Interpretacja The Addams family song - The Addams family

"The Addams Family Song," tożsama z ikonicznym motywem przewodnim serialu telewizyjnego z 1964 roku, to dzieło kompozytora i autora tekstów Vica Mizzy'ego, który napisał i zaaranżował ten utwór w zaledwie kilka godzin. Mizzy nie tylko skomponował muzykę, ale także napisał słowa i sam zaśpiewał utwór, nakładając ścieżki wokalne trzykrotnie, aby stworzyć wrażenie chóru, ponieważ studio nie chciało płacić za dodatkowych wokalistów. Co więcej, osobiście wykonywał charakterystyczne dla utworu pstryknięcia palcami. Te dźwięki, grane w rytmie z harfą i klarnetem basowym, stały się tak integralną częścią utworu, że Mizzy często żartował: "Dwa pstryknięcia palcami i mieszkasz w Bel Air", odnosząc się do zysków z praw autorskich, które zapewniły mu dostatnie życie. Mizzy był również reżyserem czołówki serialu, instruując aktorów, aby ich ruchy i pstryknięcia były idealnie zsynchronizowane z muzyką, a Gomez i Morticia mieli wyglądać na całkowicie beztroskich.

Piosenka natychmiastowo wprowadza słuchacza w niepowtarzalny świat Rodziny Addamsów, używając serii przymiotników, które w powszechnej opinii mają negatywne konotacje, lecz w kontekście tej rodziny stają się symbolem ich uroku. "They're creepy and they're kooky, Mysterious and spooky," – te słowa opisują Addamsów jako dziwnych i ekscentrycznych, tajemniczych i upiornych. Jednak słowo "kooky" (ang. ekscentryczny, stuknięty) nabiera tu znaczenia uroczej, niekonwencjonalnej oryginalności, a "spooky" (ang. upiorny) przestaje budzić strach, stając się raczej zapowiedzią intrygującej odmienności. Co ciekawe, Mizzy sam wymyślił słowo "ooky" (ang. dziwaczny, odrażający) dla potrzeb piosenki, idealnie oddając tym neologizmem ich wyjątkową, nieco makabryczną esencję. Te określenia, połączone z melodyjnym rytmem i wspomnianymi pstryknięciami palcami, tworzą wizerunek rodziny, która z dumą celebruje swoją inność, odwracając społeczne normy do góry nogami.

Kolejne wersy – "Their house is a museum, Where people come to see 'em" – sugerują, że dom Addamsów to nie tylko miejsce zamieszkania, ale swoisty eksponat. Jest to z pewnością muzeum osobliwości, pełne niezwykłych przedmiotów i dziwacznego wystroju, gdzie zbierają się unikatowe eksponaty, a ich adres to 0001 Cemetery Lane. Stanowi to metaforę ich życia, które jest tak jednostkowe i zaskakujące, że zasługuje na podziw, a może nawet na publiczną prezentację. Widzowie, "przybywający ich oglądać", stają się niemalże gośćmi w ich osobliwym świecie, co odzwierciedla relację między serialem a jego publicznością. Mimo wszystko, Addamsowie nie są straszni w tradycyjnym sensie, ale "They really are a scream" – co można interpretować dwojako: są tak zabawni i zaskakujący, że wywołują śmiech, ale także tak niezwykli, że budzą lekki dreszczyk emocji.

W środkowej części piosenki pojawia się słynne wtrącenie: "(Neat) (Sweet) (Petite)". Te słowa były wypowiadane przez aktora Teda Cassidy'ego, który grał postać Lurcha, wplatając je swoim charakterystycznym głosem. Choć mogą one wydawać się ironicznym kontrastem do wcześniejszych epitetów, tak naprawdę stanowią subtelne dopełnienie portretu Addamsów. "Neat" (ang. schludny, elegancki) może odnosić się do ich własnego, specyficznego porządku i dbałości o szczegóły, nawet jeśli są to detale makabryczne. "Sweet" (ang. słodki, uroczy) podkreśla ich wewnętrzną serdeczność i miłość, którą darzą się nawzajem, pomimo zewnętrznej gotyckiej powłoki. "Petite" (ang. drobna, filigranowa) to z kolei opis, który może odnosić się do delikatności ukrytej pod ich ekscentryczną fasadą, lub być po prostu zabawnym, kontrastowym komentarzem. Te trzy słowa dodają piosence humoru i głębi, sugerując, że pod powierzchnią grozy kryje się coś znajomego i pociągającego.

Ostatnia zwrotka, "So get a witches shawl on, A broomstick you can crawl on, We're gonna pay a call on, The Addams Family," to bezpośrednie zaproszenie. Piosenka nie tylko opisuje Addamsów, ale aktywnie wzywa słuchacza do odwiedzenia ich, do wkroczenia w ich świat. Zaproszenie do założenia "szala wiedźmy" i "miotły" to symboliczne zachęcenie do przyjęcia ich perspektywy, do spojrzenia na świat przez pryzmat nieszablonowości i fantazji. To zaproszenie do celebracji inności, do otwarcia się na to, co niezwykłe i niekonwencjonalne, co stanowi główny przekaz serialu i piosenki. Podsumowując, utwór Vica Mizzy'ego to mistrzowskie wprowadzenie w świat Rodziny Addamsów – rodziny, która nauczyła pokolenia widzów, że bycie "creepy i kooky" jest czymś, co należy dumnie celebrować, a prawdziwa radość płynie z akceptacji własnej, unikalnej natury. Piosenka nie tylko stała się synonimem franczyzy, ale jest też ponadczasowym hymnem indywidualności i uroku bycia sobą.