Interpretacja This is My Life - Gasolin

Piosenka „This is My Life” duńskiej grupy Gasolin’, wydana na albumie Efter endnu en dag w 1976 roku, jest hymnem na cześć indywidualności, prostoty i niezależności, silnie rezonującym z duchem epoki i pozostającym aktualnym do dziś. Utwór, którego autorami są Tommy Bogs, Kim Larsen, Franz Beckerlee, Michael Moloney, Søren Berlev i Wili Jønsson, a wokalnie przewodzi mu charyzmatyczny Kim Larsen, stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli duńskiej muzyki rockowej.

Tekst zaczyna się od mocnej deklaracji: „This is my life, this is my time”. Podmiot liryczny wyraża pragnienie kierowania się wewnętrznym kompasem, prosząc jedynie o „light” – przewodnictwo lub inspirację – i obiecując, że „I go there”. To podkreśla zaufanie do własnej ścieżki i otwartość na to, co życie przyniesie. Dalej, prośba o „wine, bitter and sweet, and a little bit of bread” symbolizuje akceptację życia w całej jego złożoności – zarówno słodkich, jak i gorzkich doświadczeń, zadowalając się podstawowymi potrzebami. To odrzucenie konsumpcjonizmu i materializmu jest wyraźne w wersie: „No, I don't want the gold from Xanadu, I think I leave it all to you”. Xanadu, mityczne miasto bogactwa, staje się tu metaforą przepychu i ambicji, które nie interesują podmiotu lirycznego; woli on pozostawić je innym, skupiając się na własnych wartościach. Powtarzające się „This is my life and I don't care” jest esencją tej postawy – nie przejmowania się cudzymi oczekiwaniami czy osądami, lecz pełnego przyjęcia własnego losu.

Druga zwrotka wprowadza element podróży i poszukiwań. „This is my street, are you restless feet, carry me on to anywhere” sugeruje gotowość do odkrywania nowych ścieżek i doświadczeń, a także otwartość na przygodę. Następnie pojawia się prośba o usunięcie strachu i danie nadziei na kolejny dzień: „Take the fear, take it away, and give me some hope, for one more day”. To świadczy o ludzkiej walce z lękami i o potrzebie optymizmu, by stawić czoła przyszłości.

Najbardziej poruszające obrazy pojawiają się w drugim refrenie. Wers „I saw a ghost behind the door, when the kids were coming home from the war, with broken dreams and nothing more” to silne odniesienie do traumy wojennej i jej wpływu na młode pokolenia. Obraz dzieci wracających z wojny ze „złamanymi marzeniami i niczym więcej” jest potężnym komentarzem społecznym, który w latach 70. mógł nawiązywać do echa wojny w Wietnamie lub innych konfliktów, pozostawiających trwałe blizny. W kontraście do tego, pojawia się dźwięk: „I heard a woman singing her song, and it was good and warm and strong”. Ta śpiewająca kobieta symbolizuje uzdrawiającą i pocieszającą moc sztuki, muzyki, czy po prostu ludzkiego głosu w obliczu rozpaczy. Reakcja podmiotu lirycznego – „She made me cry, I don't know why” – podkreśla uniwersalny, pierwotny wpływ muzyki na emocje, zdolność do poruszenia najgłębszych strun duszy, nawet bez konkretnego powodu.

Kim Larsen, jako lider Gasolin', a później niezwykle popularny artysta solowy, stał się ikoną w całej Skandynawii. Piosenka „This is My Life” odzwierciedlała jego niezależnego ducha i zdolność do tworzenia tekstów, które poruszały zwykłych ludzi. Po śmierci Kima Larsena w 2018 roku, Bono z U2 złożył mu hołd, recytując fragmenty tego utworu na koncercie w Kopenhadze, co świadczy o jego ogromnym znaczeniu kulturowym dla Duńczyków. Ten utwór to nie tylko piosenka, ale także pewnego rodzaju credo – manifest prostoty, autentyczności i wolności od zewnętrznych nacisków. Jest to celebracja życia takim, jakie jest, ze wszystkimi jego wzlotami i upadkami, z naciskiem na to, co prawdziwie ważne dla jednostki, a nie dla świata.