Interpretacja Maybe I Just Have Anxiety - Unklfnkl

Interpretacja utworu "Maybe I Just Have Anxiety" autorstwa UNKLFNKL, z udziałem Katariny, zagłębia się w złożone relacje międzyludzkie i wewnętrzne stany emocjonalne. Piosenka, wydana 15 sierpnia 2025 roku przez Universal Music Romania, ukazuje głębokie uzależnienie podmiotu lirycznego od obecności drugiej osoby jako antidotum na niepokój. Tytułowe "Maybe I Just Have Anxiety" to powtarzająca się mantra, która sugeruje samodiagnozę – niepewne, lecz intuicyjne rozpoznanie własnego stanu emocjonalnego, który wydaje się ustępować w towarzystwie ukochanej osoby.

Tekst rozpoczyna się od bezpośredniego stwierdzenia: "I feel better when you're here next to me" (Czuję się lepiej, gdy jesteś tu obok mnie). To podstawowe wyznanie stanowi fundament całego utworu, podkreślając fundamentalną rolę partnera w zapewnianiu spokoju i bezpieczeństwa. Podmiot liryczny wyraża niemal rozpaczliwą potrzebę tej bliskości, mówiąc: "Maybe i just need a little piece of you, please" (Może po prostu potrzebuję kawałka ciebie, proszę). To zdanie nie tylko akcentuje pragnienie fizycznej obecności, ale także emocjonalnego wsparcia, które jest niezbędne do funkcjonowania. Powtarzalność tych fraz wzmacnia poczucie pilności i centralności tej osoby w życiu narratora.

Kolejne linijki tekstu idą jeszcze dalej w określeniu znaczenia tej relacji: "I don't need no therapy if you're here / Baby, i don't need no pills and thrills, give me chills" (Nie potrzebuję terapii, jeśli tu jesteś / Kochanie, nie potrzebuję pigułek ani wrażeń, które dają mi dreszcze). Te wersy sugerują, że obecność ukochanej osoby jest tak potężna, że zastępuje tradycyjne metody leczenia lęku, takie jak terapia czy farmakologia. Tworzy to obraz partnera jako swoistego lekarstwa, jedynego źródła ukojenia w świecie pełnym potencjalnych zagrożeń lub wewnętrznych turbulencji. Mimo że UNKLFNKL jest również producentem i mikserem utworu, a Katarina jest wymieniona jako wokalistka i tekściarka, brak jest konkretnych wywiadów dotyczących osobistych inspiracji tych artystów do napisania tekstu o lęku. Jednakże, uniwersalność tematu niepokoju i poszukiwania ukojenia w relacjach jest szeroko rezonująca.

W miarę rozwoju piosenki, podmiot liryczny pogłębia opis swojego komfortu: "Im feeling fine when you just be near me / It's like i reach out and you'll be there" (Czuję się dobrze, gdy po prostu jesteś blisko / To tak, jakbym wyciągał rękę, a ty byś tam była). Te słowa malują obraz niezawodności i stałej dostępności partnera, co jest kluczowe dla osoby zmagającej się z lękiem. Poczuciu bezpieczeństwa towarzyszy jednak pewna świadomość zewnętrznego niezrozumienia: "I know we might not make a sense to somebody else" (Wiem, że dla kogoś innego możemy nie mieć sensu). To stwierdzenie wskazuje na intymność i być może nietypowy charakter ich więzi, która nie musi być akceptowana ani rozumiana przez otoczenie. Wzmocnione powtórzeniami frazy "Somebody else" (Ktoś inny), te wersy sugerują, że narrator odcina się od zewnętrznych osądów, znajdując jedyną prawdziwą walidację i spokój w ramionach drugiej osoby.

UNKLFNKL (Gabriel Maga) jest wymieniony jako kompozytor i tekściarz, a Katarina również jako tekściarka i wokalistka. Ich współpraca, w której Gabriel Maga jest także producentem i reżyserem teledysku, pokazuje zintegrowane podejście do tworzenia utworu. Chociaż utwór nie dostarcza szczegółowych informacji o ich osobistych doświadczeniach z lękiem, warstwa liryczna jest na tyle otwarta, że pozwala słuchaczom na identyfikację z przedstawionymi emocjami. Sam artysta UNKLFNKL ma na koncie inne utwory, takie jak "Sorted!" czy "Face", ale "Maybe I Just Have Anxiety" z Katariną wydaje się wyróżniać intymnością i wrażliwością, oferując wgląd w bardzo osobiste przeżycia.

Cała piosenka, poprzez swoją powtarzalną strukturę, odzwierciedla cykliczność myśli i uczuć towarzyszących lękowi, ale także niezachwianą nadzieję i ukojenie płynące z bliskości. To swoisty hymn dla wszystkich, którzy znajdują stabilność i spokój w drugiej osobie, jednocześnie przyznając się do własnych, być może niezrozumiałych dla innych, wewnętrznych zmagań. Jest to subtelne, a jednocześnie potężne przypomnienie o tym, jak głęboko nasze emocje mogą być splecione z obecnością tych, których kochamy.