Interpretacja Zaklęcie doktora Pai-Chi-Wo - Marcin Barański i Chór chłopięcy towarzystwa śpiewaczego Lutnia

„Zaklęcie doktora Pai-Chi-Wo”, utwór wykonany przez Marcina Barańskiego i Chór Chłopięcy Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia”, stanowi fascynujący fragment muzycznej oprawy kultowego filmu „Podróże Pana Kleksa”, który swoją premierę miał w 1983 roku. Choć dla wielu słuchaczy piosenka ta jawiła się jako tajemnicza melodia, śpiewana w jakimś egzotycznym, być może nawet zmyślonym języku imitującym mowę azjatycką, prawda o jej lirykach jest zaskakująca i znacznie głębsza.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, tekst utworu nie jest zbiorem przypadkowych sylab, lecz został napisany w języku mandaryńskim (chińskim uproszczonym). Ten fakt nadaje „Zaklęciu” zupełnie nowy wymiar, zmieniając jego percepcję z enigmatycznej mantry w opowieść o konkretnym przekazie. Autorem słów jest Krzysztof Gradowski, zaś muzykę skomponował Andrzej Korzyński.

Liryka piosenki, transkrybowana fonetycznie i na pierwszy rzut oka niezrozumiała, odkrywa przed nami opowieść o bitwach i kalkulacjach, prawdopodobnie nawiązujących do filozofii sztuk walki kung-fu. Mowa jest o „szczurzym dziecku”, które pokonuje „tygrysie dziecko”, a następnie o „dziecku ziemi”, które zwycięża „dziecko drzewa”. Te metaforyczne walki nie są jedynie opisem fizycznej potyczki; przemycają one głębokie wartości dotyczące podejścia do konfrontacji.

Tekst podkreśla, że porażka, choć wiąże się z cierpieniem, jest jednocześnie źródłem cennego doświadczenia. Jest to kluczowa lekcja w kontekście rozwoju, nie tylko fizycznego, ale i duchowego. Liczy się przewaga, umiejętność kalkulacji, a także przyjmowanie na siebie odpowiedzialności i wyciąganie wniosków z każdej sytuacji. W chińskiej kulturze i sztukach walki, takie podejście jest fundamentalne – zwycięstwo często wynika z mądrości, strategii i cierpliwości, a nie tylko z czystej siły.

Charakterystyczne, powtarzające się frazy, takie jak "Idzia bidzia min Sua hua wei sua tin Hendo hendo mei" czy "Sjan sjan osjan hua Szamen tunku punku Johen dohen kohen tua Szinczi lesai kunku", tworzą hipnotyzujący rytm. Nawet nie znając języka mandaryńskiego, słuchacz jest w stanie wyczuć dynamikę i powagę przekazu. Chór chłopięcy dodaje utworowi swoistej niewinności i czystości, co kontrastuje z surowością tematyki walki, tworząc jednocześnie unikalne połączenie siły i subtelności.

„Zaklęcie doktora Pai-Chi-Wo” to zatem coś więcej niż dziecięca piosenka filmowa. To muzyczna lekcja filozofii, ubrana w orientalne brzmienie i wykonana z dziecięcym zapałem. Jej prawdziwe znaczenie, ukryte w mandaryńskich słowach, świadczy o pomysłowości twórców filmu, którzy w ten sposób wzbogacili świat Pana Kleksa o element autentycznej, choć nieco ukrytej, mądrości wschodniej. Fakt, że tak wielu odbiorców przez lata nie zdawało sobie sprawy z mandaryńskiego pochodzenia tekstu, tylko potęguje magiczną aurę utworu, który staje się „zaklęciem” w podwójnym sensie – zarówno językowym, jak i symbolicznym.