"It Follows" to utwór z debiutanckiego albumu Waterparks, Double Dare, wydanego w 2016 roku. Chociaż zespół wydał później albumy takie jak Greatest Hits w 2021 roku, a Awsten Knight często omawia swoje inspiracje i proces twórczy w wywiadach, konkretne, szczegółowe informacje dotyczące genezy czy osobistego znaczenia "It Follows" w kontekście wywiadów są trudne do znalezienia w dostępnych wynikach. Można jednak podejść do interpretacji tekstu, czerpiąc z ogólnych motywów twórczości Waterparks i samego frontmana, Awstena Knighta, który często porusza tematykę wewnętrznych konfliktów, relacji międzyludzkich i presji, zarówno osobistej, jak i związanej z byciem w świetle reflektorów.

Piosenka otwiera się obrazem chowania "oszczędności życia" w kieszeni kurtki, sugerując wrażliwość i gotowość do poświęceń dla kogoś, nawet za cenę minimalnego kontaktu – "zwykłe spojrzenie wystarczy". Jest to wyraz głębokiego zaangażowania emocjonalnego, być może jednostronnego, gdzie nadzieja na bliskość jest tak silna, że przysłania racjonalne myślenie. Następne wersy, "Grałem te same stare akordy / Aż zaczęły brzmieć fałszywie", metaforycznie opisują monotonię, stagnację lub rozczarowanie w relacji, która straciła swój pierwotny urok i harmonię. Jest to zwiastun nadchodzącego emocjonalnego chaosu.

Refren wpada w ton paranoi i poczucia osaczenia, gdzie miasto staje się "podstępne" (insidious) – powoli, ale nieubłaganie wkraczające w umysł narratora, prowadząc do stanu "majaczenia". Deklaracja "Nie boję się niczego" może być próbą zaprzeczenia wewnętrznemu lękowi lub manifestacją desperackiej odwagi w obliczu przytłaczającej sytuacji. Powtórzenie tych wersów podkreśla poczucie uwięzienia i narastającego szaleństwa.

Centralnym punktem utworu jest wewnętrzny konflikt wyrażony w słowach: "Myślę sercem, a kocham głową / Widzisz w tym problem?". To fundamentalna sprzeczność – namiętność i intuicja (serce) zderzają się z próbą racjonalnego podejścia do uczuć (głowa). Ta dysharmonia jest wykorzystywana przez drugą osobę, która "rozrywa na strzępy" narratora i "pieprzy w głowę", co wskazuje na toksyczną dynamikę relacji, w której emocjonalna otwartość spotyka się z manipulacją lub okrucieństwem. Narrator, dając z siebie wszystko, jest niszczony przez osobę, która bezwzględnie wykorzystuje jego słabości.

Tęsknota za przeszłością jest widoczna w refrenie "Całuj mnie tak, jak nikt by nie pocałował, gdy miałem 15 lat". To pragnienie niewinności, czystości i intensywności młodzieńczego uczucia, wolnego od komplikacji i bólu dorosłych relacji. Mimo prób "cofania czasu" ("spędziłem lata na przewijaniu"), narrator uświadamia sobie, że nadal jest tą samą osobą, co oznacza, że stare wzorce i problemy wciąż się powtarzają. Zwrot "Nie zapraszam tego przypływu, ale on mnie ściga" (I don't invite the head rush, but it follows me) to bezpośrednie nawiązanie do tytułu utworu i kwintesencja jego przesłania – niechciane, intensywne emocje, konsekwencje lub bolesne wspomnienia nieustannie podążają za nim, niezależnie od tego, czy ich pragnie, czy nie.

Kolejne zwrotki kontynuują motywy ukrywania bólu i pustki: "ukryję rzeczy, które mnie ranią / w kieszeni kurtki i pożegnam się z ciszą". To sugeruje próbę ucieczki od cierpienia, ale w sposób skryty i nieskuteczny. "Czekam na nic / Zabijam 'coś do zrobienia'" opisuje egzystencjalną pustkę i brak celu, prowadzący do biernego wyczekiwania. W środku tego marazmu pojawia się gorzkie pytanie "Czy znalazłaś kogoś nowego?", które ujawnia prawdziwe źródło lęku i obsesji narratora – strach przed utratą i zastąpieniem.

W dalszej części utworu powtarzające się motywy "myślenia sercem i kochania głową" stają się coraz bardziej desperackie. Narrator jest "zmęczony czekaniem i zastanawianiem się", marząc o "czymś, co wypali te uczucia", aby "wyciąć je całkowicie i zatrzymać to szamotanowanie". To ostateczny krzyk o uwolnienie od emocjonalnego cierpienia, wskazujący na skrajne wyczerpanie.

Zakończenie piosenki jest najbardziej poruszające, gdy narrator wyznaje: "Rozpadłem się, brakuje mi twojego oddechu". Podkreśla to głębię jego złamanego serca i zależności od drugiej osoby. Ostatnie wersy, "Czy możemy przerwać palce wskazujące winę / Czy zawsze będą za mną podążać?", dotykają tematu obwiniania – zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Czy możliwe jest przełamanie cyklu wzajemnych oskarżeń i uwolnienie się od ciężaru przeszłych błędów i krzywd, czy też te "palce wskazujące winę" będą "zawsze za nim podążać", czyniąc ucieczkę od przeszłości niemożliwą? To pytanie pozostaje otwarte, idealnie oddając poczucie nieuniknionego towarzyszenia problemów, bólu i konsekwencji, które stanowi sedno utworu "It Follows". Piosenka jest głęboką eksploracją toksycznej miłości, wewnętrznego konfliktu i nieuchronności emocjonalnych następstw.