Bryan Ferry, mistrz elegancji i melancholii, w 1985 roku powrócił po siedmioletniej przerwie solowej z albumem "Boys and Girls", który natychmiast ugruntował jego pozycję jako artysty zdolnego do tworzenia wyrafinowanych, a jednocześnie przenikliwych ballad. Utwór "Slave To Love", otwierający to wydawnictwo, stał się jednym z jego największych przebojów i kwintesencją muzycznego stylu Ferry’ego lat 80.. Piosenka, która zadebiutowała 3 maja 1985 roku, błyskawicznie wspięła się na listy przebojów, osiągając dziesiąte miejsce w Wielkiej Brytanii, i jest dziś uznawana za ponadczasowy klasyk.

Już pierwsze wersy: "Tell her I'll be waiting in the usual place / With the tired and weary and there's no escape" natychmiast wprowadzają w atmosferę rezygnacji i nieuchronności. Podmiot liryczny czeka na ukochaną, zdając sobie sprawę z cykliczności i wyczerpującego charakteru tego spotkania. "Zmęczeni i znużeni" mogą symbolizować nie tylko stan emocjonalny narratora, ale także ogólną kondycję tych, którzy bezgranicznie oddają się miłości. Fraza "there's no escape" podkreśla wszechogarniającą, niemal przymusową naturę uczucia. Dalej, Ferry śpiewa: "To need a woman you've got to know / How the strong get weak and the rich get poor", co celnie oddaje destrukcyjną, a zarazem transformującą moc miłości. Jest to siła, która obezwładnia, pozbawia kontroli i statusu, czyniąc nawet najsilniejszych bezsilnymi.

Refren, powtarzane z naleganiem "Slave to love / Slave to love / And I can't escape, I'm a slave to love", jest bezpośrednim wyznaniem całkowitego poddania się miłości. Bryan Ferry w wywiadach przyznawał, że piosenka ta jest o oddaniu się kobiecie, o poczuciu bezsilności w związku, jednocześnie sugerując przyjemność płynącą z bycia na łasce ukochanej. Sam Ferry wspominał, że teksty do utworu pisał w nowojorskim pokoju hotelowym, pragnąc stworzyć coś "prostego i zapadającego w pamięć, piosenkę dla każdego. Hit!". Twierdził również, że inspirację czerpał z utworu "Prisoner of Love" zespołu The Ink Spots, który usłyszał jako dziecko.

W drugiej zwrotce następuje zmiana nastroju, z pojawieniem się bardziej romantycznych obrazów: "You're running with me / Don't touch the ground / We're the restless hearted / Not the chained and bound". Te słowa sugerują intensywną, niemal eteryczną więź, swobodny, ale wspólny bieg poza ziemskimi ograniczeniami. Mimo że są "niewolnikami miłości", nie są "skuci kajdanami" w konwencjonalnym sensie; ich niespokojne serca są źródłem tej porywającej więzi, co wskazuje na pewien rodzaj świadomego, choć przeznaczonego, poddaństwa.

Trzecia zwrotka pogłębia dramatyzm: "The sky is burning / A sea of flame / Though your world is changing / I will be the same". Obrazy płonącego nieba i morza płomieni odzwierciedlają intensywność i konsumujący charakter namiętności. Pomimo zmian w otaczającym świecie lub w samej partnerce, oddanie narratora pozostaje niezmienne, co podkreśla niezłomną, być może obsesyjną, naturę jego "niewolnictwa".

Krótkie, powtarzające się pytanie "Can you help me?" w mostku to wzruszające, niemal desperackie wołanie pośród deklaracji oddania. Wprowadza ono moment wrażliwości, pytanie o możliwość ucieczki lub prośbę o złagodzenie ciężaru tego intensywnego uczucia. Ukazuje słodko-gorzki charakter bycia tak całkowicie pochłoniętym.

Ostatnia zwrotka, "The storm is breaking or so it seems / We're too young to reason, too grown up to dream / Now spring is turning your face to mine / I can hear your laughter, I can see your smile", niesie ze sobą poczucie kulminacji lub rozładowania emocjonalnego. Stwierdzenie "zbyt młodzi, by rozumować, zbyt dorośli, by marzyć" sugeruje stan zawieszenia między młodzieńczym idealizmem a dorosłym cynizmem, podkreślając, że miłość wymyka się logice. Obrazy wiosny, śmiechu i uśmiechu partnerki wprowadzają ciepło, radość i konkretne, piękne detale, zakotwiczając abstrakcyjne pojęcie miłości w namacalnych, radosnych chwilach. Oznacza to, że pomimo "niewolnictwa", w tej relacji jest głębokie piękno i szczęście.

"Slave To Love" jest piosenką mocno erotyczną i uwodzicielską, co sprawiło, że idealnie pasowała do ścieżki dźwiękowej kontrowersyjnego filmu "Dziewięć i pół tygodnia" z 1986 roku. Romantyczny nastrój utworu został wzmocniony przez plejadę znakomitych muzyków sesyjnych, którzy wzięli udział w nagraniu. Na albumie "Boys and Girls" znaleźli się tacy giganci jak Mark Knopfler z Dire Straits, David Gilmour z Pink Floyd oraz Nile Rodgers z Chic. Na samym "Slave To Love" solo gitarowe zagrał Neil Hubbard, a wspierali go David Gilmour i Keith Scott. Na klawiszach usłyszeć można Guy'a Fletchera z Dire Straits, na basie Tony'ego Levina z King Crimson, a na perkusji Omara Hakima. Omar Hakim nagrał charakterystyczne, potężne dźwięki werbla na klatce schodowej nowojorskiego Power Station Studios, która słynęła ze swojego pogłosu. Bryan Ferry, znany ze swojego upodobania do wyraźnie namiętnych elementów w piosenkach, w tym utworze postawił na cowbell.

Piosenka "Slave To Love" została po raz pierwszy wykonana na żywo podczas koncertu Live Aid na stadionie Wembley w Londynie 13 lipca 1985 roku, gdzie Ferry'ego na scenie wspierał David Gilmour grający solo gitarowe. Mimo że występ był krytykowany za zbytnie skupienie się na promocji nowego materiału, a nie na zadowoleniu publiczności hitami, piosenka stała się nieodłącznym elementem koncertów i symbolem solowej kariery Ferry'ego. Bill Janovitz z AllMusic określił "Slave To Love" jako "przejmująco piękną balladę", która, choć wyraźnie osadzona w latach 80., "nie była niewolnikiem sztuczek epoki, brzmiąc bardziej ponadczasowo i klasycznie niż inne radiowe hity z połowy lat 80.". To stwierdzenie doskonale podsumowuje esencję utworu – to oda do miłości, która jest zarówno brzemieniem, jak i błogosławieństwem, ukazana z charakterystyczną dla Bryana Ferry’ego finezją i głębią emocjonalną.