Interpretacja 어쩌면 위로가 필요했던 우리 - 20 Years of Age

Piosenka „어쩌면 위로가 필요했던 우리” (ang. „Perhaps We Needed Comfort”) autorstwa 20 Years of Age (스무살) to głęboko refleksyjny utwór, wydany 24 czerwca 2016 roku. Wpisuje się on doskonale w charakterystyczny dla artysty styl indie-ballad i folk-akustycznych kompozycji, znanych z delikatnych melodii i tekstów poruszających uniwersalne ludzkie doświadczenia. Sam pseudonim „20 Years of Age” (스무살), czyli „Dwudziestolatek”, często sugeruje tematykę przechodzenia z wieku młodzieńczego w dorosłość, nostalgię za minionym czasem oraz poszukiwanie komfortu w obliczu życiowych wyzwań.

Utwór przyjmuje formę wzruszającego listu z teraźniejszości do samego siebie w przeszłości, stanowiąc intymną rozmowę między dojrzałym „ja” a jego młodszą, nieświadomą jeszcze przyszłych trudności, wersją. Piosenka rozpoczyna się od słów „Hello, jak się masz? Czy tam słyszysz? Ja, w mundurku szkolnym, gdzieś w klasie” (Hello jal jinaeni geogin eottae deutgo issni gyobogeul ipgo issdeon gyosil eodingae na marya). To zaproszenie do retrospekcji, do momentu, gdy podmiot liryczny był jeszcze uczniem, pełnym nadziei i zapewne pewnych lęków. Wspomina czasy, kiedy młodsza wersja „ja” „nie czuła się najlepiej” i „chciała szybko przybyć tutaj, gdzie myślała, że będzie trochę swobodniej” (byeollo mot jinaeni haru ppalli ogo sipni jom deo jayurowojil geora saenggakhaneun yeogiro mariya). To uosabia powszechne pragnienie młodych ludzi, by dorosnąć i uciec od ograniczeń szkoły, wierząc, że dorosłość przyniesie upragnioną wolność.

Dalsza część tekstu ukazuje jednak nieco bardziej skomplikowaną prawdę. Teraźniejsze „ja” przyznaje, że „teraz też jest całkiem nieźle”, ale jednocześnie wyraża niepewność, „jak bardzo obecne dni przypominają te, o których marzyłeś” (geurae jigeum i gosdo sseok gwaenchanheun deushae nega kkumkkudeon nalgwa eolmana daha issneunji moreujiman). To subtelne rozczarowanie lub raczej realistyczne spojrzenie na dorosłość, która, choć przynosi pewną swobodę, często nie jest tak idylliczna, jak ją sobie wyobrażaliśmy w młodości. Kluczowym fragmentem jest prośba o pamięć: „Jeśli słuchasz, proszę, pamiętaj, że zanim 'ty' tam stałeś się 'mną' teraz, było naprawdę ciężko” (deutgo issdamyeon gieokhaejullae geu gosui nega jigeum naega doegikkaji sasil cham himdeureossgeodeun). Podkreśla to, że droga do dorosłości jest pełna wyzwań, a każdy etap życia niesie ze sobą swoje własne obciążenia.

Piosenka nabiera melancholijnego tonu, gdy podmiot liryczny uświadamia sobie niemożność powrotu do przeszłości. „Mogę pojechać na drugi koniec świata, ale nie mogę wrócić do miejsca, w którym jesteś, bez względu na to, co zrobię” (jigu bandaepyeondo gal su issneunde mariya nega issneun geu goseun eotteohge haedo gal suga eopseo). Ten wers pięknie oddaje uczucie nieodwracalności czasu i niemożności cofnięcia się do utraconych momentów. Młodość, choć być może niedoceniana w swoim czasie, staje się teraz „miejscem jak ze snu” (nega issneun geu gosi jigeum naegen kkumgateun gosiya). Podmiot liryczny pragnie „napisać list do siebie tamtego, który miał wielu ludzi do nazwania przyjaciółmi, który nie był samotny” (chingura bureul su issneun saramdeuri manhassdeon sseok oeropji anhassdeon geu gosui naege pyeonjireul sseo). Jest to wyraz nostalgii za prostotą i poczuciem przynależności, które często towarzyszą wczesnym latom życia. W ogólnym dorobku artysty 20 Years of Age można znaleźć utwory utrzymane w formie dialogu, a „어쩌면 위로가 필요했던 우리” czerpie z tego elementu, tworząc jednostronny dialog z przeszłym „ja”, co nadaje mu jeszcze bardziej osobistego i intymnego charakteru.

Ostatecznie, piosenka przechodzi w przesłanie nadziei i pocieszenia. „Dzisiaj się nawarstwia, i to 'ty' z tamtego miejsca stajesz się 'mną'. Nie bój się więcej śmiać, płakać i upadać” (oneuri ssahyeoseo geu gosui nega naega dwae jom deo manhi usgo ulgo neomeojineun geol duryeowohaji ma). To zachęta do akceptacji każdej emocji i doświadczenia, zarówno tych dobrych, jak i złych. Podmiot liryczny zapewnia: „Niebo, nawet gdy jest ciemne, zawsze ujawnia światło słoneczne i na pewno się rozjaśnia, i ty” (haneureun eonjena eoduwossdagado inae haessareul deureonaemyeo bandeusi malkajyeo and you). To uniwersalne przesłanie, że po burzy zawsze wychodzi słońce, jest symbolicznym zapewnieniem, że nawet w najtrudniejszych chwilach należy wierzyć w nadejście lepszego jutra. Piosenka staje się więc formą samopomocy, listem pocieszenia, który przypomina, że mimo trudności, życie toczy się dalej, a doświadczenia kształtują nas, prowadząc do dorosłości. Wrażliwość i melancholia, przeplatane nadzieją, to cechy, które sprawiają, że utwory 20 Years of Age rezonują z wieloma słuchaczami, oferując im przestrzeń do refleksji i ukojenia.