Piosenka "Worst" zespołu Waterparks to surowa i niezawoalowana wylewka bólu, złości i zdrady po niszczycielskim rozstaniu. Już od pierwszych wersów słuchacz zostaje wrzucony w emocjonalny wir narratora: "Dealing with this shit sober's got me fucked up". To natychmiastowe wyznanie podkreśla walkę z trzeźwością, sugerując, że ból jest tak intensywny, iż bohater zazwyczaj uciekał się do eskapizmu, ale teraz jest zmuszony stawić mu czoła. Następujące pytanie: "I know it's hard but is all love 'tough love'?", sugeruje związek być może naznaczony trudną dynamiką lub postrzeganym brakiem autentycznej troski, ukrytym pod płaszczykiem niezbędnej surowości. Dosadny opis "Anxiety is real, depression's very heavy / I wear them both inside my hoodie, wear them out to get me" personifikuje te zmagania ze zdrowiem psychicznym, przedstawiając je jako nieuniknioną część jego tożsamości i doświadczeń w tym trudnym okresie.

Centralny punkt konfliktu i złamanego serca zostaje ujawniony w wersach: "You wanna get drunk so you can't remember nothing / It was me or whiskey, now you're pissed I wasn't bluffing / Fuck it, took a couple shots, don't you dare fucking miss me / Miss Unfaithful hit the backboard breaking bed springs." Ten fragment mocno sugeruje partnera zmagającego się z nadużywaniem alkoholu i, co kluczowe, niewiernością. Postawiony wybór — "me or whiskey" — był najwyraźniej poważnym ultimatum, a złość partnerki na narratora za jego konsekwencję ("now you're pissed I wasn't bluffing") podkreśla głęboko zakorzeniony problem zaufania i zaangażowania. Przydomek "Miss Unfaithful" nie pozostawia wątpliwości co do doświadczonej zdrady, potęgując emocjonalny ciężar piosenki.

Refren pełni funkcję ostatecznej, wściekłej deklaracji zerwania więzi: "So delete us from your phone and never look back / Fuck you and your friends and LA, you know I mean that / I, I, I / Think you're the worst of them, think you're the worst". To brutalne odrzucenie wykracza poza samą byłą partnerkę, obejmując jej krąg towarzyski, a nawet miasto Los Angeles, co sugeruje, że te elementy są nierozerwalnie związane z bolesnymi wspomnieniami. Powtarzające się stwierdzenie "Think you're the worst of them, think you're the worst of them all" jest potężnym, oczyszczającym uwolnieniem nagromadzonej goryczy i urazy.

Co ciekawe, "Worst" zajmuje znaczące miejsce w dyskografii Waterparks. Jest powszechnie rozumiane jako utwór napisany przez frontmana Awstena Knighta o jego burzliwym związku z byłą dziewczyną, Ciarą. Piosenka początkowo istniała jako demo, które Knight osobiście wyciekł, będąc jeszcze pod skrzydłami Equal Vision Records, pomimo potencjalnych konsekwencji ze strony wytwórni, co podkreślało intensywnie osobisty i pilny charakter jej przesłania. Knight nagrał nawet elementy utworu w surowym, intymnym otoczeniu – w hotelu lub w autobusie koncertowym – będąc w trasie, znajdując prywatną chwilę na wyrażenie tych głęboko osobistych uczuć bez obecności innych. Włączenie autentycznych dźwięków otoczenia z Houston, nagranych przez Knighta w czasie, gdy pisał utwór, dodatkowo osadza poczucie czasu i miejsca, czyniąc emocje jeszcze bardziej namacalnymi. Kiedy piosenka została oficjalnie wydana na albumie "Fandom" w 2019 roku, była to "nowa wersja" z dodatkową produkcją, ale zachowała swoją surową szczerość liryczną. Sam album "Fandom" jest uznawany za dzieło w dużej mierze skupiające się na tym bolesnym rozstaniu, stanowiąc wyraźny kontrast do wcześniejszych prac, które zawierały więcej czułych piosenek o tej samej osobie.

Druga zwrotka zagłębia się w złożoność samooceny w obliczu złamanego serca. "It's like, everybody tells you gotta love yourself / It's 20:30 and there's no time for that / But I think it's so weird to actually do that" wyraża cyniczny, niemal wyobcowany pogląd na popularne mantry samopomocy. W ogniu "break up or a breakdown", idea miłości własnej wydaje się odległa, być może nawet udawana lub niemożliwa do prawdziwego przyjęcia, gdy jest się tak emocjonalnie rozbitym. Wers "Nights never been so loud without your voice's sound" pięknie oddaje ogłuszającą ciszę pozostawioną przez nieobecnego partnera, gdzie brak znajomej obecności sprawia, że wewnętrzny chaos staje się głośniejszy.

Narrator następnie bezpośrednio konfrontuje byłą partnerkę w kwestii jej pragnień: "You want a boss or a fucking white boy with a six pack? / Oh, what's that? (What?) / You had both in one but fucked around". Tutaj Awsten Knight podkreśla swoją wartość, sugerując, że uosabiał zarówno pożądane cechy "bossa", jak i powierzchowny urok "sześciopaka", a jednak partnerka i tak "fucked around", marnując to, co mieli. Służy to jako sfrustrowane oskarżenie, podkreślając postrzeganą irracjonalność jej działań w obliczu tego, co, jak wierzył narrator, oferował. Dodatkowo podkreśla swoją wartość: "I'd buy you anything on solid ground, yeah / I'm a poet and you know it, I'm a business, steady growing / Didn't wanna listen but you proved them right / I watched you blow it, fuck it." To nie tylko pokazuje jego hojność i talent ("poet," "business, steady growing"), ale także sugeruje, że inni ostrzegali go przed tą osobą, ostrzeżenia, które początkowo zignorował, ale teraz uważa za boleśnie prawdziwe. Ostateczność "I watched you blow it" zawiera w sobie gorzkie rozczarowanie i nieodwracalne szkody dla związku.

Podsumowując, "Worst" jest potężnym hymnem post-rozstaniowej wściekłości, rozczarowania i asertywności. To głęboko osobista narracja przekształcona w zrozumiałe wyrażenie złamanego serca, uchwytująca chaotyczne, często sprzeczne emocje złości, smutku i wyzywającego odzyskiwania siebie w obliczu głębokiej zdrady.