Adam Lambert w utworze „Ghost Town”, wydanym jako główny singiel z jego trzeciego albumu studyjnego The Original High w 2015 roku, snuje opowieść o rozczarowaniu i emocjonalnej pustce, spowitej w urzekający, taneczny bit deep house'u. Piosenka, której współautorami są Adam Lambert, Sterling Fox, Ali Payami i Tobias Karlsson, a produkcję nadzorowali giganci popu – Max Martin i Ali Payami, stanowi połączenie melancholii i energii. Sam Lambert określił ją jako „trochę schizofreniczną”, mówiąc Ryanowi Seacrestowi, że „wszyscy doświadczamy bólu serca, wszyscy przechodzimy przez rzeczy, które sprawiają, że stajemy się trochę zgorzkniali w życiu, a piosenka w pewnym sensie pyta: 'Hej, mimo to wszystko, czy nadal jestem w stanie kochać? Czy to mi się przydarzy? Czy jest mi to pisane?'”

Tekst rozpoczyna się od symbolicznego obrazu: „Died last night in my dreams / Walking the streets / Of some old ghost town” (Umarłem zeszłej nocy w moich snach / Spacerując ulicami / Jakiegoś starego miasta widmo). To natychmiast wprowadza słuchacza w stan wewnętrznej śmierci, metaforę emocjonalnego wypalenia lub poczucia, że porusza się po opuszczonym krajobrazie psychicznym. W dalszej części podmiot liryczny wyznaje: „I tried to believe / In God and James Dean / But Hollywood sold out” (Próbowałem wierzyć / W Boga i Jamesa Deana / Ale Hollywood się sprzedało). Ten fragment wyraża głębokie rozczarowanie zarówno ideałami duchowymi, jak i ikonami popkultury, które kiedyś symbolizowały autentyczność i bunt. Lambert wyjaśnił, że „sprzedanie się Hollywood” to metafora bycia zawiedzionym przez miłość. W jednym z wywiadów wspomniał o inspiracji ikonami „retro Hollywood”, takimi jak James Dean i Elvis.

Obraz „Saw all of the saints / Lock up the gates / I could not enter” (Widziałem wszystkich świętych / Zamykających bramy / Nie mogłem wejść) potęguje poczucie wykluczenia i opuszczenia przez tradycyjne źródła nadziei czy zbawienia. Następnie, desperackie wołanie „Walked into the flames / Called out your name / But there was no answer” (Wszedłem w płomienie / Wołałem twoje imię / Ale nie było odpowiedzi) sugeruje daremne poszukiwanie połączenia lub ukojenia w obliczu destrukcyjnych doświadczeń. Kulminacją tych uczuć jest powtarzające się, hauntingowe refren: „And now I know my heart is a ghost town” (A teraz wiem, że moje serce to miasto widmo). To potężna deklaracja emocjonalnej pustki, gdzie miasto widmo symbolizuje miejsce, w którym infrastruktura miłości wciąż istnieje, ale brakuje w niej życia i obecnych mieszkańców – są tylko wspomnienia.

Wersy takie jak „All the machines / Had been disconnected” (Wszystkie maszyny / Zostały odłączone) oraz „And all of my friends / Had been disaffected” (I wszyscy moi przyjaciele / Zostali zrażeni) ukazują obraz rozpadu połączeń w nowoczesnym świecie i utraty relacji międzyludzkich. Piosenka porusza również temat poszukiwania zaufania w zdziesiątkowanym, niemoralnym społeczeństwie: „Now, I'm searching for trust / In a city of rust / A city of vampires” (Teraz szukam zaufania / W mieście rdzy / Mieście wampirów). „Miasto wampirów” może być interpretowane jako odniesienie do Los Angeles, postrzeganego jako miejsce dekadencji i braku wartości. Wzmianka „Tonight, Elvis is dead / And everyone's spread / And love is a satire” (Dziś wieczorem Elvis nie żyje / I wszyscy się rozeszli / A miłość to satyra) podkreśla poczucie, że nawet ikony kultury umarły, a miłość stała się pustym gestem, pozbawionym autentyczności.

W wywiadzie dla Daily Star, Lambert ujawnił, że utwór odzwierciedla etap w jego życiu, kiedy czuł się „zagubiony”. Powiedział: „'Ghost Town' to stwierdzenie, które mówi: 'Myślałem, że wiem, czego chcę, myślałem, że wiem, kim jestem, ale teraz czuję się pusty i zagubiony'. To punkt wyjścia dla albumu i podróży, którą odbywamy”. Charakterystyczny gwizd w utworze, który pojawia się po „soft rockowym” wstępie, został stworzony, aby sygnalizować, że to nie jest typowa piosenka rockowa, a cała produkcja strategicznie wykorzystuje syntezatory, aby oddać emocjonalny krajobraz opuszczonego serca Lamberta.

Mimo mrocznego tonu tekstów, Max Martin i Ali Payami stworzyli dla „Ghost Town” porywający, głęboki house'owy bit, który Adam Lambert opisał jako „hipnotyczny sen pełen surrealistycznych obrazów osadzonych na minimalnym, ale potężnym deep house'owym bicie”. Ta kontrastowa fuzja smutku z taneczną energią jest kluczowym elementem utworu, odzwierciedlającym dwoistość współczesnego doświadczenia – gdzie zewnętrzne pozory blasku mogą skrywać wewnętrzną pustkę. Teledysk, wyreżyserowany przez Hype'a Williamsa, utrzymany jest w czerni i bieli, co potęguje egzystencjalne tematy piosenki. Lambert wspominał, że inspiracją do wizualizacji były „filmy modowe” oraz ikony takie jak James Dean czy Clint Eastwood jako „Brudny Harry”. Co ciekawe, na planie teledysku panowała swobodna atmosfera, a Adam zaprosił swoich przyjaciół, co sprawiło, że było to „jak domówka”, pomimo mrocznego charakteru piosenki. To „miła równowaga”, jak stwierdził, bo beat i taniec pomagają „wyciągnąć cię ze smutku”.

W warstwie tekstowej „Ghost Town” to również manifest buntu i rezygnacji, wyrażony w bridge'u: „There's no one left in the world / I'm gunslingin' / Don't give a fuck if I go / Down, down, down” (Nie ma nikogo na świecie / Strzelam z rewolweru / Mam gdzieś, czy upadnę / Na dno, na dno, na dno). Ta postawa „gunslingin'” (rewolwerowca) symbolizuje, że podmiot liryczny nadal ma wiarę i cel, by żyć według swoich zasad, nie przejmując się konsekwencjami. Ostatecznie, powracający motyw „I got a voice in my head that keeps singing / Oh, my heart is a ghost town” (Mam głos w głowie, który wciąż śpiewa / Och, moje serce to miasto widmo) podkreśla niezmienność i głębokie zakorzenienie tego uczucia pustki, które staje się jego własną, wewnętrzną melodią. Utwór ten, niemal dekadę po premierze, wciąż rezonuje z publicznością, stając się hymnem dla każdego, kto doświadczył rozczarowania, samotności i pustki towarzyszącej pogoni za marzeniami.