Utwór „Rin” autorstwa BBualdo x Davsky to głęboko emocjonalna i introspektywna podróż przez ból utraconej miłości, samotność i artystyczne zmagania, silnie osadzona w uniwersum popularnego anime Naruto. Choć szczegółowe wywiady dotyczące samego utworu „Rin” mogą być trudne do znalezienia, kontekst twórczości Davsky'ego i BBualdo, w szczególności albumu „12 Ścieżek Bólu”, rzuca światło na ich inspiracje. Płyta ta, jak wynika z informacji towarzyszących utworowi „Gaara”, jest całkowicie inspirowana Naruto i dotyka spraw sercowych, walki z rutyną i toksycznością, które towarzyszą nam na co dzień, a wszystko to zestawione jest z wydarzeniami i postaciami z anime. Ta informacja jest kluczowa dla pełnego zrozumienia „Rin”.

Refren utworu, powtarzające się pytanie „Gdzie się podziała miłość?, gdzie się podziałaś ty?”, jest centralnym punktem pieśni, wyrażającym dojmującą stratę i tęsknotę. „Inicjały naszych imion utonęły w wiosce mgły” sugeruje, że wspomnienia o wspólnym czasie zacierają się, stają się nieuchwytne i mgliste, podobnie jak nazwy miejsc w świecie Naruto, gdzie wioski bywają często nazwane od otoczenia. Powtórzone siedmiokrotnie imię „Rin” nie jest przypadkowe. W kontekście inspiracji Naruto, odnosi się ono bez wątpienia do Rin Nohary, postaci tragicznie związanej z Kakashim i Obito, której śmierć stała się katalizatorem wielu wydarzeń w fabule. Dla artysty „Rin” symbolizuje zatem nie tylko utraconą ukochaną osobę, ale i utraconą niewinność, nadzieję, czy pewien ideał miłości. Stanowcze „Serca nie oddam zdzirom żadna z nich nie była Rin” podkreśla, że dla podmiotu lirycznego, żadna inna relacja nie jest w stanie zastąpić tej jednej, wyjątkowej, która odeszła, co odzwierciedla idealizację straconej miłości i niemożność pójścia dalej.

Pierwsza zwrotka zagłębia się w osobiste zmagania artysty. Wspomina obietnice bycia „lepszym w tym”, co odnosi się do poświęcenia dla swojej twórczości, w którą każdego dnia wkłada całe serce. „Mam plany wełbie przez które śmiali się zemnie nie dawali wiary dałaś ty to najważniejsze” ujawnia wcześniejsze niedowierzanie otoczenia i rolę „Rin” jako jedynego źródła wiary i wsparcia. Tekst piosenki, staje się dla niego swego rodzaju terapią: „Wyrzucam z siebie cały syf na tych trakach / Mam w głowie myśli o których nie wie nikt tylko kartka”. To prywatny pamiętnik, miejsce bezpieczne, gdzie może wyrazić to, czego nie jest w stanie powiedzieć nikomu innemu. Porównanie kartek pomagających walczyć do „Shikigami no Mai” (Techniki Tańca Shikigami) Konan z Naruto, która posługiwała się papierem jako bronią, wzmacnia obraz pisania jako narzędzia obrony i ekspresji. Mimo depresyjnych myśli, które „ściągają na dno”, artysta odmawia poddania się, uznając, że choć życie boli, nikt nie obiecywał, że będzie łatwo. Wyrzuca z siebie demony przeszłości, mówiąc „Poznasz na wylot przebiło chidori”, co jest bezpośrednim odniesieniem do techniki Chidori Kakashiego, symbolizującej przeszywającą siłę i determinację. Smutne konkluzje: „Tylko ty byłaś Rin ja nie umiałem docenić / Kiedy wspomnę o tym nie wiem czy to mi się śni / Bo moje sny to nie my a mogliśmy być w nich” wyrażają głęboki żal i poczucie straconej szansy, niemożność zrealizowania wspólnych marzeń.

Druga zwrotka to prawdziwa gratka dla fanów Naruto, pełna złożonych porównań i nawiązań. Artysta identyfikuje się z Rin Nohara, mówiąc „Czasem się zmuszam jak Rin, dlatego tłumie uczucia jak Rin / Zamykam w sobie na siłę jak Rin, siedzi tu we mnie jak jinchūriki”. Rin była jinchūriki Trzyogoniastego, zmuszoną do ukrywania potężnej mocy w sobie, co doprowadziło ją do tragicznego końca. To zestawienie podkreśla wewnętrzne cierpienie i tłumienie emocji przez podmiot liryczny. Odwołania do Haku („Zimny jak Haku” – symbolizujący lojalność i bezgraniczne oddanie, ale i melancholię), Hidan’a („muszę sam coś zabijać jak Hidan” – oznaczające nieustanne, bolesne zmagania, być może z własnymi problemami, jak Hidan z rytuałem Jashina), czy Kakuzu („Bądź jak Kakuzu i za nim zakopią mnie żywcem to może mnie zdarzysz pozszywać” – prośba o ratunek i scalenie, zanim będzie za późno, tak jak Kakuzu potrafił łączyć ciała) tworzą mozaikę wewnętrznych konfliktów. Poczucie zagubienia wyraża się w słowach: „Nie ma mnie, dopóki nie odnajdę siebie to nie ma mnie”. Co więcej, ból, który odczuwa, jest „bardziej niż Pain” – co jest silnym odniesieniem do lidera Akatsuki, którego imię oznacza cierpienie. Motyw Minato, Jiraiyi i Edo Tensei dodatkowo pogłębia interpretację. „Nie do pary wiecznie minato flashback zajmuje miejsce wszędzie gdzie jestem to nie chce wszędzie gdzie nie chce to jestem” może symbolizować poczucie bycia w cieniu przeszłości lub niechciane powroty wspomnień. „Blizna na serce jak Jiraya sensei” odnosi się do głębokiego żalu i trwałego śladu po stracie. W końcu, przewrotne „Dla mnie nie żyjesz i dzięki temu to ja żyje jak Edo Tensei / Bo zabiłem na chwilę po to żeby otworzyć oczy i od nowa złapać powietrze” sugeruje, że zaakceptowanie „śmierci” tej miłości, choć bolesne, pozwoliło mu na pewien rodzaj odrodzenia, na zyskanie perspektywy i „złapanie powietrza”, podobnie jak Edo Tensei, technika przywracająca zmarłych, paradoksalnie daje im drugie życie, choć w innej formie. Zakończenie utworu z ostrym odcięciem się od tych, którzy nie wspierali go w trudnym czasie, „Jak Temari nie było cię kiedyś to teraz milcz / nie było cię kiedyś to c'est la vie, nie było cię kiedyś to nie ma nic”, pokazuje determinację i dążenie do ochrony własnego, wewnętrznego świata przed fałszywymi czy obojętnymi osobami.