Interpretacja Rings of Saturn - Nick Cave & The Bad Seeds

"Rings of Saturn" Nicka Cave'a i The Bad Seeds, pochodząca z albumu Skeleton Tree, który ukazał się 9 września 2016 roku, jest utworem głęboko osadzonym w kontekście osobistej tragedii artysty. Chociaż, jak sam Nick Cave wielokrotnie podkreślał, większość tekstów na tym albumie powstała przed tragiczną śmiercią jego 15-letniego syna, Arthura, w lipcu 2015 roku, to jednak nagrywanie po tym wydarzeniu nadało im nowe, często bolesne znaczenie. W wywiadzie dla The Australian (cytowanym również przez NME), Cave przyznał, że nagrywanie w Paryżu kilka miesięcy po śmierci syna było "szalone, przerażające, byłem wrakiem" i że "Skeleton Tree jest produktem tego". Album, w tym "Rings of Saturn", jawi się jako świadectwo przetworzonego, surowego bólu i poszukiwania sensu w obliczu niewyobrażalnej straty.

Piosenka otwiera się onirycznym, a zarazem niepokojącym obrazem kobiecej postaci, opisanej w sposób niemal groteskowy i przenikliwy: "Upside down and inside out and on all eights / You're like a funnel-web / Like a black fly on the ceiling / Skinny, white haunches high in the sky / And a black oily gash crawling backwards across the carpet to smash all over everything / Wet, black fur against the sun going down". Te obrazy, pełne zwierzęcej drapieżności i erotyzmu, sugerują siłę, która jest zarówno uwodzicielska, jak i destrukcyjna, a może nawet przerażająca. Narrator jest nią zafascynowany, ale jednocześnie przytłoczony jej pierwotną, nieokiełznaną naturą. W odpowiedzi na pytanie fanki na The Red Hand Files, Nick Cave opisał pierwszą zwrotkę jako zaangażowanie narratora w spotkanie seksualne z kobietą, która jest "pochłonięta własną rozwiązłością", a "kaskada erotycznych obrazów przenosi to spotkanie z przyziemności w głęboką przestrzeń wyobraźni".

Powtarzający się refren "And this is the moment, this is exactly where she is born to be / Now this is what she does and this is what she is" podkreśla niezmienność i esencję tej postaci. To stwierdzenie akceptacji, ale też rezygnacji, wobec czegoś, co jest nieuchronne i niepodlegające kontroli. Kobieta w tej piosence jest jak żywioł, którego nie da się zdefiniować ani zrozumieć racjonalnie. Jej oczy "przez deszczowe włosy" są "dwoma okrągłymi dziurami, gdzie powietrze fałduje się i wdziera", a jej ciało "księżycowo niebieskie, było meduzą". To obrazy, które zdradzają eteryczność i ulotność, ale też zdolność do paraliżowania czy zadawania bólu, jak meduza. Narrator czuje się obecny i jednocześnie nieobecny ("And I'm breathing deep and I'm there and I'm also not there"), co może odzwierciedlać stan rozszczepienia, typowy dla głębokiej traumy lub obsesji.

Kluczowe dla zrozumienia emocjonalnego rdzenia utworu jest wyznanie: "I thought slavery had been abolished / How come it's gone and reared its ugly head again?". To gorzkie, retoryczne pytanie ukazuje poczucie uwięzienia i bezradności. Może ono odnosić się do zniewolenia przez miłość, żądze, emocje lub samą głęboką stratę, która, jak niewolnictwo, pozbawia wolności i godności. Jak zauważono w recenzji OK West, to "potężne stwierdzenie", które "miażdży" i z którym "trudno nie zostać zmiażdżonym". W kontekście Skeleton Tree, to zdanie nabiera szczególnie poruszającego wymiaru, jako krzyk bólu wobec sił, które odebrały coś najcenniejszego, pozostawiając poczucie bezsilności. Nick Cave w wywiadach często mówił o tym, jak trauma wpłynęła na jego twórczość, sprawiając, że teksty stały się bardziej "niekontrolowane" i "niejednoznaczne".

W trzeciej zwrotce, scena staje się jeszcze bardziej surrealistyczna i odległa. Kobieta "skacze z podskakującym mózgiem", "przekraczając stosy śpiących dzieci". To niepokojący obraz, który może symbolizować oderwanie od ziemskich, codziennych trosk, od obowiązków macierzyńskich czy od konwencji. W artykule na The Red Hand Files, Cave zinterpretował to jako moment, w którym "prawdziwy świat wraca, a kobieta podnosi się z łóżka... przywracając się do wybranej funkcji swojej kobiecości – opiekunki, żywicielki, źródła życia". Jednakże, jej odejście wydaje się być bardziej niż tylko powrotem do ról; to transcendencja. Pyta ona narratora: "Are you still here?", co jest zarówno stwierdzeniem jej własnego oddalenia, jak i wyzwaniem dla pozostającego w tyle podmiotu lirycznego.

Punktem kulminacyjnym i najbardziej enigmatycznym jest finałowy obraz: "And then reaches high and dangles herself like a child's dream from the rings of Saturn". Pierścienie Saturna w literaturze i kulturze często symbolizują odległość, piękno, nieosiągalność lub kosmiczny spokój. W.G. Sebald w swojej powieści The Rings of Saturn (wydanej w 1995 roku) używał pierścieni jako metafory cykliczności historii i nieuchronności czasu. U Cave'a, to zawieszenie się "jak dziecięcy sen" sugeruje ucieczkę od ziemskiego cierpienia, zawieszenie się w stanie czystej, dziecięcej niewinności lub powrót do jakiegoś pierwotnego, kosmicznego stanu. Jest to obraz zarówno delikatny, jak i potężny, wskazujący na poszukiwanie ulgi poza sferą ludzkich ograniczeń i bólu. To niczym próba umieszczenia wspomnienia zmarłego dziecka "w gwiazdach", jak sam Cave opisał cel filmu One More Time With Feeling.

W ostatecznym rozrachunku, "Rings of Saturn" to pieśń o nieuchwytnej naturze pożądania, miłości, straty i ostatecznej, być może kosmicznej, ucieczce. Jest to utwór, który bada granice ludzkiego zrozumienia i zdolność do wyrażenia niewyrażalnego, pozostawiając słuchacza z poczuciem zdumienia, smutku i być może, kruchej nadziei unoszącej się wśród pierścieni Saturna. Utwór ten, wraz z całym albumem Skeleton Tree, staje się intymnym zapisem zmagań artysty z traumą, gdzie granice między rzeczywistością a snem, bólem a transcendentnym pięknem, ulegają zatarciu.