islamistów"). Wers "ale wysyłać w pizdu, rodaków do Valhalli" jest odniesieniem do jego wizji nagrody w zaświatach dla tych, którzy walczą za swoje ideały, co kontrastuje z brutalną rzeczywistością masowego mordu. Piosenka kończy się wyznaniem niewiary w normalność Breivika: "To nikt mi nie wpierdoli, że typo jest normalny, I nie ogarnę tego, nawet jak mnie zakwaszą, Jak bardzo pojebany, jest ten skandynawski mason!". To zdanie podsumowuje całą pieśń, wyrażając niezrozumienie i bezsilność wobec tak głęboko zakorzenionego zła i szaleństwa, ironicznie nawiązując do teorii spiskowych wokół masonerii, które były częścią ideologii Breivika.

"Norweski ogrodnik" to utwór szokujący, kontrowersyjny, ale jednocześnie bezwzględnie uczciwy w swojej próbie zmierzenia się z fenomenem zła w postaci Breivika. Gospel nie próbuje go usprawiedliwiać ani nawet zrozumieć w sensie psychologicznym, lecz przedstawia jego historię w sposób brutalny i dosłowny, używając języka ulicy, by oddać absurdalność i okrucieństwo jego czynów. To swoisty anty-hymn dla "norweskiego szaleńca", prowokujący do myślenia o naturze zła i odpowiedzialności społecznej.