Interpretacja Bonnie Blue Flag - Tradycyjne

„Bonnie Blue Flag” to pieśń marszowa z 1861 roku, głęboko zakorzeniona w historii Skonfederowanych Stanów Ameryki, która stała się nieoficjalnym hymnem czy raczej pieśnią marszową konfederatów podczas wojny secesyjnej, ustępując popularnością jedynie „Dixie”. Słowa napisał irlandzki artysta wodewilowy Harry McCarthy, adaptując melodię ze starej irlandzkiej pieśni „The Irish Jaunting Car”. McCarthy, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych w 1849 roku i osiadł w Arkansas, debiutował z piosenką w Jackson w stanie Mississippi, a następnie wykonywał ją na inauguracji Jeffersona Davisa jako prezydenta Konfederacji w Montgomery w Alabamie w lutym 1861 roku. Pieśń ta zyskała ogromną popularność zarówno wśród żołnierzy, jak i cywilów Południa.

Tytuł utworu nawiązuje do tak zwanej Bonnie Blue Flag – flagi z pojedynczą białą gwiazdą na niebieskim tle, która nie była oficjalną flagą Konfederacji, ale stała się jej silnym symbolem. Flaga ta ma dłuższą historię; po raz pierwszy użyto jej już w 1810 roku jako sztandaru krótkotrwałej Republiki Zachodniej Florydy, a później podobny wzór przyjęła Republika Teksasu. W kontekście wojny secesyjnej, pojedyncza gwiazda początkowo symbolizowała Karolinę Południową – pierwszy stan, który wystąpił z Unii. Następnie, wraz z kolejnymi secesjami, flaga zaczęła reprezentować jedność i niezależność coraz większej liczby stanów.

Tekst piosenki jest jawnym manifestem secesjonistycznym. Pierwsza zwrotka jasno określa tożsamość śpiewających: „We are a band of brothers / And native to the soil / Fighting for our liberty / With treasure blood, and toil”. Podkreśla walkę o wolność i prawa, które zostały „zagrożone” przez „północną zdradę” („Northern treachery”). Jest to bezpośrednie odniesienie do przyczyn, które zdaniem Południa, doprowadziły do wojny, w tym kwestii praw stanowych i niewolnictwa, choć samo niewolnictwo nie jest w pieśni wprost wymienione. Pieśń przedstawia konfederatów jako patriotów broniących swojego dziedzictwa i gotowych raczej zginąć, niż „poddać się hańbie” („rather than submit to shame / To die we would prefer”).

W kolejnych zwrotkach McCarthy kronikuje, w jakiej kolejności stany wystąpiły z Unii, wznosząc Bonnie Blue Flag. Wymienia Karolinę Południową, Alabamę, Missisipi, Georgię, Florydę, Teksas, Luizjanę, a później Wirginię, Arkansas, Karolinę Północną i Tennessee. Co ciekawe, kolejność ta nie jest do końca zgodna z historycznymi faktami secesji pierwszych pięciu stanów, co stanowi pewną drobnostkę historyczną. Pieśń celebruje również przywódców Konfederacji, Jeffersona Davisa i Alexandra Stephensa, jako „mężów stanu”. Ostatnie zwrotki poszerzają grono państw, dodając do „Bonnie Blue Flag” jedenastą gwiazdę, a nawet dwunastą dla Missouri, co odzwierciedla nadzieje Konfederacji na dalsze rozszerzenie.

Bonnie Blue Flag była tak potężnym narzędziem propagandy i wyrazem sprzeciwu, że jej publikowanie i śpiewanie zostało zakazane przez siły Unii w okupowanych miastach, takich jak Nowy Orlean. Generał Benjamin Butler, dowodzący siłami Unii w Nowym Orleanie, podobno aresztował i ukarał grzywną wydawcę muzyki A.E. Blackmara za jej publikację. Po wojnie śpiewanie tej pieśni na okupowanym Południu również groziło aresztowaniem. Popularność utworu była tak duża, że pojawiały się jego parodie tworzone przez żołnierzy Unii, a nawet dochodziło do „muzycznych pojedynków” między orkiestrami obu stron podczas bitew.

Mimo że Harry McCarthy, autor słów, pod koniec wojny porzucił sprawę Konfederacji i wyjechał do Filadelfii, jego dzieło trwale wpisało się w historię Południa. Pieśń, obok „Dixie”, była jednym z najważniejszych symboli walki Konfederacji i pozostaje kontrowersyjnym symbolem do dziś ze względu na swoje powiązania z obroną niewolnictwa. Jej znaczenie jest jednak złożone; dla wielu nadal symbolizuje siłę, niezależność i nieustraszoność, będąc częścią południowej kultury, obecną w literaturze i sztuce. W popkulturze piosenka była również wykorzystywana, np. w filmach „Przeminęło z wiatrem”, gdzie Rhett Butler nazywa swoje dziecko „Bonnie Blue Butler”, oraz „Poszukiwacze”, gdzie pojawia się w tle.
Pojedyncza gwiazda na niebieskim tle, choć ma korzenie przedwojenne, podczas wojny secesyjnej stała się silnym znakiem tożsamości Konfederacji i determinacji do obrony jej idei, niezależnie od późniejszej oceny historycznej.