Interpretacja Part-Time Lover - Stevie Wonder

Piosenka "Part-Time Lover" autorstwa genialnego Stevie Wondera, wydana jako główny singiel z jego dwudziestego albumu studyjnego In Square Circle w 1985 roku, to dynamiczna, synth-popowa opowieść o potajemnym romansie, pełna napięcia i skrytych intencji. Tekst utworu szczegółowo opisuje skomplikowany system sygnałów i zasad, które pozwalają kochankom utrzymywać swój związek w tajemnicy przed "główną" partnerką narratora.

Od pierwszych wersów, "Call up, ring once, hang up the phone / To let me know you made it home", jesteśmy wprowadzeni w świat konspiracji i podstępu. Te proste gesty stają się szyfrem, językiem intymności w ukryciu, mającym na celu zapewnienie, że "Don`t want nothing to be wrong with part-time lover". Narrator sam wysyła sygnały, mrugając światłami, by dać znać, że "tonights the night / For me and you my part-time lover". To życie w cieniu, gdzie każdy ruch jest kalkulowany, by uniknąć odkrycia.

Refren doskonale oddaje emocjonalne jądro tego zakazanego związku: "We are undercover passion on the run / Chasing love up against the sun / We are strangers by day, lovers by night / Knowing its so wrong, but feeling so right." Podkreśla on dwoistość ich istnienia – oficjalnie obcy, nocą pożądliwi kochankowie. Jest to świadome balansowanie na granicy moralności, gdzie świadomość zła miesza się z intensywnością i przyjemnością chwili. Stevie Wonder, zapytany o inspiracje do utworu, przyznał, że czerpał z własnych sekretnych eskapad romantycznych, wspominając incydent, gdy pewien mężczyzna zadzwonił do jego domu, próbując zamaskować głos, by sprawdzić jego dziewczynę. Sam zastanawiał się, "ile osób może wpaść w kłopoty przez tę piosenkę".

Kolejne zwrotki kontynuują opis tej skomplikowanej gry pozorów. Spotkanie w gronie znajomych wymaga od kochanki, by przeszła obok, "don`t even speak", zachowując dyskrecję. W przypadku nagłej potrzeby komunikacji, wykorzystywany jest męski znajomy jako pośrednik, aby oszukać „tę drugą”. Ta sieć ukrytych działań buduje atmosferę paranoi, ale też ekscytacji, czyniąc zakazany owoc jeszcze słodszym.

Co ciekawe, na tym tanecznym, skomponowanym i zaaranżowanym w całości przez Wondera utworze, który sam nagrał, używając m.in. nowatorskiego wówczas automatu perkusyjnego LinnDrum, wystąpiły gwiazdy chórków. Wśród nich znaleźli się Luther Vandross, słynny z charakterystycznych ad-libów i skatowania, Philip Bailey z Earth, Wind & Fire, a także była żona Wondera, Syreeta Wright. Ich małżeństwo trwało krótko, od 1970 do 1972 roku, a zatem w momencie nagrywania piosenki byli już od dawna rozwiedzeni.

Piosenka osiągnęła fenomenalny sukces komercyjny. "Part-Time Lover" stał się ostatnim hitem numer jeden Wondera do tej pory na liście Billboard Hot 100. Co więcej, był to pierwszy w historii singiel, który jednocześnie zajął pierwsze miejsce na czterech różnych listach Billboardu: pop, R&B, dance i adult contemporary. Utwór dotarł także do trzeciego miejsca na brytyjskiej liście singli. Wonder wskazał, że muzycznie utwór ten był swoistym hołdem dla piosenek The Supremes "You Can't Hurry Love" i "My World Is Empty Without You".

Prawdziwy zwrot akcji następuje w ostatniej zwrotce. Narrator, który tak starannie unikał wykrycia własnego romansu, sam staje w obliczu dowodów zdrady: "Last night someone rang our doorbell / And it was not you my part-time lover / And then a man called our exchange / But didn`t want to leave his name". Uświadomienie sobie, że "I guess that two can play the game / Of part-time lovers", przynosi zaskakującą ironię. Okazuje się, że kobieta, z którą protagonistka dzieliła życie, również ma swojego "part-time lovera". Zamiast moralizować, Wonder przedstawia lustrzane odbicie sytuacji, zostawiając słuchacza z gorzkim posmakiem uniwersalności niewierności. To zaskakujące zakończenie sprawia, że piosenka, mimo radosnego brzmienia synth-popu lat 80., zyskuje na głębi i staje się satyrycznym komentarzem na temat skomplikowanych relacji międzyludzkich i hipokryzji, która często im towarzyszy.