Interpretacja Eyes Without A Face - Billy Idol

Piosenka Billy'ego Idola „Eyes Without A Face”, melodyjna ballada wydana w 1984 roku jako drugi singiel z albumu Rebel Yell, to znacznie więcej niż tylko utwór o złamanym sercu. Utwór, który stał się pierwszym hitem Idola w pierwszej dziesiątce w USA, osiągając 4. miejsce na liście Billboard Hot 100, i był jego przełomowym singlem w Wielkiej Brytanii, skrywa głęboką warstwę emocjonalnego wypalenia i rozczarowania. Otwierające wersy „I'm all out of hope / One more bad dream could bring a fall” natychmiast wprowadzają słuchacza w stan głębokiego zrezygnowania, poczucia beznadziei i kruchości, gdzie każdy kolejny cios może doprowadzić do ostatecznego upadku.

Centralny refren „Les yeux sans visage, Eyes without a face” jest bezpośrednim odwołaniem do francuskiego horroru z 1960 roku o tym samym tytule, Les Yeux sans visage (Oczy bez twarzy). Film opowiada historię szalonego chirurga plastycznego, który porywa młode kobiety, aby przeszczepić ich twarze swojej córce, oszpeconej w wypadku samochodowym. Ostatecznie, jedynymi widocznymi częściami jej twarzy pozostają oczy, stąd tytułowe „oczy bez twarzy”. W kontekście piosenki, fraza ta symbolizuje emocjonalną pustkę, brak autentyczności i człowieczeństwa w osobie, o której śpiewa Idol. Według Billy'ego Idola, ta linia odnosi się do osoby, która utraciła swoją wewnętrzną "grację" i duszę, stając się jedynie powierzchownością, pozbawioną prawdziwych uczuć. Francuskie chórki w piosence śpiewa ówczesna dziewczyna Idola, tancerka Perri Lister, która wystąpiła również w teledysku do tego utworu oraz w innych klipach Idola, takich jak „White Wedding” i „Rebel Yell”.

Idol sam przyznał, że widział paralele między fabułą filmu a „moralnym upadkiem” i „bezdusznym” stylem życia, jakiego doświadczył w Nowym Jorku w latach 80., pełnym „podróżniczych niewierności”, które według niego mogą sprawić, że człowiek czuje się „bezduszny”. W swojej autobiografii, Dancing with Myself, Idol zastanawiał się, czy piosenka była przepowiednią rozpadu jego związku z Perri Lister, sugerując, że jego własne "hulanki i stopniowa niewierność" zabijały ich miłość. Jak sam powiedział, starał się napisać "anty-miłosną piosenkę," prawie "piosenkę o morderstwie," lub "o seryjnym mordercy," celowo unikając typowych, "ociekających lukrem" ballad lat 80..

Druga zwrotka – „I spend so much time / Believing all the lies / To keep the dream alive / Now it makes me sad / It makes me mad at truth / For loving what was you” – mówi o bolesnym procesie uświadomienia sobie, że relacja była oparta na kłamstwach i iluzjach. Podmiot liryczny tkwił w samooszustwie, desperacko próbując podtrzymać umierające uczucie. Teraz prawda go rani i złości, zwłaszcza że kochał iluzję, a nie prawdziwą osobę. Ta pusta skorupa – te „oczy bez twarzy” – stały się źródłem głębokiego cierpienia.

Mostek piosenki, z bardziej agresywnym brzmieniem gitary i quasi-rapowanym fragmentem, stanowi zaskakującą zmianę tonu: „When you hear the music you make a dip / Into someone else's pocket then make a slip. / Steal a car and go to Las Vegas oh, the gigolo pool.” Ten fragment, z gitarowym riffem stworzonym przez Steve'a Stevensa i rapowanym tekstem improwizowanym przez Idola pod wpływem nowojorskiej sceny klubowej, wprowadza obraz hedonizmu, oszustwa i moralnego upadku, być może odzwierciedlającego ciemniejszą stronę życia, o której Idol wspominał. Niektórzy interpretatorzy sugerują, że ta część, wraz z „Reading murder books tryin' to stay hip” i wizualizacjami z teledysku, może odnosić się do walki z uzależnieniem, gdzie „mordercą” w relacji jest narkotyk. Scena z teledysku, w której Idolowi zapinana jest opaska uciskowa na ramieniu, jest postrzegana jako symboliczny "odniesienie do iniekcji narkotyków".

Wizualna strona utworu również miała swoje dramatyczne aspekty. Podczas 48-godzinnych zdjęć do teledysku, które były intensywne i wykorzystywały maszyny do dymu i silne światła, twarde soczewki kontaktowe Idola stopiły się z jego oczami z powodu suchego powietrza w samolocie w drodze na kolejny koncert. Musiał poddać się bolesnemu zabiegowi zdrapywania rogówek i przez kilka dni nosił opatrunki na oczach, co ironicznie sprawiło, że sam stał się „twarzą bez oczu”. Teledysk, w reżyserii Davida Malleta, był nominowany do nagród MTV Video Music Awards za „Najlepszy Montaż” i „Najlepsze Zdjęcia” i czerpał inspirację z niemych filmów i obrazów Borisa Karloffa.

Ostatnie wersy „Now I close my eyes / And I wonder why / I don't despise / Now all I can do / Love what was once / So alive and new / But it's gone from your eyes / I'd better realise / Such a human waste your eyes without a face / And now it's getting worse” ukazują podmiot liryczny zmagający się z akceptacją straty. Mimo wszystko nie potrafi nienawidzić, a jedynie kochać wspomnienie tego, co kiedyś było żywe i nowe. Jednak ostateczne uświadomienie sobie, że ta iskra zgasła w oczach drugiej osoby, prowadzi do gorzkiej konkluzji o „ludzkim marnotrawstwie” i poczuciu, że sytuacja tylko się pogarsza. Piosenka, charakteryzująca się głęboką linią basu inspirowaną reggae, graną przez Sal Cuevasa, oraz wykorzystaniem syntezatorów i automatu perkusyjnego, stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów Idola, pokazując jego zdolność do tworzenia „skręconych ballad” wykraczających poza jego punkowy wizerunek.