Interpretacja Mentiras A Medias - Cecilia

"Mentiras a medias" to utwór hiszpańskiej piosenkarki i autorki tekstów, Evangeliny Sobredo Galanes, znanej jako Cecilia, który stanowi wzruszające studium psychologiczne skomplikowanej relacji opartej na niedopowiedzeniach i wewnętrznych konfliktach. Cecilia, artystka znana z ironicznych i lirycznych piosenek oraz wkładu w egzystencjalne i feministyczne ruchy hiszpańskiej pieśni protestacyjnej lat 60. i 70., często poruszała tematykę głębokich ludzkich emocji. Ten konkretny utwór jest o tyle interesujący, że został wydany pośmiertnie w 2013 roku, jako niepublikowana dotąd demo, 37 lat po jej tragicznej śmierci w wypadku samochodowym w 1976 roku. Ten fakt dodaje warstwę melancholii i autentyczności do tekstu, który sam w sobie jest świadectwem ukrytych prawd.

Piosenka rozpoczyna się od powtarzających się wersów "Mentiras a medias / Mentiras sobre mi piel / Ser fiel si soy veleta / Y el viento me lleva con el", które od razu wprowadzają słuchacza w świat wewnętrznego rozdarcia. Półprawdy i kłamstwa na skórze sugerują powierzchowność uczuć, fasadę, za którą kryje się prawdziwa natura podmiotu lirycznego. Porównanie do wiatrowskazu, który wiatr unosi ze sobą, jest potężną metaforą niestabilności emocjonalnej i niemożności zachowania wierności – zarówno wobec partnera, jak i być może wobec samego siebie. To nie jest deklaracja zdrady w sensie fizycznym, lecz raczej emocjonalna chwiejność, podatność na wpływy i brak silnej, wewnętrznej kotwicy w relacji. Podmiot liryczny czuje się bezsilny wobec sił, które nim targają, sugerując, że jego zmienność jest nieunikniona.

Druga zwrotka zagłębia się w motywacje tej ambiwalencji: "No se si es por costumbre / No se si es por pereza / Que me quedo aqui / Quizas por no hacer dano / Cada noche me engano / Y te digo si". Te wersy ujawniają smutną rezygnację i bierność. Niepewność co do prawdziwej przyczyny pozostawania w związku – czy to z przyzwyczajenia, czy z lenistwa – maluje obraz relacji pozbawionej pasji i głębszego zaangażowania. Najbardziej poruszający jest fragment "Quizas por no hacer dano / Cada noche me engano / Y te digo si". To samookłamywanie się w obawie przed zranieniem drugiej osoby. Podmiot liryczny woli trwać w pozorach i co noc mówić "tak", udając zaangażowanie, niż skonfrontować się z trudną prawdą, która mogłaby zadać ból. Jest to forma tchórzostwa, ale też pewnego rodzaju poświęcenia, gdzie własne nieszczęście jest akceptowane w imię czyjegoś spokoju.

Powtarzające się refreny i zwrotki potęgują uczucie cykliczności i beznadziei. Podmiot liryczny tkwi w pułapce własnych kłamstw, z których nie potrafi lub nie chce się uwolnić. Ta powtarzalność w tekście odzwierciedla rutynę oszustwa, która stała się częścią codziennego życia. Fakt, że "Mentiras a medias" to utwór, który ukazał się światu dopiero po śmierci artystki, wzbogaca jego interpretację. Możemy spojrzeć na niego jako na bardzo osobiste wyznanie, być może zbyt intymne na wcześniejsze wydanie. Ukazuje wrażliwą stronę artystki, która, choć kojarzona z piosenką protestacyjną, potrafiła także zgłębiać zawiłości ludzkiego serca i mroczne zakamarki emocji. Cecilia (Evangelina Sobredo Galanes), której kariera została brutalnie przerwana, pozostawiła po sobie spuściznę utworów, które wciąż rezonują dzięki swojej szczerości i poetyckiej głębi. "Mentiras a medias" jest tego doskonałym przykładem, przypominając, że prawdziwe kłamstwa często zaczynają się od samooszukiwania.