Piosenka "Cztery razy po dwa razy", często przypisywana wykonawcom zbiorczo jako "Biesiadne", to klasyczny utwór o charakterze ludowym i nieformalnym, który niezmiennie cieszy się popularnością na różnego rodzaju spotkaniach towarzyskich, weselach czy imprezach. Autor tekstu i muzyki jest nieznany, co jest typowe dla wielu pieśni biesiadnych, które ewoluują w obiegu ustnym i zyskują uniwersalny, ponadczasowy charakter. Jej trwałość i rozpoznawalność wynikają w dużej mierze z prostego, chwytliwego refrenu oraz – co najważniejsze – z dwuznacznego, żartobliwego, a momentami wręcz frywolnego tekstu.

Centralnym punktem utworu jest powtarzający się niczym mantra refren: „Cztery razy po dwa razy, osiem razy raz po raz / O północy ze dwa razy i nad ranem jeszcze raz”. Ta matematyczna wyliczanka, wbrew pozorom, nie jest celem samym w sobie, lecz stanowi eufemizm, a raczej otwarte nawiązanie do intensywnej aktywności seksualnej. Sugeruje ona częstotliwość i wytrwałość w miłosnych igraszkach, rozciągniętych na całą dobę. To właśnie ta prostota i bezpośredniość, połączona z niemalże hipnotycznym powtórzeniem, sprawia, że refren łatwo wpada w ucho i jest z entuzjazmem śpiewany przez biesiadników.

Zwrotki piosenki, zbudowane na zasadzie pytań i odpowiedzi, wprowadzają absurdalne, często antropomorficzne scenariusze, które w humorystyczny sposób eksplorują różne aspekty seksualności i relacji. Pytania takie jak: „Czy normalna zdrowa rybka, może zgwałcić wielorybka?” czy „Czy normalna koza z bródką, może zostać prostytutką?” z jednej strony szokują i bawią swoją niedorzecznością, z drugiej zaś prowokują do myślenia o przekraczaniu norm i konwenansów. Odpowiedź „Ależ owszem, czemu nie? [komuś] też należy się” jest kluczowa dla interpretacji. Podkreśla ona uniwersalne „prawo” do przyjemności i spełnienia, niezależnie od gatunku, płci czy statusu społecznego, oczywiście podane w krzywym zwierciadle biesiadnego humoru. Piosenka, poprzez te groteskowe przykłady, demaskuje i rozładowuje tabu związane z seksem, prezentując go jako coś naturalnego, a nawet pożądanego, co „należy się” każdemu.

Warto zauważyć, że tekst piosenki ewoluował na przestrzeni lat, a różne wersje mogą zawierać odmienne zwrotki. Niemniej jednak, zawsze zachowany jest ten sam schemat pytania o „normalność” jakiejś sytuacji seksualnej i potakującej odpowiedzi, zakończonej chóralnym refrenem. Przykładem takiej zmienności jest wzmianka o „normalnej cioci”, która „może dawać jak ta kocia”. Ta dynamiczność jest charakterystyczna dla utworów ludowych, które są żywe i dostosowywane do kontekstu, w którym są śpiewane.

Ciekawostką jest zwrotka dotycząca studenta: „A czy zwykły młody student, może raz w tygodniu z trudem? Och nie, och nie, och nie, nie, on w stołówce żywi się”. Jest to jedyna odmowa w całym utworze, humorystycznie usprawiedliwiająca brak aktywności seksualnej studenta jego ubóstwem i żywieniem się w stołówce. Ten fragment wprowadza moment autoironicznego komentarza społecznego, jednocześnie podtrzymując lekki i żartobliwy ton piosenki.

Finałowa zwrotka o „rolniku postępowym”, który „sam zapładnia swoje krowy” i „każda krowa postępowa, rolnikowi dać gotowa”, ponownie powraca do motywu zwierzęcego i bezpośredniego odniesienia do płodności i instynktów, zamykając krąg absurdalnego, lecz konsekwentnego w swojej wymowie tekstu.

Piosenka "Cztery razy po dwa razy" jest często wykonywana przez różnorodne zespoły specjalizujące się w muzyce biesiadnej, takie jak Kapela Biesiadna, Lwowianie & Biesiadne Hity, Zespół MILA, Big Dance czy nawet Bayer Full, co świadczy o jej szerokiej adaptacji i popularności w różnych nurtach muzyki rozrywkowej i ludowej. Niektórzy widzą w niej nawet prekursora polskiego disco polo, co wskazuje na jej wpływ na rozwój polskiej muzyki rozrywkowej. Piosenka ta, choć niektórzy mogą uznać jej tekst za prostacki czy wulgarny, pełni funkcję wentyla bezpieczeństwa, pozwalając na wspólne śmiech i swobodne poruszanie tematów, które w innych okolicznościach byłyby krępujące. Jest to utwór, który doskonale odzwierciedla ducha polskiej biesiady – radości, wspólnego śpiewu, zabawy i bezpretensjonalnego humoru, często na granicy dobrego smaku, ale zawsze z przymrużeniem oka.