Interpretacja Bodies - Drowning Pool

"Bodies" autorstwa Drowning Pool to jeden z najbardziej rozpoznawalnych hymnów nu metalu, którego agresywny i chwytliwy refren „Let the bodies hit the floor” wrył się w świadomość milionów słuchaczy na całym świecie. Jednak za tą pozorną prostotą i brutalnością kryje się bogata historia interpretacji, od początkowego zamysłu twórców, aż po kontrowersje, które na stałe związały się z utworem.

Sam zespół, w szczególności nieżyjący już wokalista Dave Williams, wielokrotnie podkreślał, że tekst piosenki jest o braterstwie i szacunku panującym w mosh picie. Chodziło o to, by ludzie mogli zapomnieć o tygodniowych frustracjach, „zostawić swoje gówno za drzwiami” i wyładować energię na koncercie, z poszanowaniem dla innych uczestników – jeśli kogoś popchniesz, musisz go podnieść. C.J. Pierce, gitarzysta Drowning Pool, opisał to jako „list miłosny do kultury mosherów”. Piosenka narodziła się z obserwacji dzikich tłumów na koncertach, gdzie ludzie wspinali się na scenę, a nawet skakali z krokwi. Sam pomysł na chwytliwy refren „Let the bodies hit the floor” zrodził się spontanicznie, gdy C.J. Pierce zagrał riff, a Dave Williams podchwycił go tymi słowami.

Jednak prostota i potężna energia utworu sprawiły, że jego znaczenie zostało wielokrotnie zniekształcone i wykorzystane w kontrowersyjnych kontekstach. Zaledwie kilka tygodni po premierze w maju 2001 roku, piosenka zdobywała szczyty list przebojów rockowych. Tragiczne wydarzenia z 11 września 2001 roku spowodowały, że Clear Channel, duży konglomerat radiowy w USA, umieścił ją na liście piosenek nieoficjalnie zakazanych ze względu na "nieodpowiednie" w tamtym czasie słowa. Zespół wyrażał frustrację z powodu tego, że ich utwór, który miał być o zabawie na koncercie, został na zawsze skojarzony z 9/11. Basista Stevie Benton w wywiadzie dla Billboardu przyznał, że zespół był „zasmucony, że są na zawsze związani z tą tragedią”.

Kontrowersje narosły jeszcze bardziej. W 2003 roku utwór był wykorzystywany przez przesłuchujących w obozie w Guantanamo Bay, a Mohamedou Ould Salahi wspominał, że "Bodies" było odtwarzane nieprzerwanie przez 10 dni podczas przesłuchania, w połączeniu ze zmiennym oświetleniem. Co ciekawe, Stevie Benton wyraził dumę z tego zastosowania, twierdząc, że postrzega to jako zaszczyt, że piosenka mogłaby być użyta do stłumienia kolejnego ataku terrorystycznego.
W 2011 roku piosenka została powiązana ze strzelaniną w Tucson w Arizonie, po tym, jak odkryto, że sprawca, Jared Lee Loughner, miał zapisane nieoficjalne wideo z utworem i płonącą amerykańską flagą na swoim koncie YouTube. Drowning Pool wydało wówczas oświadczenie, ponownie wyjaśniając, że „Bodies” dotyczy braterstwa w mosh picie i nigdy nie było o przemocy.

Wideo do utworu, nakręcone w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym, dodatkowo przyczyniło się do alternatywnych interpretacji. Obrazuje ono mężczyznę uwięzionego w instytucji, zmagającego się ze swoimi demonami, a powtarzające się frazy „Nothing wrong with me” (Nic mi nie jest) i „Something’s got to give” (Coś musi pęknąć) mogły sugerować wewnętrzną walkę i zbliżające się załamanie. Ta wizualna narracja sprawiła, że niektórzy postrzegali piosenkę jako opowieść o kimś, kto jest nękany, doprowadzony do skraju wytrzymałości, a w końcu "pęka" i "sprawia, że ciała uderzają o podłogę" w akcie zemsty lub szaleństwa.

Mimo tych wszystkich kontrowersji i nieporozumień, utwór „Bodies” pozostał ikonicznym hymnem. Gitarzysta C.J. Pierce w wywiadzie dla Knotfest.com stwierdził, że sukces utworu był „bardzo nieoczekiwany” i „to prezent, który ciągle daje”, ponieważ nadal trafia do nowych fanów i jest wykorzystywany w różnych kontekstach kulturowych. Piosenka była również wykorzystywana jako motyw przewodni w wrestlingu, między innymi na WWE SummerSlam 2001 i ECW. Tragiczna śmierć Dave'a Williamsa w 2002 roku z powodu niezdiagnozowanej choroby serca, w wieku zaledwie 30 lat, położyła się cieniem na początkach sukcesu zespołu, jednak zespół kontynuował działalność, a "Bodies" pozostaje jego największym i najbardziej rozpoznawalnym utworem. Nawet dziesiątki lat po premierze, utwór nie traci na znaczeniu, będąc energetycznym wyzwalaczem adrenaliny i nieodłącznym elementem imprez rockowych i metalowych.