Interpretacja Colours - Donovan

Donovan, szkocki muzyk, pieśniarz i autor tekstów, pojawił się na brytyjskiej scenie folkowej na początku 1965 roku, szybko zdobywając międzynarodowe uznanie dzięki swoim singlom i albumom. Jego twórczość stała się emblematem ery dzieci kwiatów, łącząc w sobie elementy folku, popu, psychodelii i jazzu.

Piosenka "Colours" została wydana jako drugi singiel Donovana w 1965 roku, po jego debiutanckim sukcesie "Catch the Wind". Ukazuje ona jego głębokie korzenie jako folkowego pieśniarza w stylu Woody'ego Guthrie'ego, zanim jego muzyka ewoluowała w bardziej psychodeliczne i eklektyczne brzmienia. Utwór ukazał się na albumie "Fairytale" z 1965 roku. Warto zaznaczyć, że w 1972 roku ukazała się kompilacja zatytułowana również "Colours", zawierająca nagrania Donovana z 1965 roku dla Pye Records, jednak nie odniosła ona sukcesu na listach przebojów.

Tekst "Colours" jest z pozoru prostą, lecz głęboko liryczną pochwałą piękna świata i miłości, widzianej przez pryzmat kolorów i związanych z nimi uczuć. Każda zwrotka, zaczynając od konkretnego koloru, buduje obraz intymności i zachwytu nad chwilami, które artysta ceni najbardziej. Żółty jest tu kolorem włosów ukochanej ("Yellow is the color of my true love's hair"). To chwila poranka, budzenia się u jej boku, która staje się najcenniejszym momentem dnia ("In the mornin', when we rise... That's the time, that's the time I love the best"). To powtarzające się zdanie, niczym mantra, podkreśla rytuał codziennej bliskości i radości z niej płynącej.

Następnie, piosenka rozszerza perspektywę na otaczający świat, gdzie niebo jawi się w odcieniach błękitu ("Blue's the color of the sky"), a iskierka kukurydza (symbol natury i obfitości) w zieleni ("Green's the color of the sparklin' corn"). Te kolory, podobnie jak żółty, są ściśle związane z porankiem i budzeniem się, tworząc spójny obraz harmonii między miłością osobistą a pięknem natury. Całość podbita jest spokojną, akustyczną melodią, charakterystyczną dla wczesnego, folkowego stylu Donovana.

Ciekawe jest, że w koncertach Donovan żartobliwie zmieniał niekiedy tekst, śpiewając "Yellow is the color of my true love's teeth. But it doesn't matter much to me!" ("Żółty to kolor zębów mojej prawdziwej miłości. Ale to nie ma dla mnie większego znaczenia!"), co dodaje piosence odrobiny luzu i autoironii, jednocześnie nie umniejszając jej pierwotnego, czułego wydźwięku. Ten utwór był także inspiracją dla innych artystów – w tym samym roku, w którym został wydany, swoją wersję nagrała m.in. Joan Baez.

Kluczowa zmiana następuje w przedostatniej zwrotce, gdzie fizyczne kolory ustępują miejsca odczuciu, które Donovan nazywa "mellow" ("Mellow is the feelin' that I get when I see her"). To słowo, choć trudne do jednoznacznego przetłumaczenia, oddaje stan łagodnego ukojenia, spokoju, przyjemności i głębokiego zadowolenia, jakie towarzyszą widokowi ukochanej osoby. To moment, gdy wszystkie zewnętrzne bodźce zlewają się w jedno, intensywne doznanie wewnętrzne.

Ostatnia zwrotka wprowadza zaskakujące, choć logiczne, rozwinięcie tematu: "Freedom is a word I rarely use without thinkin' (...) Of the time (...) When I've been loved". To odważne zestawienie wolności z miłością, które dla wielu może wydawać się sprzeczne, w kontekście tej piosenki nabiera głębokiego sensu. Donovan sugeruje, że prawdziwa wolność nie jest brakiem więzi, ale raczej stanem wewnętrznym, osiąganym poprzez doświadczenie bezwarunkowej miłości. Dopiero będąc kochanym, czuje się naprawdę wolny, wolny od lęków, niepewności, samotności. To paradoksalne ujawnienie na koniec utworu, które nadaje mu osobisty i poruszający wymiar. Jeden z krytyków zauważył, że Donovan w tej ostatniej zwrotce nieoczekiwanie otwiera utwór, zmieniając jego znaczenie poprzez zmianę interpretacji przerw w tekście.

Wczesne prace Donovana, do których zalicza się "Colours", charakteryzowały się prostotą, pięknym opowiadaniem historii i użyciem gitary akustycznej. Donovan, często porównywany na początku kariery do Boba Dylana, szybko wypracował swój unikalny styl, który łączył folk z elementami popu, jazzu, muzyki świata i psychodelii. Jak sam Donovan przyznał w wywiadzie, "Catch the Wind", "Colours" i "Universal Soldier" były piosenkami folkowymi z gitarą akustyczną i basem, co uznawał za naturalne dla gatunku. Jego wpływ na scenę muzyczną był znaczący; w późniejszych latach uczył Johna Lennona i Paula McCartneya techniki finger-picking podczas ich wspólnego pobytu w Indiach z Mahariszim Mahesh Yogi, a jego wpływ można usłyszeć na "Białym Albumie" The Beatles. "Colours" pozostaje więc nie tylko piękną piosenką o miłości i naturze, ale także ważnym świadectwem początków artystycznej drogi Donovana, ukazującym jego zdolność do przekazywania głębokich emocji poprzez pozornie proste słowa i melodie.