Interpretacja Rain in Numbers - Beach House

Utwór "Rain in Numbers" autorstwa Beach House, początkowo ukryty na ich debiutanckim, imiennym albumie, a później oficjalnie wydany na B-Sides and Rarities w 2017 roku, to fascynujące, niemal eteryczne studium melancholii i niemożliwego do ucieczki losu. Jako hidden track, kompozycja ta wyłaniała się z ciszy po utworze "Heart and Lungs", zaskakując słuchaczy swoją surowością i intymnością. Jest to szczególnie interesujące, biorąc pod uwagę, że wiele późniejszych nagrań Beach House dążyło do "gigantycznej, krystalicznej, panoramicznej przestrzeni dźwiękowej", odchodząc od wczesnego "lo-fi" brzmienia.

Tekst piosenki rozpoczyna się od obrazu "Clouds part", sugerującego chwilę jasności, ulotnego momentu nadziei lub prześwitu w mroku. Jednakże, to poczucie ulgi szybko ustępuje, gdy podmiot liryczny stwierdza: "She's rolling down the water / But it always rains". Ten wers rysuje obraz nieustannej walki lub próby posuwania się naprzód ("rolling down the water"), która niezmiennie napotyka na przeszkody, smutek czy nieodłączną trudność, symbolizowaną przez deszcz. Jest to symbol cykliczności problemów, poczucia, że bez względu na wysiłek, pewne trudności są nieuchronne.

Kluczowym elementem utworu jest powtarzające się zdanie "And we'll hold you / The rest of your life". Linia ta jest głęboko ambiwalentna. Z jednej strony może być interpretowana jako obietnica wiecznego wsparcia i komfortu, niezachwianej obecności. Z drugiej strony, w kontekście ogólnego, chilling i somber nastroju utworu, może brzmieć raczej jak nieuchronne więzienie, los, którego nie da się uniknąć, a nawet przerażające nawiedzenie. Jeden z fanów na Reddicie przywołał inną interpretację tej linii, słysząc "I will haunt you for the rest of your life", co jeszcze mocniej podkreśla mroczny i depresyjny wydźwięk, rezonujący z osobistymi doświadczeniami zmagań z depresją.

Werset "In your lace were you lazy? / Always counting a first time" wprowadza element retrospekcji i autorefleksji. "Lace" może symbolizować coś delikatnego, ulotnego, być może przeszłą niewinność lub niezrealizowane marzenia. Pytanie o lenistwo może być wyrzutem sumienia lub zapytaniem o utracone szanse. "Always counting a first time" sugeruje niezdolność do pójścia dalej, ciągłe powracanie do punktów początkowych, poszukiwanie nowych otwarć, które jednak nigdy nie prowadzą do prawdziwej zmiany. To dążenie do "pierwszych razów" może być próbą odnalezienia czystości lub zapomnienia o ciężarze doświadczeń, ale jednocześnie always counting wskazuje na obsesyjne analizowanie przeszłości.

Kolejna sekwencja "She's rolling down the window / But it always rains" wzmacnia motyw daremności i cykliczności. Otwieranie okna – gest otwarcia się na świat, poszukiwania świeżego powietrza lub perspektywy – jest konsekwentnie niweczone przez always raining (zmieniające się na it's always raining w późniejszych powtórzeniach), symbolizujące nieustającą obecność smutku, przeszkód czy wewnętrznej burzy. Okno, choć otwarte, nadal pełni funkcję bariery, przez którą widok pozostaje zamazany.

Wers "Spend your money acting funny / Get yourselves in the hall room" wnosi do piosenki nutę obserwacji zewnętrznej, być może krytyki konsumpcyjnego lub powierzchownego sposobu radzenia sobie z problemami. "Acting funny" może odnosić się do fasady, jaką ludzie przybierają, próbując ukryć swoje cierpienie lub zaangażować się w bezcelowe rozrywki. "Hall room" może symbolizować ciasne, monotonne, a nawet przytłaczające otoczenie, w którym jednostki tkwią w bezruchu, bez prawdziwej swobody czy sensu. Może to być metafora życia sprowadzonego do minimalnej egzystencji, gdzie wszelkie próby "zabawy" są jedynie nieudolną ucieczką.

Victoria Legrand i Alex Scally, tworzący Beach House, często podkreślają intuicyjność i wspólny, niemal symbiotyczny charakter ich procesu twórczego, opisując go jako "one mind, two bodies, four hands". Ta jedność w podejściu do muzyki pozwala im na eksplorowanie głębokich emocji, dążenie do "czynienia nieskończoności namacalną poprzez dźwięk i poetyckie rozumowanie". W "Rain in Numbers", minimalistyczne instrumentarium – "out of tune piano, deep cello (bass?), and electric guitar", z "drowsy and sorrowful" wokalem – zmusza słuchacza do intymnego obcowania z tymi uczuciami. Brak bogatych aranżacji, tak charakterystycznych dla ich późniejszego "dream popowego" brzmienia, sprawia, że emocje są undistilled. Utwór stanowi odizolowane doświadczenie, odmienne od innych kompozycji zespołu pod względem stylu i nastroju, a jednocześnie utrzymuje spójność z melancholy, existential, anxious, or somber energy obecną w całej ich dyskografii.

Ostatecznie, "Rain in Numbers" jest nastrojowym portretem ludzkiej kondycji, naznaczonej próbami ucieczki od niezmiennych wzorców cierpienia i nieuchronności przeszłości. Pomimo chwilowej jasności, deszcz zawsze powraca, a obietnica "będziemy cię trzymać" wybrzmiewa zarówno jako komfort, jak i subtelne ostrzeżenie przed życiem w niekończącym się uścisku melancholii.