Utwór "Real Super Dark" zespołu Waterparks, pochodzący z ich piątego albumu studyjnego Intellectual Property (wydanego 14 kwietnia 2023 roku), to intensywna i surowa podróż w głąb wewnętrznego chaosu oraz osobistych zmagań w świetle jupiterów. Piosenka, która została wydana jako czwarty singiel albumu 26 stycznia 2023 roku, wyróżnia się cięższym brzmieniem i bardziej agresywną wokalizą Awstena Knighta, kontrastującą z jej pop-punkowym rodowodem. Sam Knight wspomniał w wywiadzie dla Kerrang!, że album stanowi idealne połączenie poetyckości Entertainment z "dosadnym, szalonym gównem" z FANDOM.

Początek utworu, otwierający się frazą "(Let me speak to your manager) Oh, you mean Benji? He's fucking busy", stanowi satyryczne uderzenie w pretensjonalne zachowania i oczekiwania. Benji to odniesienie do Benjiego Maddena, menadżera Waterparks. Ta linia od razu wprowadza poczucie frustracji i wyczerpania, które przenika cały utwór. Następnie pojawia się enigmatyczna uwaga o Ottie: "If Otto doesn't serial kill me". Otto to perkusista zespołu, Otto Wood. Wzmianka o "seryjnym zabójcy" to długotrwały, ironiczny żart wśród fanów, podsycany faktem, że Otto Wood dzieli imię z historycznym przestępcą, a także skłonnością Awstena do przesadnego, humorystycznego dramatyzowania. Ma to na celu podkreślenie lojalności i czarnego humoru, a nie dosłowne oskarżenie.

Refleksje na temat sławy i alienacji są centralnym punktem piosenki. "I'm out of my cage and I'm on the stage / I'm dying to give you a show / I'm alienated, way overrated" to deklaracja wyzwolenia, ale też natychmiastowe ujawnienie towarzyszącej mu presji i paradoksu bycia zarówno pragnącym, jak i uginającym się pod blaskiem reflektorów. Awsten Knight przyznał, że Joe Ragosta z Patent Pending pomógł mu wydobyć "zabawny element" w piosence, aby skontrastować mroczne treści, jednocześnie wyrażając frustrację, że ludzie często lekceważą głębokie, mroczne tematy Waterparks ze względu na jego żarty.

Najbardziej uderzające są linijki dotyczące fanów: "My fans are the best / They'd love me more dead / But, man, I can't die 'til I finish the album / 'Cause if I could time it right, shit could go Platinum". Fragment ten brutalnie obnaża skomplikowaną relację Awstena z fandomem i mroczną stronę kultury celebryckiej. Podkreśla to ogromną presję na sukces komercyjny i ciągłe tworzenie, nawet kosztem zdrowia psychicznego. Knight w wywiadach mówił o tej "splątanej ścieżce" i tym, że fani bywają "szczęśliwi, że zostali zauważeni", nawet gdy reaguje on negatywnie na ich komentarze.

W piosence dominuje uczucie niepokoju i przeciążenia sensorycznego: "And everyone's freaking me out / I wake up and I'm up and I'm down / Yo, shut the fuck outta your mouth / Bite tongue till there's blood in my mouth". Te wersy realistycznie oddają stan paniki i pragnienie ciszy w obliczu przytłaczającego hałasu zewnętrznego lub natrętnych myśli. Powtarzające się "Da da da da" może symbolizować właśnie te natrętne myśli lub ciągły szum publicznych głosów.

Wersy "I'm Miss Congeniality / Everybody's proud of me / But when they try and tell me / Volume's muted like they're sound asleep" ukazują performacyjny aspekt publicznego życia, gdzie artysta utrzymuje przyjemną fasadę, jednocześnie czując wewnętrzne odłączenie od prawdziwej satysfakcji lub niezdolność do przetworzenia pochwał z powodu własnych problemów. To metafora "klaustrofobii oczekiwań".

Pomimo szczerych prób, terapia wydaje się nie przynosić ulgi: "Therapy's not working / I don't understand, so / I kill time playing tennis / With your favorite bands". Awsten Knight otwarcie mówił o uczęszczaniu na terapię między albumami, która pomogła mu w "uświadomieniach na swój temat". Jednak te linijki sugerują głęboko zakorzeniony, uporczywy problem lub cyniczne spojrzenie na proces terapeutyczny. "Granie w tenisa z twoimi ulubionymi zespołami" to prawdopodobnie metafora swobodnych, być może nieco lekceważących, interakcji z innymi artystami, które jednak nie przynoszą prawdziwego spełnienia.

Centralnym, powtarzającym się refrenem jest "It gets real super dark around the edge of my heart". Ta linia podkreśla, że problemy psychiczne często czają się na obrzeżach, nie zawsze są widoczne na pierwszy rzut oka, ale głęboko wpływają na całe doświadczenie. To "deklaracja wewnętrznych zmagań z 'ciemnością', która często jest ukrywana za żywiołową fasadą". Według Awstena Knighta, miał on instrumentalną wersję utworu już na przełomie 2019/2020 roku, ale teksty zajęły mu znacznie więcej czasu, ponieważ musiały być równie "szalone i fajne", a pośpiech nie wchodził w grę, ewoluując w "pełen chaos" i "niemal kreskówkową" atmosferę. Repetycja refrenu ma charakter inkantacji, wiercąc w sercu słuchacza i budując poczucie wspólnego zrozumienia.