Utwór „Wesele w Dubaju” zespołu Daj To Głośniej to prawdziwa perełka polskiej sceny disco polo, która w zabawny, a zarazem ironiczny sposób komentuje współczesne marzenia o luksusie i egzotyce, zderzając je z bardzo polskimi realiami i mentalnością. Wydany w 2023 roku, singiel szybko zdobył popularność, przekraczając 33 miliony wyświetleń na YouTube i stając się hitem na wszelkich imprezach. Autorami tekstu i muzyki są Emilia Sanecka, Tobiasz Hes i Łukasz Sienicki, czyli sami członkowie zespołu.

Piosenka już od pierwszych wersów wprowadza nas w świat ekstrawagancji i hedonizmu. Refren, z powtarzającym się stwierdzeniem „Będę pijana, będę pijana”, oddaje szalone oczekiwania bohaterki na ten wyjątkowy dzień, jednocześnie sygnalizując pewien rodzaj buntu i determinacji. To deklaracja, która może być interpretowana jako ucieczka od konwenansów, chęć przeżycia niezapomnianej, choć być może chaotycznej, zabawy. Jest to wyraz emocji narzeczonej, ale również jej zagubienia w obcym, luksusowym otoczeniu. Wers „Niech dowie się teściowa, kto będzie Ci gotował / Pod stołem będziesz się przede mną chował” to humorystyczne wyzwanie rzucone tradycyjnym rolom i oczekiwaniom, sugerujące, że to właśnie przyszła żona będzie dominować w związku, a mąż znajdzie się w nieco podrzędnej pozycji. To jawna prowokacja wobec teściowej, która symbolizuje tu być może konserwatywne normy społeczne.

Pierwsza zwrotka maluje obraz podróży rodziny do Dubaju, która jest „świętą rzeczą”, co podkreśla polskie przywiązanie do więzi rodzinnych, nawet jeśli odbywają się one w tak kosztowny sposób. Zamawianie „samolotów” dla całej rodziny to symboliczne ukazanie rozmachu i chęci zaimponowania. Sceny takie jak „Wujek podczas lotu se obejrzy mecz” czy „Mama w stresie biegnie w dresie, już odprawy czas / Tatę wzięli na alkomat, nie chcą wpuścić nas” to klasyczne, humorystyczne przedstawienie typowych polskich perypetii podróżniczych, dodające komiczny kontrast do luksusowej scenerii. Ta zderzenie polskiej codzienności z egzotyką Dubaju jest jednym z kluczowych elementów satyrycznego przekazu utworu. Oświadczenie „Mamo, tato, do góry głowy / Mam w ogrodzie szyb naftowy” to absurdalne, ale dosadne uzasadnienie tego bogactwa, bezpośrednio nawiązujące do zasobów naturalnych Dubaju i ironicznie sugerujące, że źródłem dobrobytu jest coś równie nieprawdopodobnego dla przeciętnego Polaka, co własna ropa naftowa.

W drugiej zwrotce wesele osiąga swój apogeum absurdu i przepychu. „Jest pieczona ośmiornica i mamy trochę gwiazd” to kolejny obraz nadmiernego luksusu i snobizmu. Wymienienie konkretnych celebrytów, takich jak „Piasek i Sławomir krzyczą nam: sto lat!” oraz „Krzysio Ibisz na rowerze tresuje lwa”, wprowadza element surrealizmu i parodii polskiego show-biznesu, który idealnie wpasowuje się w konwencję disco polo. To wizja imprezy tak wymyślnej, że aż nierealnej. Podkreślenie „Od Warszawy do Abu Dabi / Tak się k**** Polska bawi” jest mocnym, dosadnym komentarzem na temat sposobu, w jaki Polacy potrafią się bawić, nawet jeśli wymaga to podróży na koniec świata i ogromnych nakładów finansowych. Jest to zarazem duma, jak i lekka autoironia, wskazująca na pewną skłonność do rozmachu i szaleństwa. Tekst utworu zawiera wulgaryzmy i odniesienia do alkoholu, co wywołało kontrowersje, gdy piosenka została wykonana przez dzieci na rozpoczęciu roku szkolnego w Starachowicach, prowadząc do „afery dubajskiej”.

Zespół Daj To Głośniej umiejętnie łączy w „Weselu w Dubaju” charakterystyczny styl disco polo z nowoczesnym brzmieniem dance, tworząc melodyjny i energetyczny utwór, który z łatwością wpada w ucho. Piosenka jest pełna kontrastów i paradoksów, balansując między radością a szaleństwem, prostotą a sztucznością. Jej oryginalność i rozpoznawalność tkwi w połączeniu ironii, dowcipu i typowego dla zespołu „szyderstwa”. „Wesele w Dubaju” to satyrna wizja polskiego wesela przeniesionego w egzotyczne, przerysowane realia, która jednocześnie bawi i zmusza do refleksji nad aspiracjami i sposobami spędzania wolnego czasu w kraju nad Wisłą. To utwór o szaleństwie, ironii i przekonaniu, że "zobaczysz, będzie jazz" – czyli coś zupełnie nieprzewidywalnego.