Interpretacja Abuse Me - Ex Habit

Utwór „Abuse Me” artysty Ex Habit, wydany jako singiel 26 września 2023 roku, to głęboka i niepokojąca eksploracja toksycznej relacji, w której ból i destrukcja stają się przewrotnym źródłem ukojenia i sensu. Ex Habit, artysta pochodzący z Moskwy, znany jest z tworzenia muzyki w stylistyce trap, future bass i dark R&B, która często balansuje na granicy mrocznych atmosfer i naładowanych emocjonalnie tekstów. Jego twórczość, jak sam przyznał, ma na celu tworzenie „zmieniających nastrój piosenek” oraz „uchwycenie ludzkiego doświadczenia na taśmie”.

Od pierwszych wersów, „Talk that talk / I'll get you screaming so loud / Try to walk / I'll make you want to sit down”, piosenka ustanawia dynamiczną, niemal brutalną grę władzy. Sugeruje ona dominację i kontrolę, która może być interpretowana zarówno w kontekście fizycznym, jak i emocjonalnym. To zapowiedź intensywności, która, choć destrukcyjna, jest dla podmiotu lirycznego fascynująca.

Refren odsłania serce tej paradoksalnej zależności: „Baby girl, you make me feel so free / Even when you're pulling on my strings / Only I can hit it so deep / Your cruel games give me something I need”. Mimo świadomości bycia manipulowanym („pulling on my strings”), podmiot liryczny odczuwa zaskakującą wolność. Jest to wolność wypływająca z przyjęcia swojej roli w tej chorej grze, z oddania się w ręce oprawcy, który paradoksalnie dostarcza mu coś, czego potrzebuje. Wypowiedzi Ex Habita dotyczące innych jego utworów często podkreślają to zawiłe połączenie skrajnych emocji – artysta opisał kiedyś nastrój remiksu swojego singla „i know” jako „uwodzicielski pogrzeb”, który „wywołuje emocje, które wydają się jednocześnie tak złe i tak właściwe”. To idealnie oddaje złożoność uczuć przedstawionych w „Abuse Me”.

Kluczowe dla zrozumienia utworu są słowa: „Baby, I'm afraid of you / Tell me all the ways you abuse / Leave my heart in pain like you do / 'Cause my life is so grey without you”. Strach przed partnerem splata się tu z aktywnym pragnieniem bycia skrzywdzonym. Podmiot liryczny nie tylko akceptuje ból, ale wręcz go żąda, ponieważ bez tego „trucizny” jego życie staje się „szare”. To obraz skrajnego uzależnienia emocjonalnego, gdzie negatywne emocje i cierpienie stały się jedynym sposobem na poczucie, że się żyje, jedyną barwą w bezbarwnym istnieniu. W wywiadzie dla CloudKid, opisując singiel „Who Do You Want” z 2022 roku, Ex Habit zaznaczył, że jego muzyka ma ucieleśniać szeroki zakres uczuć, „od najwyższych wzlotów po najgłębsze upadki”, charakterystyczny dla namiętnych, półtoksycznych związków. Ta deklaracja doskonale rezonuje z przesłaniem „Abuse Me”.

Most, z wersami takimi jak „Touch me and feel me / Bruise me and kill me / Ask for my heart / Then break it into pieces / Too late to love you / But you need my seduction / And although you're a poison / It's exactly what I want”, intensyfikuje temat autodestrukcyjnego pragnienia. Podmiot liryczny wyraża gotowość na fizyczny i emocjonalny rozpad. Świadomie nazywa partnera „a poison” – trucizną – ale jednocześnie podkreśla, że jest to „exactly what I want”. To świadome zanurzenie się w toksyczności, akceptacja destrukcji jako ceny za intensywność i poczucie istnienia. Wyrażenie „Too late to love you” sugeruje, że relacja dawno przekroczyła granice zdrowej miłości, ewoluując w coś znacznie mroczniejszego i bardziej skomplikowanego.

W końcowej części utworu pojawia się nuta refleksji: „We both didn't know why / Everything has changed between you and I / Can't no longer wait, can I come inside? / I want you to know it's okay to cry”. Ta linia wprowadza element wzajemnego zagubienia i być może pragnienia intymności lub zrozumienia. Prośba „can I come inside?” może być zarówno wezwaniem do fizycznej bliskości, jak i desperacką próbą zbliżenia się na głębszym, emocjonalnym poziomie, nawet w kontekście trwającej toksyczności. Zapewnienie „it's okay to cry” może wydawać się sprzeczne z dominującym tonem piosenki, ale w kontekście manipulacji i skomplikowanych relacji, jakie Ex Habit eksploruje w swojej twórczości, może to być zarówno szczery moment współczucia, jak i kolejna warstwa subtelnej kontroli, oferująca chwilowe ukojenie w zamian za dalszą zależność. Jak ujął to sam Ex Habit, jego muzyka często równoważy „arogancję i zmysłowość z jednej strony, a smutek i toksyczność z drugiej”, gdzie pewność siebie jest „maską dla głębszych problemów”. Właśnie ta dualność – odważne oddanie się w objęcia bólu i kruche wyznanie potrzeby zrozumienia – sprawia, że „Abuse Me” jest tak przejmującym i złożonym dziełem.