Interpretacja Hell Was Full (So I Came Back) - Black Absence

Utwór "Hell Was Full (So I Came Back)" autorstwa Black Absence, reprezentującego nurt heavy/thrash metalu z Holyoke w Massachusetts, to mroczna i intensywna narracja o przerażającej podróży przez otchłanie piekła i jeszcze bardziej makabrycznym powrocie. Brak jest publicznie dostępnych wywiadów, ciekawostek czy szczegółowych informacji o genezie tej konkretnej piosenki, dlatego też interpretacja opiera się wyłącznie na dostarczonym tekście, czerpiąc z ogólnej konwencji gatunku, aby oddać jej głębię i wydźwięk.

Piosenka natychmiast wrzuca słuchacza w epicentrum koszmaru, przedstawiając protagonistę, który został "ściągnięty w ognie piekła" ("pulled me down into the fires of hell"). Początkowe wersy malują obraz nieopisanej tortury i destrukcji, zarówno fizycznej, jak i psychicznej: "Zniszczyli mój umysł, okropności, których nie mogę opowiedzieć" ("Destroyed my mind, Horrors that I cannot tell"). To wprowadzenie od razu ustanawia ton utworu – ton beznadziei, ekstremalnego cierpienia i niezapomnianej traumy. Bohater zostaje odesłany z powrotem na Ziemię "spalony, zakrwawiony, skręcony i przeklęty" ("burned, bloodied, twisted and cursed"), naznaczony zbrodniami, które "nie mogły być gorsze" ("crimes that couldn't be worse"), co sugeruje, że był świadkiem lub uczestnikiem niewyobrażalnych czynów.

Refren jest osią całej opowieści, wyjaśniając powód powrotu – "Piekło było pełne (Więc wróciłem)" ("Hell was full (So I Came Back)"). Ta prosta, lecz potężna deklaracja jest zarówno ironiczna, jak i przerażająca. Nawet kraina wiecznego potępienia nie była w stanie pomieścić lub utrzymać protagonisty, co czyni go istotą odrzuconą nawet przez samo zło. Dodatkowe, wykrzykiwane "Oni mnie nie zabiorą z powrotem!" ("They won't take me back!") podkreśla ostateczność tej ekskluzji i jej konsekwencje. Jest to podwójne odrzucenie: najpierw przez życie, które go pochłonęło, a teraz przez śmierć i piekło, które go wypluło. Ta idea "pełnego piekła" może być postrzegana jako symbol przesiąknięcia świata złem do tego stopnia, że nawet tradycyjne miejsce kary jest przeciążone, co zmusza najgorszych (lub najbardziej przeklętych) do powrotu.

Druga zwrotka pogłębia transformację bohatera. Jego ciało zniknęło, twarz jest zniszczona, a oczy wypalone ("My body gone, face torn and eyes burned out"). Dawniej był człowiekiem, teraz "istnieje pewna wątpliwość" ("now there is some doubt") co do jego człowieczeństwa. Co więcej, jego obecność jest tak odrażająca, że "demony chowają się, Sukuby odwróciły się i uciekły" ("Demons hide, Succubae turned and fled"). Nawet istoty piekielne, uosobienia grzechu i zła, boją się go i nie chcą go u siebie, uznając, że "nie ma dla mnie miejsca w tym piekielnym siedlisku" ("No Place for me in that infernal den"). To przerażające, że istota tak głęboko splamiona, że nawet demony przed nią uciekają, jest zmuszona do powrotu do świata żywych. Staje się on czymś gorszym niż demon, niepasującym do żadnego porządku, ani ziemskiego, ani piekielnego.

Ostatnia zwrotka przedstawia kulminację tej przemiany i powrotu. Bohater wraca z "ogniami piekielnymi w swoim śladzie" ("Hellfire in my wake"), ziejąc zniszczeniem. Nie ma dla niego ulgi, jego umysł i ciało (lub to, co z nich zostało) wciąż się rozpadają ("No relief, mind and body break"). Następnie następuje apokaliptyczne oświadczenie: "Zaraza pokrywa niegdyś błękitne niebo" ("Pestilence covers the once blue sky"). To symboliczne przedstawienie skażenia i zepsucia, które przynosi ze sobą. Ostatecznie, postać przyjmuje swoją nową, przerażającą rolę: "Jestem śmiercią i wy tu jesteście, żeby umrzeć!" ("I am death and you are here to die!"). Z ofiary tortur i odrzucenia, stał się zwiastunem zagłady, narzędziem kary, prawdopodobnie zrodzonym z gniewu za to, że został odrzucony przez samo piekło, lub też stając się manifestacją tego "pełnego piekła" na Ziemi.

"Hell Was Full (So I Came Back)" to zatem przerażająca podróż od torturowanej ofiary do zemściwego, quasi-boskiego niszczyciela. To opowieść o tym, jak ekstremalne cierpienie i odrzucenie mogą wypaczyć istotę do tego stopnia, że staje się ona ucieleśnieniem zła, które pierwotnie ją nękało. Jest to egzystencjalny horror w najczystszej postaci, gdzie nawet piekło ma swoje granice, a konsekwencje ich przekroczenia spadają na świat żywych.