Interpretacja We're Not Gonna Take It - Twisted Sister

Piosenka "We're Not Gonna Take It" zespołu Twisted Sister, wydana w 1984 roku na albumie "Stay Hungry", to niekwestionowany hymn buntu, który wybrzmiewa z równą siłą dziesiątki lat po swoim debiucie. Utwór, napisany przez frontmana Dee Snidera, stanowi uniwersalny krzyk sprzeciwu przeciwko wszelkim formom opresji i autorytetu. Snider, czerpiąc inspirację z anthemicznych utworów Alice'a Coopera, chciał stworzyć piosenkę, która pozwoliłaby publiczności "podnieść pięści w powietrze w słusznym gniewie".

Tekst piosenki, choć prosty w przekazie, jest celowo niespecyficzny, co pozwala słuchaczom na swobodną interpretację i odniesienie go do własnych doświadczeń. Niezależnie od tego, czy "nie zamierzasz tego znosić" w kontekście rodziców, nauczycieli, szefów, czy szerszych "potęg", przekaz pozostaje ten sam: żądanie prawa do wyboru i odmowa utraty własnego przeznaczenia. Zwroty takie jak "We've got the right to choose" i "This is our life, this is our song" podkreślają kluczową ideę samostanowienia. Osobom stojącym ponad podmiotem lirycznym zarzuca się "protekcjonalność" i "nudne, skonfiskowane życie", co ma na celu odwrócenie ról i podważenie autorytetu opresora.

Co ciekawe, Dee Snider rozpoczął pisanie refrenu już w 1980 roku, lecz dokończenie zwrotek zajęło mu trzy lata. Inspirację do finalizacji utworu czerpał z twórczości Def Leppard, a zwłaszcza ze sposobu, w jaki zespół wykorzystywał wariacje refrenu jako zwrotki. Snider również wspomina glamrockowy zespół Slade jako kluczowe źródło inspiracji dla ogólnego brzmienia utworu. Zaskakującym faktem jest, że główna melodia refrenu, jak Snider odkrył lata później, nieświadomie zapożycza pierwsze sześć nut z kolędy "O Come, All Ye Faithful", którą śpiewał w chórze kościelnym do 19 roku życia. Kultowe, rozpoznawalne bębny otwierające utwór są dziełem perkusisty A.J. Pero.

Piosenka zyskała ogromną popularność dzięki przełomowemu teledyskowi, który był często emitowany w MTV. Wideo, wyreżyserowane przez Marty'ego Callnera, przedstawiało humorystyczną, kreskówkową walkę nastolatka z apodyktycznym ojcem, granym przez Marka Metcalfa (znanego z roli Niedermeyera w filmie "Animal House"). Snider przyznał, że dialog z ojcem w teledysku ("What do you wanna do with your life?") był dla niego osobistą opowieścią o napomnieniach rodzicielskich, która, jak się okazało, rezonowała z wieloma młodymi ludźmi na całym świecie. Mimo że teledysk pomógł w dotarciu do szerokiej publiczności, jego komediowy charakter czasem przesłaniał rockowy etos zespołu.

"We're Not Gonna Take It" stało się również centralnym punktem kontrowersji podczas słynnych przesłuchań Senatu USA w 1985 roku, zainicjowanych przez Parents Music Resource Center (PMRC), grupę współzałożoną przez Tipper Gore. Utwór został umieszczony na ich liście "Filthy Fifteen" ("Parszywa Piętnastka") z zarzutem promowania przemocy. Dee Snider, w swoim pamiętnym zeznaniu przed Senatem, ubranym w podarte dżinsy i kamizelkę, żarliwie bronił wolności słowa artystycznego, argumentując, że teksty piosenki nie zawierają przemocy, a teledysk jest jedynie kreskówkową wariacją na temat "Wilka i Strusia Pędziwiatra", niemającą odzwierciedlać dosłownie treści lirycznej. Podkreślał, że muzyka, podobnie jak literatura, pozostawia miejsce na wyobraźnię i interpretację odbiorcy.

Od tamtej pory piosenka stała się ponadczasowym hymnem protestu i buntowniczym okrzykiem. Była używana jako okrzyk bojowy podczas strajków nauczycieli w Oklahomie i Arizonie w 2018 roku, w japońskich klubach piłkarskich, a nawet w Ukrainie w 2022 roku, gdzie Dee Snider wyraził pełne poparcie dla jej wykorzystania jako zawołania bojowego przeciwko rosyjskiej inwazji. Snider początkowo zezwolił Donaldowi Trumpowi na używanie utworu w kampanii prezydenckiej w 2016 roku, ale później wycofał zgodę, gdy zdał sobie sprawę, że nie zgadza się z poglądami politycznymi Trumpa. "We're Not Gonna Take It" jest dziś uznawana za najczęściej licencjonowaną piosenkę w historii heavy metalu i stale pojawia się w filmach, programach telewizyjnych i grach wideo. To świadczy o jej trwałym znaczeniu jako uniwersalnego symbolu sprzeciwu i walki o własne prawa.