Interpretacja So Much (for) Stardust - Fall Out Boy

So Much (for) Stardust, utwór tytułowy z ósmego albumu studyjnego Fall Out Boy, to poruszająca i wielowymiarowa kompozycja, która zamyka album niczym wielki finał. Piosenka stanowi rodzaj meta-komentarza na temat zmęczenia, rozczarowania, przemijania i poszukiwania sensu w zmiennym świecie, zwłaszcza po latach intensywnej kariery w branży muzycznej. Zespół powrócił z tym albumem po pięciu latach, po raczej mieszanych recenzjach ich poprzedniego wydawnictwa, Mania. Patrick Stump, wokalista, podkreślał, że chcieli wrócić do sposobu pracy, który był bardziej "starannie dopracowany i przemyślany", jak "delikatny posiłek".

Tekst rozpoczyna się od introspekcyjnego nastroju: „I'm in a winter mood, dreaming of spring now / Burning myself down”. Te słowa odzwierciedlają poczucie wypalenia i wyczerpania, marzenie o odnowie, ale jednocześnie nieustanne niszczenie siebie. Następnie pojawia się obraz rozciągania i pękania: „I feel like something that's been stretched out over and over again / Until I'm creased and I'm about to break down the middle”. To metafora presji i napięcia, które prowadzą do poczucia bycia na skraju załamania. Gitary na tym albumie są często porównywane do tych z Folie à Deux (2008), a sam Patrick Stump opisał album jako brakujące ogniwo między Folie à Deux a Save Rock and Roll (2013). Ciekawostką jest, że zarówno Folie à Deux, jak i So Much (for) Stardust zostały wyprodukowane przez Neala Avrona, co mogło przyczynić się do powrotu do bardziej "klasycznego" brzmienia Fall Out Boy.

Refren „So much for stardust / We thought we had it all” to centralne przesłanie utworu, niosące ze sobą silne poczucie rozczarowania i utraconych nadziei. Fraza „so much for” sugeruje, że coś, co kiedyś wydawało się piękne i obiecujące (gwiezdny pył, symbol marzeń i cudów), okazało się puste lub niewystarczające. Pete Wentz, główny autor tekstów, mówił w wywiadach, że tytuł albumu ma wiele znaczeń, a jednym z nich jest idea, że „wszyscy w zasadzie jesteśmy byłymi gwiazdami… a jednak wciąż jakoś jest trudno, żeby cały świat się dogadał i jest wiele sporów”. Może to również odnosić się do cynicznego spojrzenia na sławę i sukces, które nie przyniosły spodziewanego spełnienia.

Linie „I need the sound of crowds or I can't fall asleep at night / I can't take my thoughts and I am awake” malują obraz kogoś, kto potrzebuje zewnętrznego hałasu i uwagi, aby uciec od własnych, natrętnych myśli i bezsenności. To może być odniesienie do życia w trasie i pustki, która następuje po zejściu ze sceny. Tęsknota za przeszłością i niespełnione obietnice są widoczne w wersach o „Another year of possibilities left unwrapped / Like gifts the day right after Christmas past”. Odczucie, że własny ból nie jest wystarczająco „fajny” („I'm pretty positive my pain isn't cool enough”) to gorzka refleksja nad komodyfikacją cierpienia w kulturze.

Przejście „Like a sledgehammer to a disco ball / Crushing all my low low low lows, ache it till you make it” sugeruje próbę brutalnego zmierzenia się z depresją i lękiem, chociaż z elementem autodestrukcji. Jest to próba przetrwania poprzez udawanie, że wszystko jest w porządku, co jest wspólnym motywem w piosenkach Fall Out Boy. Utwór jest mocno związany z tematyką zdrowia psychicznego, złamanego serca i wypalenia, często wynikającego z doświadczeń pandemii COVID-19. Sam gitarzysta Joe Trohman ogłosił przerwę od zespołu z powodu problemów ze zdrowiem psychicznym przed wydaniem albumu, co dodatkowo podkreśla znaczenie tych tematów.

Odniesienia do „In another life you were my babe / In another life you were the sunshine of my lifetime” wprowadzają element nostalgii i straconej miłości lub związku, który nie przetrwał. Wersy te są również powtórzone w ostatnim utworze albumu, co tworzy spójną ramę narracyjną całego dzieła. Zakończenie: „I used to be a real go-getter / I used to think it'd all get better” to melancholijne podsumowanie utraty młodzieńczego zapału i nadziei na przyszłość, która kiedyś wydawała się jaśniejsza. Cała piosenka, a także album, są świadectwem dojrzałości zespołu, który po dwudziestu latach kariery patrzy wstecz na swoje osiągnięcia i rozczarowania, jednocześnie eksplorując nowe brzmienia, łącząc elementy symfoniczne z rockowymi riffami. Piosenka "So Much (for) Stardust" to kulminacyjny punkt albumu, który odważnie ewoluuje, jednocześnie pozostając wiernym korzeniom Fall Out Boy.