Interpretacja Daddy, Don't Close The Light - Cecilia

Piosenka „Daddy, Don't Close The Light” autorstwa Cecilii (właściwie Evangeliny Sobredo Galanes) to poruszający utwór, który w swojej prostocie oddaje uniwersalny lęk dzieciństwa przed ciemnością, ale wzbogaca go o głębszy, religijny wymiar. Utwór rozpoczyna się mówionym wprowadzeniem w języku hiszpańskim: „Les voy a cantar una canción que se llama Papá, No cierres la Luz Y a ver si me acuerdo” (Zaśpiewam wam piosenkę pod tytułem „Tato, nie gaś światła” i zobaczę, czy ją pamiętam). To świadome wprowadzenie dwujęzyczności od razu nadaje utworowi intymny, osobisty charakter, sprawiając wrażenie, jakby artystka dzieliła się czymś spontanicznym i bliskim sercu.

Sama piosenka opowiada historię dziecka, które, mimo że zostało słodko otulone i pomodlono się nad jego głową, bojąc się diabła w nocy, błaga ojca, by nie gasił światła. Obraz zegara wybijającego dziewiątą i ojca układającego dziecko do snu jest ucieleśnieniem codziennego, bezpiecznego rytuału. Jednak to bezpieczeństwo zostaje natychmiast naruszone przez dziecięcy lęk, podsycany przez konkretną postać – diabła.

Szczególnie przejmujące są słowa: „For all I know / He might be in the closet so / Please don't go / Until you've locked it”. To namacalny, dziecięcy strach przed potworem chowającym się w szafie, potęgowany bezsilnością dziecka i potrzebą ochrony ze strony dorosłego. Prośba o zamknięcie szafy to klasyczny przykład, jak dziecko próbuje kontrolować swój świat i pozbyć się zagrożenia, polegając na sile i autorytecie rodzica.

Kluczowy dla interpretacji jest fragment, w którym pojawia się postać Sister Joanne: „Sister Joanne / Says must keep my eyes open / 'Causе you never can tell / You might bе praying or / You might be playing / And the devil's beside you / To take you to hell, oh well”. Słowa Sister Joanne wprowadzają element religijnego indoktrynowania, które transformuje uniwersalny dziecięcy lęk przed ciemnością w głęboki, teologiczny strach przed potępieniem. Diabeł przestaje być tylko wyobrażonym potworem z szafy, a staje się realnym zagrożeniem, które może porwać duszę do piekła, niezależnie od tego, czy dziecko się modli, czy bawi. Ten fragment sugeruje, że lęk dziecka nie wynika wyłącznie z jego wyobraźni, lecz jest również wynikiem zewnętrznych, surowych nauk, które przedstawiają świat jako miejsce pełne duchowych pułapek.

Piosenka ta, choć prosta w warstwie językowej, jest niezwykle bogata w emocje. Cecilia, znana hiszpańska piosenkarka i autorka tekstów (Evangelina Sobredo Galanes), często poruszała w swojej twórczości tematy społeczne i osobiste, z charakterystyczną dla siebie wrażliwością. Utwór „Daddy, Don't Close The Light” jest o tyle interesujący, że został nagrany po angielsku z hiszpańskim wstępem, co odzwierciedlało jej biegłość językową i dzieciństwo spędzone w różnych krajach. Piosenka ta, choć skomponowana przez Cecilię, nigdy nie została opublikowana za jej życia w formie studyjnej. Dopiero pośmiertnie, dzięki wydawnictwom takim jak „Cecilia Inédita en Concierto” (2011), utwór ujrzał światło dzienne, często w wersji „live” lub jako odzyskane demo. Fakt, że jest to jeden z wczesnych, być może niedokończonych utworów, dodaje mu autentyczności i surowości.

„Daddy, Don't Close The Light” ukazuje nie tylko niewinność dziecięcego strachu, ale także potencjalne obciążenie wynikające z dogmatycznych przekazów, które mogą nadmiernie obciążać wrażliwą psychikę dziecka. Lęk przed diabłem w kontekście modlitwy i zabawy, podkreślony przez Sister Joanne, stanowi ostrzeżenie przed literalnym interpretowaniem doktryn religijnych, które zamiast pocieszenia, przynoszą przerażenie. Piosenka staje się więc metaforycznym wołaniem o światło – nie tylko fizyczne, rozpraszające ciemność pokoju, ale także światło zrozumienia i miłości, które rozwiewa mroki strachu i poczucia winy, zamiast je pogłębiać. Utwór ten, dzięki swojej historii i treści, jest cennym świadectwem zarówno artystycznej wrażliwości Cecilii, jak i uniwersalnych wyzwań związanych z wychowaniem i kształtowaniem dziecięcej psychiki.