"Remember Everything" zespołu Five Finger Death Punch to utwór głęboko zakorzeniony w temacie bolesnej pamięci, żalu i skomplikowanych relacji rodzinnych. Piosenka, opublikowana na albumie American Capitalist w 2011 roku, jest balladą, która odbiega od typowo agresywnego brzmienia zespołu, skupiając się na introspekcyjnym, emocjonalnym przekazie. Tekst, śpiewany przez Ivana Moody'ego, zdaje się być intymnym, choć pełnym cierpienia, listem do bliskich, w którym podmiot liryczny mierzy się ze swoją przeszłością i niezabliźnionymi ranami.

Utwór rozpoczyna się od bezpośredniego zwrócenia się do matki i ojca, z wyznaniem miłości i poczuciem bycia niewystarczającym ("I'm sorry, I wasn't good enough", "in your eyes, I just never added up"). Te słowa niosą ze sobą ciężar niespełnionych oczekiwań i głębokie poczucie winy, które jednocześnie jest przeplatane oskarżeniem: "but you left me here alone". Ta sprzeczność jest kluczowa dla zrozumienia wewnętrznego konfliktu bohatera – pragnie on przebaczenia, ale sam czuje się opuszczony, co utrudnia mu pełne pojednanie. Ivan Moody, w różnych wywiadach, często podkreślał osobisty charakter tekstów Five Finger Death Punch, wskazując, że wiele z nich czerpie z jego własnych doświadczeń i wewnętrznych zmagań. Choć nie ma bezpośredniego potwierdzenia, że ten konkretny tekst odnosi się do jego życia, to intensywność emocji sugeruje, że jest on bardzo osobisty i autentyczny.

Refren jest osią całej piosenki, powtarzając desperackie pytanie: "If I could hold back the rain, would you numb the pain? 'Cause I remember everything." Deszcz symbolizuje tu cierpienie i smutek, a pragnienie jego powstrzymania ukazuje chęć ulżenia zarówno sobie, jak i bliskim. Kluczowe jest stwierdzenie "I remember everything", które staje się mantrą, podkreślającą ciężar niezatartych wspomnień. Bohater oferuje także zapomnienie ("If I could help you forget, would you take my regrets?"), co wskazuje na próbę odkupienia i przeniesienia ciężaru przeszłości.

Kolejna zwrotka rozszerza krąg adresatów na brata i siostrę, gdzie podmiot liryczny wyraża żal za brak wsparcia i obronę własnych przekonań ("I only did what I thought was truly right"). W tym kontekście pojawia się poczucie samotności: "It's a long and lonely road, when you know you walk alone", co potęguje wrażenie izolacji i niezrozumienia. Tekst utworu jest pisany z perspektywy kogoś, kto czuje, że musi ponieść konsekwencje swoich wyborów, jednocześnie nie mogąc uwolnić się od pamięci o ich wpływie na relacje z rodziną.

Najbardziej dynamiczny zwrot następuje w mostku, gdzie frustracja i bunt osiągają apogeum: "I feel like running away, I'm still so far from home." Tutaj pojawia się bezpośrednia konfrontacja z osądami innych ("You say that I'll never change, But what the fuck do you know?"), a także autoagresywna obietnica ("I'll burn it all to the ground before I let you in"). To wybuch gniewu i obrony własnego "ja", które pomimo wewnętrznego cierpienia, nie chce zostać złamane. Kulminacją tego fragmentu jest bolesne wyznanie: "Please forgive me, I can't forgive you now. I remember everything." Ta linia jest szczególnie mocna, ponieważ ujawnia barierę, jaką pamięć tworzy w procesie przebaczenia. Podmiot liryczny pragnie uwolnić się od winy, ale jednocześnie nie jest w stanie wybaczyć krzywd doznanych od innych, co utrzymuje go w wiecznym impasie emocjonalnym. To pokazuje skomplikowaną dynamikę żalu i niemożności pełnego pojednania, nawet w obliczu własnej skruchy.

Outro piosenki, "It all went by so fast, I still can't change the past, I always will remember everything", jest ostatecznym przyznaniem się do niemożności ucieczki od pamięci. Nostalgiczne pytanie "If we could start again, Would that have changed the end?" pozostawia słuchacza z poczuciem gorzkiej refleksji nad alternatywnymi scenariuszami i nieuchronnością losu. Utwór ten, choć pełen bólu i żalu, jest także formą katharsis, próbą zrozumienia i pogodzenia się z tym, co minęło, nawet jeśli oznacza to dźwiganie ciężaru wspomnień przez całe życie. W swojej surowości i szczerości, "Remember Everything" dotyka uniwersalnych ludzkich doświadczeń związanych z rodziną, winą i nieuchronnym wpływem przeszłości na teraźniejszość.