Interpretacja Obsession - Dystopica

Utwór „Obsession” zespołu Dystopica to mroczna i intensywna eksploracja psychologicznego uwikłania, charakterystyczna dla gatunku, w którym porusza się zespół – heavy metalu, thrash metalu, progressive metalu i hard rocka. Grupa, założona w 2019 roku przez wokalistkę Becky Brideau, znana jest z łączenia melodyjnych, harmonizujących riffów gitarowych z potężnym żeńskim wokalem, czerpiąc inspiracje z klasycznego heavy metalu lat 70. i 80., jednocześnie wprowadzając nowoczesne i progresywne elementy. Tekst „Obsession”, pochodzący z ich EP-ki „Semblance of Order” wydanej w 2025 roku, idealnie wpisuje się w ten styl, malując obraz wewnętrznej walki z nieustępliwymi wspomnieniami i uczuciami.

Początkowe wersy – „As moments drift away / Images will sear / The ash will always be there / A distorted souvenir” – natychmiast wprowadzają słuchacza w stan melancholii i bólu. Sugerują, że choć czas mija, pewne obrazy, pewne wspomnienia, wypalają się w psychice, pozostawiając trwały ślad. „Popiół zawsze tam będzie” – to metafora nieusuwalnych konsekwencji przeszłych wydarzeń, być może traumatycznych. Wspomnienie nie jest tu cenną pamiątką, lecz „zniekształconą pamiątką” (distorted souvenir), co podkreśla jego negatywny i bolesny charakter, który traci swoje pierwotne znaczenie lub jest widziane przez pryzmat cierpienia.

Dalej tekst rozwija ten motyw: „A vision that will always reappear / This apprehension and fear”. To „wizja, która zawsze się pojawi” oznacza przymusowy powrót bolesnych scen, nawiedzających umysł. Towarzyszy temu silne „napięcie i strach” (apprehension and fear), co wskazuje, że nie jest to jedynie pasywne wspominanie, lecz aktywne doświadczenie lęku i niepokoju. Te uczucia są centralnym punktem obsesji, która dręczy podmiot liryczny. Podkreśla to niemożność ucieczki od wewnętrznych demonów, które, choć minęły, wciąż kształtują teraźniejszość.

Kulminacja następuje w ostatnich wersach: „I turn away / Yet the feeling, it will never leave / It will never leave / Never leave”. Podmiot liryczny próbuje odwrócić się od tych dręczących uczuć, świadomie stawić im opór lub je zignorować. Jest to próba ucieczki od niewidzialnego więzienia umysłu. Jednakże, pomimo tych wysiłków, konkluzja jest jednoznaczna i brutalna: „jednak to uczucie, ono nigdy nie odejdzie” (it will never leave). Trzykrotne powtórzenie frazy „Never leave” (nigdy nie odejdzie) zamyka utwór w pętli beznadziejności i podkreśla absolutną, nieuchronną i permanentną naturę tej obsesji. Ta repetycja wzmacnia poczucie bezradności i pułapki psychicznej, z której nie ma ucieczki.

Warto zaznaczyć, że „Obsession” została wydana w oficjalnym teledysku wraz z innym utworem Dystopiki, „This Curse”, co sugeruje tematyczne połączenie między tymi dwiema piosenkami. Można interpretować, że „Obsession” opisuje naturę i początek dręczącego uczucia, które w „This Curse” ewoluuje w „przekleństwo”, z którym należy się zmierzyć, aby się uleczyć.

Dystopica, jako zespół mocno osadzony w ciężkim brzmieniu, używa tych tekstów do przekazania głębokiego, wewnętrznego konfliktu. „Obsession” jest więc nie tylko opowieścią o uporczywych wspomnieniach, ale także o walce z własnym umysłem, który staje się więzieniem. Potężny wokal Becky Brideau w połączeniu z agresywnymi, ale melodyjnymi instrumentami, z pewnością potęguje emocjonalny ładunek utworu, czyniąc go przejmującym świadectwem psychicznego udręczenia. Brak konkretnych wywiadów, w których zespół omawiałby szczegółowo znaczenie tego utworu, pozwala na szerszą interpretację, co jest często cechą metalowej liryki – pozostawienie przestrzeni dla osobistych doświadczeń słuchacza w obliczu uniwersalnych tematów cierpienia i walki.