Utwór "Black Panther" zespołu Crystal Castles, pochodzący z ich drugiego, autorskiego albumu Crystal Castles (II) z 2010 roku, to kompozycja, która od pierwszych dźwięków zanurza słuchacza w gęstej, niepokojącej atmosferze. Choć teksty Crystal Castles często charakteryzują się abstrakcyjnością i są otwarte na liczne interpretacje, w przypadku "Black Panther" sama Alice Glass, wokalistka zespołu, rzuciła światło na jego główne przesłanie. Potwierdziła, że piosenka opowiada o matce, która nienawidzi swoich dzieci i ze wstydu topi je w morzu. Ta szokująca deklaracja nadaje lirycznej treści brutalną, dosłowną interpretację, choć bogata symbolika pozwala dostrzec w niej także głębsze, psychologiczne wymiary.

Początkowe wersy "I close my eyes all that I see / Is a group of spawn chewing at me / Turn to me and say it can't be true / There's no way I came out of you" od razu wprowadzają element body horroru i przerażającej dezaprobaty. Obraz "plującej gromady pomiotów" (w oryginalnym tekście często błędnie interpretowany jako "tysiąc pomiotów") żujących podmiot liryczny sugeruje przytłaczającą obecność niechcianego potomstwa, postrzeganego jako pasożytnicza siła. To wizja niepowstrzymanych sił rozrodczych i być może niezamierzonych konsekwencji, jakie niosą ze sobą, a także walki z prokreacją i dziedzictwem. Zaprzeczenie "There's no way I came out of you" może być zarówno odrzuceniem stwórcy przez stworzenie, jak i - w kontekście matki - jej własnym, bolesnym zaprzeczeniem swojej roli.

Powtarzająca się mantra "Straight from my bones / Back in my hands / Straight from my blood / Back in my hands" jest upiornym odzwierciedleniem nieuchronności. Podkreśla cykliczny i nieunikniony powrót tego, od czego chce się uciec – czy to genetyki, historii, czy cech. Niezależnie od prób odrzucenia, to, co zrodzone, zawsze wraca, jest częścią jaźni. Wers "Too old to be my daughter / Too young to be my friend" (warto podkreślić poprawność słowa "daughter" – często mylonego z "father" – co zmienia całe postrzeganie relacji, zgodnie z informacją od użytkownika) wskazuje na dysonans pokoleniowy i niemożność odnalezienia się w tradycyjnych rolach. Stworzenie jest ani dzieckiem, którym można się opiekować, ani rówieśnikiem, z którym można nawiązać więź, co pogłębia poczucie obcości i braku przynależności.

Dalsze wersy "I've seen this before / Another host waiting at the door" sugerują powtarzający się schemat niechcianej kreacji lub poczucie bycia nieustannie obciążonym. Idea "hosta" nasuwa skojarzenia z relacją pasożytniczą, gdzie podmiot liryczny czuje się wykorzystywany lub opętany przez to, co z niego pochodzi. Groźba "I'll give you your lobotomy" jest aktem ostatecznej kontroli, próbą odcięcia tożsamości lub wymazania niechcianego połączenia, zarówno w sensie psychologicznym, jak i być może fizycznym, co stanowi głębokie, psychologiczne podłoże utworu.

Najbardziej sugestywne i jednocześnie makabryczne stają się fragmenty: "You're covered in the lotion / That was inside of me / I'll throw you in the ocean / I'll pass you to the sea". "Lotion", które "było we mnie", to niepokojąca metafora płynów ustrojowych, symbolizująca intymne, cielesne połączenie, które teraz budzi odrazę. Jest to swego rodzaju "popłód" lub resztki aktu stworzenia, które stały się nieznośnym ciężarem. Akt rzucenia w ocean i oddania morzu to ostateczny, brutalny akt pozbycia się, chęć wymazania lub oczyszczenia. W kontekście wspomnianej przez Alice Glass historii matki topiącej dzieci, staje się to wstrząsającą kulminacją nienawiści i rozpaczy.

Warto zaznaczyć, że Crystal Castles są znani z tego, że ich teksty, nawet te na oficjalnych stronach, bywały niedokładne lub pisane przez fanów, co prowadziło do rozpowszechniania błędnych interpretacji. Tym bardziej kluczowe jest odwołanie się do bezpośrednich wypowiedzi twórców. Muzyka zespołu, charakteryzująca się chaotycznymi manipulacjami wokalnymi Alice Glass i surowymi, hałaśliwymi bitami Ethana Katha, idealnie współgra z mroczną tematyką "Black Panther". Warstwa dźwiękowa potęguje poczucie dyskomfortu, paranoi i rozpaczy, czyniąc utwór nie tylko tekstowo, ale i sensorycznie intensywnym doświadczeniem. Drugi album zespołu był postrzegany jako dojrzalszy i bardziej skupiony, a "Black Panther" stanowi jeden z jego najbardziej niepokojących klejnotów.

"Black Panther" to zatem głęboko niepokojąca eksploracja tematów stworzenia, tożsamości i ostatecznego odrzucenia. To surowy portret psychologicznego horroru, w którym niemożność akceptacji własnego potomstwa prowadzi do aktu niewyobrażalnej brutalności, pozostawiając słuchacza z trwałym wrażeniem niepokoju i refleksji nad ciemnymi zakamarkami ludzkiej psychiki.