Piosenka „Hej Cześć” Formacji Nieżywych Schabuff, wydana w 1992 roku na albumie „Urodziny”, to utwór, który doskonale oddaje ducha wczesnych lat 90. w Polsce – czasów transformacji, poszukiwania nowych wartości i pewnej beztroski po dekadach ograniczeń. Docierając do drugiego miejsca „Muzycznej Jedynki”, stała się symbolem ówczesnej kultury, łącząc charakterystyczny dla zespołu absurdalny humor z elementami nowo pojawiających się trendów muzycznych.

Tekst rozpoczyna się sentymentalnym, choć ironicznie zabarwionym wspomnieniem dzieciństwa. „Moja niania nad kołyską / powiadała mi co dzień / że zdobędę w życiu wszystko / tylko musisz dużo żreć” – te słowa, niby prosta rada, stają się mantrą bohatera. Sugerują one filozofię życia opartą na zaspokajaniu podstawowych, wręcz prymitywnych potrzeb. To lenistwo i hedonizm postawione jako droga do sukcesu, co stanowi subtelne przekłamanie tradycyjnych wartości. Narrator, posłuszny radzie niani, opisuje swoje życie jako pasmo bierności: „no to jadłem piłem spałem / jak nie spałem to leżałem”. Nawet szkolne podboje – „parę dziewczyn miałem w szkole / było świetnie ja pierdolę” – brzmią jak mimochodem rzucone fakty, potwierdzające ogólną postawę niewymagającą wysiłku, a jednocześnie wyrażające pewien buntowniczy cynizm poprzez wulgaryzm.

Refren, „hej cześć daj coś zjeść / bo ja lubię dużo żreć”, to esencja utworu. Powtarzalny, niemal mantryczny, staje się prostym, niemal dziecięcym wołaniem o spełnienie podstawowej potrzeby. Podkreśla on beztroskie podejście do życia, gdzie jedzenie symbolizuje wszelkie przyjemności i natychmiastową gratyfikację.

Niezwykle ciekawym zabiegiem jest wprowadzenie anglojęzycznej zwrotki. W kontekście wczesnych lat 90., gdy Polska otwierała się na Zachód, wplecenie angielskiego tekstu, do tego w stylu techno beat, było jak muzyczny pomost łączący polską rzeczywistość z globalnymi trendami. „if you feel the techno beat / move your body move your feet / don't lose it don't be straight / if you lose anything you lose your weight” – to bezpośrednie nawiązanie do rozwijającej się kultury rave i muzyki elektronicznej, synonimów wolności i ekspresji. Tutaj „żarcie” przestaje być tylko fizycznym aktem, a staje się swobodą, taneczną energią. Pojawiające się zdania „i'm Olek's brother a mega eater / sometimes known as a mega shitter” to typowy dla Formacji Nieżywych Schabuff absurdalny humor i bezpośredniość. Olek Klepacz, który objął rolę wokalisty po odejściu Jacka Pałuchy w 1989 roku, stał się liderem Formacji, kierując zespół w stronę popu. Określenie „Olek's brother” to prawdopodobnie żartobliwa autoprezentacja lub wewnętrzny dowcip, zaś wulgarne, fizjologiczne „mega shitter” podkreśla antysystemową, surową, niemal punkową postawę pomimo popowego brzmienia. Podkreśla to brak pretensji i chęć szokowania w luźny sposób.

Ostatnia zwrotka wraca do języka polskiego, jednak z nutą refleksji i rozczarowania. „zwykle rano z moim bratem / zastanawiam się nad światem / czemu nas tak wychowali / to musiało się zawalić” – to moment, w którym beztroska miesza się z pewnym rozczarowaniem pokoleniowym. Kwestionowanie wychowania i stwierdzenie, że „to musiało się zawalić”, może odzwierciedlać poczucie zagubienia w nowej rzeczywistości. Ostateczne „halo halo proszę państwa / ja nie będę się wysilał” jest deklaracją apatii, ale również autonomii. Jest to odmowa angażowania się w coś, co nie przynosi natychmiastowej przyjemności lub nie jest zgodne z wewnętrznym poczuciem luzu, charakterystycznym dla młodego pokolenia.

„Hej Cześć” to utwór, który z pozorną lekkością porusza tematy hedonizmu, bierności, ale także buntu wobec narzucanych norm. To piosenka o szukaniu prostych przyjemności i odrzucaniu wysiłku, sprytnie wpleciona w zmieniający się krajobraz muzyczny i społeczny początku lat 90. Formacja Nieżywych Schabuff, znana z awangardowej muzyki kabaretowo-popowej w początkowym okresie, a później z lżejszych, popowych brzmień pod wodzą Olka Klepacza, zawsze potrafiła zagrać z konwencją i przemówić do słuchacza w bezpośredni, często ironiczny sposób. Ta piosenka, z jej chwytliwym refrenem i odważnymi zwrotkami, pozostaje zabawnym i trafionym komentarzem do swojej epoki.