Utwór „Czarownica” autorstwa Drużyny 2115, z gościnnym udziałem Bedoesa, White’a i Kuqe, wydany 15 lutego 2017 roku jako singiel z limitowanego mixtape’u „Piosenki o miłości”, stanowiącego integralną część wersji deluxe albumu Bedoes & Kubi Producent „Aby śmierć miała znaczenie”, jest kontrowersyjnym i bezkompromisowym spojrzeniem na relacje damsko-męskie, w których kluczową rolę odgrywa fizyczna atrakcyjność i jawna przedmiotowość. Producentem utworu jest Zdrowus.

Głównym motywem przewodnim piosenki jest ostry kontrast między początkowym zachwytem nad wyglądem kobiety a niemal natychmiastowym odrzuceniem jej, gdy tylko próbuje się odezwać. „Piękna lala zjawiskowa, jest naprawdę urodziwa / Jak modelka z Instagrama, spędziłbyś z nią resztę życia / Jednym spojrzeniem rzuciła na mnie urok czarownica” – te słowa, powtarzane zarówno w intro przez Bedoesa, jak i w refrenie przez Kuqe, jasno określają początkową fascynację. Jest to uwiedzenie powierzchownością, wykreowanym wizerunkiem, być może właśnie tym znanym z mediów społecznościowych, co podkreśla porównanie do „modelki z Instagrama”. Jednakże, ten urok, to „czary”, pryska w momencie, gdy kobieta otwiera usta, co wyraża linijka „Póki nie otworzyła swojego ryja” i następujące po niej wulgarne i agresywne wezwania do milczenia: „Weź nie otwieraj ryja, proszę kurwa zamknij pysk”. Słowa te, użyte w refrenie, są nie tylko dosadne, ale wręcz brutalne w swoim przekazie, sygnalizując głęboką irytację i pogardę dla wypowiedzi kobiety.

W zwrotce White’a motyw ten jest kontynuowany i rozwijany. Raper jasno daje do zrozumienia, że interesuje go jedynie fizyczny aspekt relacji, a po nim kobieta ma się „zwijać” i ma na stole pieniądze na taksówkę. Momentami, gdy „grała muzyka” i „miałaś zamkniętą jebaną jadaczkę”, było mu „fajnie”, co stanowi jaskrawe potwierdzenie tezy o niechęci do słuchania jej głosu. White posuwa się nawet do stwierdzenia, że wstydziłby się ją „podać dalej” swoim znajomym, ponieważ „pierdoli mu głupoty, kłamie”. Jest to kwintesencja powierzchownego traktowania, gdzie wartość osoby redukowana jest do jej zewnętrznego wyglądu i, co najbardziej znaczące, braku wyrażania własnych myśli czy opinii. Postulaty takie jak „Skasuj mój numer, odlajkuj mój fanpage i zapomnij hoe” są ostatecznym aktem zerwania wszelkich, nawet najbardziej iluzorycznych, więzi.

Bedoes w swojej zwrotce podchodzi do tematu z podobną bezwzględnością, ale dodaje element manipulacji. Zauważa, że „Makijaż ukryje, że jesteś średnia z ryja / Ale głupstwa nie ukryje nawet CIA”, co jest kolejnym podkreśleniem braku wartości dla intelektu kobiety. W jego wykonaniu pojawia się cyniczna gra, gdzie początkowe słowa o miłości i byciu zawsze razem są natychmiastowo wycofane i uzależnione od wykonania „laski”, inaczej kobieta „będzie dzwonić po taksę”. To brutalne pokazanie dynamiki władzy, gdzie seks jest walutą, a jej brak skutkuje natychmiastowym usunięciem. Odniesienie do „żartu z Kwejka” jest pogardliwą uwagą na temat poziomu humoru i inteligencji kobiety, kontrastującą z jej atrakcyjnymi zdjęciami na Instagramie. Mostek, również w wykonaniu Bedoesa, doskonale podsumowuje całe przesłanie: kobieta ma milczeć lub mówić tylko o tym, co wzmacnia ego rapera – jego pieniądzach, stylu i męskości.

„Czarownica” jest utworem, który celowo prowokuje, używając ekstremalnego i wulgarnego języka, aby podkreślić skrajnie przedmiotowe podejście do kobiet. Tekst nie pozostawia miejsca na dwuznaczności, prezentując kobietę jako obiekt pożądania, której jedyną funkcją jest bycie estetycznie przyjemną i seksualnie dostępną, pod warunkiem, że nie zaburzy tego stanu swoją osobowością czy głosem. Piosenka, mimo swojej kontrowersyjnej treści, uzyskała znaczną popularność, o czym świadczą miliony wyświetleń teledysku i liczne remiksy dostępne na platformach takich jak YouTube. Taki odbiór może świadczyć o tym, że utwór, choć dla wielu oburzający, rezonuje z pewnym segmentem słuchaczy, być może stanowiąc karykaturę lub odzwierciedlenie pewnych toksycznych tendencji w relacjach międzyludzkich, szczególnie w kontekście cyfrowego świata i kultury hip-hopowej, gdzie prowokacja i hiperbolizacja są częstymi środkami wyrazu. Brak oficjalnych wywiadów, w których artyści szczegółowo interpretowaliby ten konkretny utwór, pozostawia przestrzeń do domysłów na temat ich intencji, jednak jego wydanie w 2017 roku jako część „Piosenek o miłości” dodaje warstwę ironii i krytyki tego, co często za miłość uchodzi we współczesnym świecie.