Piosenka „Samotność” autorstwa Bastiego i Trautiego to głęboko osobista i intensywna narracja o rozczarowaniu, zdradzie i poszukiwaniu sensu w świecie pełnym hipokryzji. Utwór od początku do końca przesiąknięty jest poczuciem izolacji, co podkreśla refren „Przez życie idę sam / Ramie w ramie idę sam”. Powtórzenie tych słów nie tylko wzmacnia motyw osamotnienia, ale również sugeruje wewnętrzną walkę – podmiot liryczny czuje się sam, nawet gdy pozornie otoczony jest ludźmi, co wskazuje na emocjonalną pustkę i brak prawdziwego zrozumienia.

Pierwsza zwrotka rozpoczyna się od cynicznej refleksji nad koniecznością twardości w życiu: „Teraz trzeba twardym być, emanować siłą”. To zgorzkniałe spostrzeżenie prowadzi do otwartej krytyki życia, które „potrafi wymagać żebyś był jak skurwysyn”. Artysta z goryczą zauważa, że złe chwile „w mózgu jak blizny wyryte” pozostają na zawsze, podczas gdy te dobre szybko odchodzą w zapomnienie. Kluczowym momentem w tekście jest dwukrotnie powtarzana wzmianka o „płycie”, która miała być przyczyną wszelkich problemów: „Dlaczego wszystko się popierdoliło przez tą płytę” oraz „Kiedy zaczęliśmy płytę to zaczęło się pierdolić”. Te fragmenty silnie sugerują, że utwór jest bezpośrednią reakcją na konkretne wydarzenia związane z działalnością muzyczną duetu. Mimo intensywnych poszukiwań informacji na temat Bastiego i Trautiego, jak również konkretnego albumu, który mógłby być przyczyną tak głębokiego rozczarowania, nie odnaleziono szczegółowych danych na temat tej „płyty” ani publicznych wywiadów czy ciekawostek, które rzuciłyby światło na ich karierę czy historię utworu „Samotność”. Można jedynie przypuszczać, że odnosi się to do jakiegoś projektu muzycznego, który zamiast przynieść sukces, stał się źródłem konfliktów i negatywnych doświadczeń, prowadząc do zdrad i rozczarowań w kręgu znajomych czy współpracowników.

Podmiot liryczny wyraża frustrację z powodu zawistnych ludzi, którzy widzą sukces jedynie w nieuczciwych działaniach: „Że podobno tylko kurwy mają coś do osiągnięcia”. Mimo to, artysta manifestuje swoją niezłomną wiarę w talent i siłę swojej twórczości: „Mimo to dalej piszę, piszę bo mam talent / Ale dalej słyszę, słyszę że mam przejebane”. Jest to świadectwo autentyczności i nieugiętej postawy wobec krytyki. Obraz „ludzkiej twarzy przyozdabiającej głowę diabła” to gorzka konstatacja na temat ludzkiej natury, która niszczy wszystko, co dobre. Końcowe „Sorry za ten tekst, pisałem go i byłem sam” jest jednocześnie przeprosiną za wulgarność i surowość wyrazu, jak i podkreśleniem samotności towarzyszącej procesowi twórczemu.

Druga zwrotka rozwija temat utraconych przyjaźni i głębokiego rozczarowania otoczeniem. „Każdy myśli o sobie, każdy na swój tyłek patrzy” to obserwacja egoizmu, który zniszczył dawne więzi. Zdrada jest tu szczególnie bolesna: „Byłem bardzo za nimi, lecz nie byłem dla nich ważny” oraz „Zamiast nas wspierać na przeciw stanęli oni / Zamiast nam pomagać, próbowali nas zgnoić”. To nie tylko brak wsparcia, ale wręcz aktywne dążenie do zniszczenia. Jednakże, pomimo tej gorzkiej prawdy, artysta deklaruje niezłomną wolę kontynuowania swojej pasji: „Życie jest parszywe ale toczy się dalej / Wielu z was by tego chciało, ale ja nie przestanę / Będę robił to co kocham bo mam talent”. To wyraz autonomii i determinacji, by podążać własną drogą, niezależnie od negatywnych ocen czy trudności.

Refleksja nad „światem zawistnych ludzi z zatrutymi językami” powtarza się kilkakrotnie, budując obraz świata jako miejsca, w którym łatwo o zranienie i poczucie osamotnienia. „W tym świecie zostaliśmy sami” – to ostateczna konkluzja. Mimo wszystko, w tekście pojawia się iskierka nadziei i swego rodzaju szczęścia odnalezionego w rapie: „Teraz jestem szczęśliwy, chociaż czasem mi brak / Tamtych chwil z nimi na szczęście został mi rap”. Muzyka staje się ucieczką, jedynym, co pozostało i daje ukojenie. Utwór kończy się poczuciem wyzwolenia i zrozumienia: „W porę przejrzałem na oczy, miałem zajebisty fart”. Mimo traumatycznych doświadczeń, podmiot liryczny zyskuje cenną perspektywę i siłę, by iść dalej, nawet jeśli oznacza to samotną drogę. Piosenka "Samotność" to zatem nie tylko opowieść o bólu i rozczarowaniu, ale także o odnalezieniu własnej wartości i wierności sobie w obliczu przeciwności losu, gdzie jedynym stałym towarzyszem pozostaje własna twórczość.